مفضل بن عمر جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مفضل بن عمر جعفی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مفضل بن عمر جعفی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوعبدالله مفضل بن عمر جعفی کوفی]] از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۱۴ و۳۶۰.</ref> و از این بزرگواران [[روایت]] نموده است.<ref>خلاصة الاقوال، ص۲۵۸.</ref> [[یونس بن ظبیان]]، [[محمد بن سنان]] و [[زهیری]] از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۹.</ref> در مورد [[شخصیت]] وی دو نظر وجود دارد که برخی او را از بزرگان [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} و رازدار آن حضرت، از فقهای مورد [[اعتماد]] و [[شایسته]]<ref>الارشاد، ج۲، ص۲۱۶.</ref> و از جمله کسانی دانسته‌اند که امام کاظم{{ع}} برخی از امور را به او واگذار کرده بود. او از جانب [[امام صادق]]{{ع}} [[ستایش]] شده و از کسانی بود که در راه [[ائمه]]{{ع}} قدم نهاد و راه آنها را می‌‌پیمود.<ref>الغیبة، ص۳۴۵ و ۳۴۶.</ref> امام کاظم{{ع}} وی را مایه [[آرامش]] و [[آسایش]] خود دانسته و امام صادق{{ع}} تعبیر {{متن حدیث|هُوَ وَالِدٌ بَعْدَ اَلْوَالِدِ}} را در مورد وی به کار برده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۲ و ۵۰۹.</ref> برخی دیگر او را [[فاسدالمذهب]] دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند و او را خطابی،<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۵۹.</ref> پیرو [[ابوالخطاب اسدی]] که [[امامان]] را [[خدا]] می‌‌دانست،<ref>تاریخ مذاهب اسلام، ص۱۸۰.</ref> خوانده‌اند.
[[ابوعبدالله مفضل بن عمر جعفی کوفی]] از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۱۴ و۳۶۰.</ref> و از این بزرگواران [[روایت]] نموده است.<ref>خلاصة الاقوال، ص۲۵۸.</ref> [[یونس بن ظبیان]]، [[محمد بن سنان]] و [[زهیری]] از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۹.</ref> در مورد [[شخصیت]] وی دو نظر وجود دارد که برخی او را از بزرگان [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} و رازدار آن حضرت، از فقهای مورد [[اعتماد]] و [[شایسته]]<ref>الارشاد، ج۲، ص۲۱۶.</ref> و از جمله کسانی دانسته‌اند که امام کاظم{{ع}} برخی از امور را به او واگذار کرده بود. او از جانب [[امام صادق]]{{ع}} [[ستایش]] شده و از کسانی بود که در راه [[ائمه]]{{ع}} قدم نهاد و راه آنها را می‌‌پیمود.<ref>الغیبة، ص۳۴۵ و ۳۴۶.</ref> امام کاظم{{ع}} وی را مایه [[آرامش]] و [[آسایش]] خود دانسته و امام صادق{{ع}} تعبیر {{متن حدیث|هُوَ وَالِدٌ بَعْدَ اَلْوَالِدِ}} را در مورد وی به کار برده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۲ و ۵۰۹.</ref> برخی دیگر او را [[فاسدالمذهب]] دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند و او را خطابی،<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۵۹.</ref> پیرو [[ابوالخطاب اسدی]] که [[امامان]] را [[خدا]] می‌‌دانست،<ref>تاریخ مذاهب اسلام، ص۱۸۰.</ref> خوانده‌اند.
خط ۱۴: خط ۱۴:


[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:اصحاب امام کاظم]]
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش