عصمت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۴: خط ۱۴:


=== معنای اصطلاحی ===
=== معنای اصطلاحی ===
[[عصمت]] در اصطلاح، نیروی درونی [[حفاظت از گناه]] و [[مصونیت از اشتباه]] است که مایه اعتماد و [[اطمینان]] [[پیروان]] به [[درستی]] گفته‌ها و [[اعمال]] [[پیامبر]]، [[امام]] و انطباق آنها با [[دین حق]] و [[دین]] خداست و چون [[ائمه]] {{ع}} به خاطر قابلیت و [[لطف الهی]] می‌‌توانند چنین نیرویی را داشته باشند و از هرگونه [[خطا]] و [[گناه]] مصون بمانند به ایشان [[معصوم]] می‌گویند<ref>ر.ک: [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج۲، ص۳۵۹ - ۳۶۲.</ref>.
[[عصمت]] در اصطلاح، نیروی درونی [[حفاظت از گناه]] و [[مصونیت از اشتباه]] است که مایه اعتماد و [[اطمینان]] [[پیروان]] به [[درستی]] گفته‌ها و [[اعمال]] [[پیامبر]]، [[امام]] و انطباق آنها با [[دین حق]] و [[دین]] خداست و چون [[ائمه]] {{ع}} به خاطر قابلیت و [[لطف الهی]] می‌‌توانند چنین نیرویی را داشته باشند و از هرگونه [[خطا]] و [[گناه]] مصون بمانند به ایشان [[معصوم]] می‌گویند<ref>ر.ک: [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی ج۲]]، ص۳۵۹ - ۳۶۲.</ref>.


در منابع روایی [[شیعه]]، [[روایات]] فراوانی به توضیح و [[تفسیر]] [[عصمت ائمه]] پرداخته‌اند که از برآیند آنها می‌‌توان تعریف فوق را برداشت نمود. به عنوان نمونه می‌‌توان به روایتی که از قول [[امام سجاد]] {{ع}} نقل شده اشاره کرد که در پاسخ به پرسشی پیرامون معنای معصوم، می‌‌فرمایند: «... [[معصوم]] شخصی است که به علت چنگ زدنش به [[ریسمان الهی]] و جدا نشدنش از آن، هرگز به گناهی [[آلوده]] نمی‌شود و رشته محکم [[خدا]]، [[قرآن]] است که آن دو تا [[روز قیامت]] از یکدیگر جدا نمی‌شوند و تا [[روز رستاخیز]] [[امام]] به قرآن [[هدایت]] می‌‌کند و قرآن به امام و این است که فرموده خدا: {{متن قرآن|إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ}}<ref>«قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى ‏نمايد}} سوره اسراء، آیه۹.</ref>.<ref>صدوق، محمدبن علی بن الحسین، معانی الاخبار، ص۱۳۲.</ref>
در منابع روایی [[شیعه]]، [[روایات]] فراوانی به توضیح و [[تفسیر]] [[عصمت ائمه]] پرداخته‌اند که از برآیند آنها می‌‌توان تعریف فوق را برداشت نمود. به عنوان نمونه می‌‌توان به روایتی که از قول [[امام سجاد]] {{ع}} نقل شده اشاره کرد که در پاسخ به پرسشی پیرامون معنای معصوم، می‌‌فرمایند: «... [[معصوم]] شخصی است که به علت چنگ زدنش به [[ریسمان الهی]] و جدا نشدنش از آن، هرگز به گناهی [[آلوده]] نمی‌شود و رشته محکم [[خدا]]، [[قرآن]] است که آن دو تا [[روز قیامت]] از یکدیگر جدا نمی‌شوند و تا [[روز رستاخیز]] [[امام]] به قرآن [[هدایت]] می‌‌کند و قرآن به امام و این است که فرموده خدا: {{متن قرآن|إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ}}<ref>«قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى ‏نمايد}} سوره اسراء، آیه۹.</ref>.<ref>صدوق، محمدبن علی بن الحسین، معانی الاخبار، ص۱۳۲.</ref>
خط ۹۰: خط ۹۰:
# [[پرونده:426310763.jpg|22px]] [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|'''کلام نوین اسلامی ج۲''']]
# [[پرونده:426310763.jpg|22px]] [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|'''کلام نوین اسلامی ج۲''']]
# [[پرونده:1100785.jpg|22px]] [[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|'''مقامات امامان''']]
# [[پرونده:1100785.jpg|22px]] [[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|'''مقامات امامان''']]
# [[پرونده:1379710.jpg|22px]] [[بهروز مینایی|مینایی، بهروز]]، [[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|'''اندیشه کلامی عصمت''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۱۱۳٬۲۵۵

ویرایش