سوره اعلی در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = سوره اعلی
| موضوع مرتبط = سوره اعلی
| عنوان مدخل  = [[سوره اعلی]]
| عنوان مدخل  = سوره اعلی
| مداخل مرتبط = [[سوره اعلی در علوم قرآنی]] - [[سوره اعلی در معارف و سیره رضوی]]
| مداخل مرتبط = [[سوره اعلی در علوم قرآنی]] - [[سوره اعلی در معارف و سیره رضوی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
هشتاد و هفتمین سوره قرآن، دارای ۱۹ آیه و مکی است<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۳۲۸؛ مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۷؛ الکشاف، ج۴، ص۷۳۷.</ref>، اگر چه طبق برخی اقوال، مدنی محسوب می‌شود<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۳۴۸؛ مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۷.</ref>. واژه اعلی از ماده علو به معنای بلندی و در مقابل پستی<ref>المفردات، ص۵۸۳.</ref>، یا به معنای [[رفعت]] و [[عظمت]] است<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۴۵.</ref>، که در این صورت، اعلی به معنای رفیع‌تر و یا با عظمت‌تر خواهد بود. برای کاربرد اعلی درباره [[خداوند]] معانی مختلفی گفته شده است. به عنوان مثال، اعلی به معنای بالاتر بودن او از هر گونه ثناگویی<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۴۵.</ref>، یا برتر بودن از مقایسه او با دیگران و یا مقایسه دیگران با او<ref> المفردات، ص۵۸۳.</ref>، و یا به معنای کسی است که با سلطنت و قدرت خود دارای بزرگی است<ref>مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۸.</ref>.
هشتاد و هفتمین سوره قرآن، دارای ۱۹ آیه و مکی است<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۳۲۸؛ مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۷؛ الکشاف، ج۴، ص۷۳۷.</ref>، اگر چه طبق برخی اقوال، مدنی محسوب می‌شود<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۳۴۸؛ مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۷.</ref>. واژه اعلی از ماده علو به معنای بلندی و در مقابل پستی<ref>المفردات، ص۵۸۳.</ref>، یا به معنای رفعت و عظمت است<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۴۵.</ref>، که در این صورت، اعلی به معنای رفیع‌تر و یا با عظمت‌تر خواهد بود. برای کاربرد اعلی درباره [[خداوند]] معانی مختلفی گفته شده است. به عنوان مثال، اعلی به معنای بالاتر بودن او از هر گونه ثناگویی<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۴۵.</ref>، یا برتر بودن از مقایسه او با دیگران و یا مقایسه دیگران با او<ref> المفردات، ص۵۸۳.</ref>، و یا به معنای کسی است که با سلطنت و قدرت خود دارای بزرگی است<ref>مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۸.</ref>.


این سوره به این جهت اعلی نامیده شده است که در آیه اول آن این واژه به کار رفته است: {{متن قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى}}<ref>«نام برتر پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره اعلی، آیه ۱.</ref>. این سوره در حقیقت از دو بخش تشکیل یافته است. بخشی که در آن روی سخن با شخص [[پیامبر]] {{صل}} بوده، و دستوراتی در زمینه تسبیح پروردگار، و اعطای رسالت به او می‌دهد، و در ضمن، اوصاف هفت گانه‌ای از [[خداوند بزرگ]] را بیان می‌کند. بخش دیگر هم از مؤمنان خاشع، و کافران شقی، سخن گفته، و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه را به طور فشرده بیان می‌کند. در پایان سوره نیز اعلام می‌کند که این مطالب تنها در قرآن مجید نیامده، بلکه حقایقی است که در کتب وصحف پیشین، یعنی [[صحف ابراهیم]] و [[موسی]]، نیز بر آن تأکید شده است<ref>تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۸۰.</ref>.
این سوره به این جهت اعلی نامیده شده است که در آیه اول آن این واژه به کار رفته است: {{متن قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى}}<ref>«نام برتر پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره اعلی، آیه ۱.</ref>. این سوره در حقیقت از دو بخش تشکیل یافته است. بخشی که در آن روی سخن با شخص [[پیامبر]] {{صل}} بوده، و دستوراتی در زمینه تسبیح پروردگار، و اعطای رسالت به او می‌دهد، و در ضمن، اوصاف هفت گانه‌ای از [[خداوند بزرگ]] را بیان می‌کند. بخش دیگر هم از مؤمنان خاشع، و کافران شقی، سخن گفته، و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه را به طور فشرده بیان می‌کند. در پایان سوره نیز اعلام می‌کند که این مطالب تنها در قرآن مجید نیامده، بلکه حقایقی است که در کتب وصحف پیشین، یعنی [[صحف ابراهیم]] و [[موسی]]، نیز بر آن تأکید شده است<ref>تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۸۰.</ref>.
۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش