ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'همان گونه' به 'همان‌گونه')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
 
== آشنایی اجمالی ==
== مقدمه ==
[[ابراهیم بن عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن جعفر طیار]]، مشهور به ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری، از [[اصحاب]] و راویان امام رضا {{ع}} شمرده شده است<ref>رجال النجاشی، ص۲۱؛ رجال الطوسی، ص۳۵۲؛ لسان المیزان، ج۱، ص۹۳.</ref>. وی از فقهای [[شیعی]] بود<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۶۶.</ref> و به [[حکم]] انتسابش به [[جعفر طیار]]، فرزند [[ابوطالب]]، به جعفری ملقب شده بود<ref>قاموس الرجال، ج۱۱، ص۱۴۵.</ref>. برخی وی را [[ابراهیم بن محمد بن ابی الکرام بن عبدالله]]<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۸۴؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۸۴.</ref> و [[ابراهیم بن محمد بن عبدالله بن ابی‌الکرامه]]<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۹۶؛ مقاتل الطالبیین، ص۲۲۵.</ref> نیز نامیده‌اند. علمای بزرگ [[رجال]] وی را ستوده و خیر دانسته‌اند<ref>رجال النجاشی، ص۲۱؛ کتاب الرجال، ابن‌داوود، ص۱۳؛ خلاصة الأقوال، ص۶؛ الوجیزة فی الرجال، ص۱۲.</ref>، هر چند در [[اختیار]] معرفة الرجال نامی از وی به میان نیامده است. وی حسب آنچه از داده‌های [[حدیثی]] بر می‌آید از [[راویان]] [[امام صادق]] {{ع}}<ref>قرب الإسناد، ص۷۵؛ وسائل الشیعة، ج۳، ص۱۹.</ref> و [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۳۲؛ الکافی، ج۱، ص۳۱۶؛ مسند الإمام الکاظم {{ع}}، ج۳، ص۲۸۶.</ref> شمرده می‌شد و روایاتی نیز از [[پدر]] خویش نقل کرده است<ref>الارشاد، ج۲، ص۱۹۰.</ref>.
از [[راویان امام رضا]] {{ع}}. [[ابراهیم بن عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن جعفر طیار]]، مشهور به ابراهیم بن ابی‌الکرام جعفری، از [[اصحاب]] و راویان امام رضا {{ع}} شمرده شده است<ref>رجال النجاشی، ص۲۱؛ رجال الطوسی، ص۳۵۲؛ لسان المیزان، ج۱، ص۹۳.</ref>. وی از فقهای [[شیعی]] بود<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۶۶.</ref> و به [[حکم]] انتسابش به [[جعفر طیار]]، فرزند [[ابوطالب]]، به جعفری ملقب شده بود<ref>قاموس الرجال، ج۱۱، ص۱۴۵.</ref>. برخی وی را [[ابراهیم بن محمد بن ابی الکرام بن عبدالله]]<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۸۴؛ مقاتل الطالبیین، ص۱۸۴.</ref> و [[ابراهیم بن محمد بن عبدالله بن ابی‌الکرامه]]<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۵۹۶؛ مقاتل الطالبیین، ص۲۲۵.</ref> نیز نامیده‌اند. علمای بزرگ [[رجال]] وی را ستوده و خیر دانسته‌اند<ref>رجال النجاشی، ص۲۱؛ کتاب الرجال، ابن‌داوود، ص۱۳؛ خلاصة الأقوال، ص۶؛ الوجیزة فی الرجال، ص۱۲.</ref>، هر چند در [[اختیار]] معرفة الرجال نامی از وی به میان نیامده است. وی حسب آنچه از داده‌های [[حدیثی]] بر می‌آید از [[راویان]] [[امام صادق]] {{ع}}<ref>قرب الإسناد، ص۷۵؛ وسائل الشیعة، ج۳، ص۱۹.</ref> و [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۳۲؛ الکافی، ج۱، ص۳۱۶؛ مسند الإمام الکاظم {{ع}}، ج۳، ص۲۸۶.</ref> شمرده می‌شد و روایاتی نیز از [[پدر]] خویش نقل کرده است<ref>الارشاد، ج۲، ص۱۹۰.</ref>.


ابراهیم از راویان قابل اعتنای [[شیعه]] بوده و [[کتابی]] دارد که به گفته [[نجاشی محمد بن علی]] آن را با پنج واسطه از او نقل کرده است<ref>رجال النجاشی، ص۲۱.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] عنوان کتاب را الحدیث بیان کرده است<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج۶، ص۳۰۴.</ref>. عمر رضا کحاله وی را با وصف [[فقیه]] اخباری و [[راوی امام رضا]] {{ع}} دارای کتابی می‌داند که [[ابن ابی‌عمران موسی بن زنجویه]] آن را [[روایت]] کرده است<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۶۶.</ref>. مامقانی وی [[مجهول الحال]] دانسته، ولی در عین حال امامی می‌داند<ref>تنقیح المقال، ج۴، ص۲۰۸.</ref>. از زیست‌نامه وی اطلاعی در منابع یافت نشده است، جز آنکه با توجه به [[اخبار]] و گزارش‌ها، بخشی از دوران [[امامت امام صادق]] {{ع}} (۱۱۴-۱۴۸ق) را در [[کودکی]] [[درک]] کرده است. نقل است که در [[عهد]] خردسالی از آب صدقه‌ای [[مسجد]] می‌نوشید که [[امام صادق]] {{ع}} به وی فرمود: از آن آب نخورید و بیایید از آب [[خانه]] من بنوشید<ref>وسائل الشیعة، ج۹، ص۲۷۲.</ref>. بر این اساس، شاید بتوان ولادت وی را در اواخر [[امامت]] آن [[امام]] گمانه زد و از آنجا که [[راوی امام رضا]] {{ع}} (دوران امامت ۱۸۳-۲۰۳ق) تا [[زمان]] آن [[حضرت]] نیز زنده بوده است.
ابراهیم از راویان قابل اعتنای [[شیعه]] بوده و [[کتابی]] دارد که به گفته [[نجاشی محمد بن علی]] آن را با پنج واسطه از او نقل کرده است<ref>رجال النجاشی، ص۲۱.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] عنوان کتاب را الحدیث بیان کرده است<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج۶، ص۳۰۴.</ref>. عمر رضا کحاله وی را با وصف [[فقیه]] اخباری و [[راوی امام رضا]] {{ع}} دارای کتابی می‌داند که [[ابن ابی‌عمران موسی بن زنجویه]] آن را [[روایت]] کرده است<ref>معجم المؤلفین، ج۱، ص۶۶.</ref>. مامقانی وی [[مجهول الحال]] دانسته، ولی در عین حال امامی می‌داند<ref>تنقیح المقال، ج۴، ص۲۰۸.</ref>. از زیست‌نامه وی اطلاعی در منابع یافت نشده است، جز آنکه با توجه به [[اخبار]] و گزارش‌ها، بخشی از دوران [[امامت امام صادق]] {{ع}} (۱۱۴-۱۴۸ق) را در [[کودکی]] [[درک]] کرده است. نقل است که در [[عهد]] خردسالی از آب صدقه‌ای [[مسجد]] می‌نوشید که [[امام صادق]] {{ع}} به وی فرمود: از آن آب نخورید و بیایید از آب [[خانه]] من بنوشید<ref>وسائل الشیعة، ج۹، ص۲۷۲.</ref>. بر این اساس، شاید بتوان ولادت وی را در اواخر [[امامت]] آن [[امام]] گمانه زد و از آنجا که [[راوی امام رضا]] {{ع}} (دوران امامت ۱۸۳-۲۰۳ق) تا [[زمان]] آن [[حضرت]] نیز زنده بوده است.
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش