سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیام]] سوره این است که «[[فلاح]]» در سایه «[[تزکیه نفس]]»، و زیان و [[تباهی]] بر اثر پوشاندن و [[گمراه کردن]] نفس تحقق می‌یابد. از این روی، [[انسان]] - که با [[الهام]] خدایی [[تقوا]] را از [[فجور]] و [[کار نیک]] را از کار [[زشت]] تمیز می‌دهد - اگر بخواهد [[رستگار]] شود باید [[باطن]] خود را [[تزکیه]] کند، و آن را با پرورشی [[صالح]] بپروراند و [[رشد]] دهد، با تقوا بیاراید، و از [[زشتی‌ها]] [[پاک]] کند، و‌گرنه از [[سعادت]] و [[رستگاری]] [[محروم]] می‌ماند، هر قدر بیش‌تر آلوده‌اش کند، و کمتر بیاراید محرومیتش بیش‌تر می‌شود، و آن گاه به عنوان [[شاهد]] داستان [[ثمود]] را ذکر می‌کند که به [[جرم]] این که پیامبرشان [[حضرت صالح]] را [[تکذیب]] کرده، ناقه‌ای را که مامور به حمایت از آن بودند بکشتند، به [[عذاب]] استیصال و انقراض [[مبتلا]] شدند، و با نقل این داستان به [[اهل مکه]] تعریض و توبیخ می‌کند. [[سوره]] مورد بحث به [[شهادت]] زمینه‌ای که دارد در [[مکه]] نازل شده است.

# پانزده آیه به عدد [[کوفی]] و [[بصری]] و شامی و مدنی، ۱۶ آیه به عدد مکی، ۵۴ کلمه و ۲۴۰، ۲۴۷ یا ۲۵۳ حرف دارد.

# در ترتیب نزول بیست و ششمین و در [[قرآن کریم]] نود و یکمین سوره است.