انصار در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۵۳: خط ۵۳:


==انصار پس از پیامبر==
==انصار پس از پیامبر==
بنا به [[روایت]] مشهوری پیامبر [[پیشگویی]] کرده بود که انصار پس از [[رحلت]] ایشان مورد [[بی‌مهری]] و تحت فشار قرار خواهند گرفت. در دوره [[خلفای راشدین]] [[منصب]] و سهم قابل توجهی از [[اداره امور]] به انصار واگذار نشد و بزرگ ایشان [[سعد بن عباده]] که با [[خلیفه]] وقت [[بیعت]] نکرده بود، به طرز مشکوکی در [[زمان]] [[خلافت عمر]] در [[حوران]] [[شام]] کشته شد.<ref>شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۱۷، ص۲۲۳؛ الاحتجاج، ج۱، ص۹۴؛ المستدرک، ج ۳، ص۲۵۲؛ المعجم الکبیر، ج ۶، ص۱۶؛ الطبقات، ج ۳، ص۶۱۸.</ref> بسیاری از انصار هم در [[جنگ‌های رِدّه]] (سالهای ۱۱ ـ ۱۲ [[هجری]]) کشته شدند.<ref>الاصابه، ج۱، ص۲۳۶؛ الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۲۵؛ معرفة الصحابه، ج ۱، ص۴۷۰.</ref> نخستین حضور قابل توجه [[انصار]]، حضورشان در [[سپاه]] [[امیر مؤمنان]]،[[علی]]{{ع}} در [[نبرد جمل]] در [[سال ۳۶ هجری]] بود. براساس روایتهای گوناگون ۷۰۰ <ref>انساب الاشراف، ج ۳، ص۳۰.</ref> یا ۸۰۰ تن <ref> تاریخ ابن خیاط، ص۱۳۸.</ref> [[انصاری]] در آن [[نبرد]] حضور داشتند. [[حجاج بن غزیه انصاری]] از دیگر انصاریان خواسته بود بار دیگر [[نصرت]] خود را محقق سازند، همان‌گونه که نخستین بار [[پیامبر]] را نصرت دادند.<ref>اسد الغابه، ج ۲، ص۱۷۹.</ref> تقریبا همه انصار در [[سپاه علی]] {{ع}} در [[صفین]] و بر ضدّ [[معاویه]] شرکت کردند.<ref>النهایه، ج ۵، ص۲۰۶؛ ج ۴، ص۷۲؛ الفایق، ج ۳، ص۳۷۱.</ref>[[انصار]] در دوره [[امویان]] تحت فشار فراوان قرار گرفتند. در حملاتی که [[سپاهیان معاویه]] در اواخر [[خلافت]] امیر مؤمنان، علی {{ع}} به مناطق گوناگون کردند (غارات)، [[بسر بن ارطاة]] در رأس سپاه خود به [[مدینه]] آمد و پس از [[تحقیر]] انصار و درخواست [[خون عثمان]] از ایشان از جانب معاویه از آنها [[بیعت]] گرفت.<ref>تاریخ طبری، ج ۳، ص۱۵۳؛ البدایة والنهایه، ج ۷، ص۲۵۷؛ الکامل، ج ۳، ص۳۸۳.</ref> معاویه با اتخاذ سیاستهای ویژه، چون [[محروم]] کردن آنها از [[بیت‌المال]] <ref>تاریخ المدینه، ج ۱، ص۲۷۰؛ تاریخ دمشق، ج ۵۹، ص۱۶۹.</ref> انصار را با [[بحرانی]] [[مالی]] مواجه ساخت و داراییهای آنان را در برابر قیمت نازلی خرید،<ref>الامامة و السیاسه، ج ۱، ص۲۲۸.</ref> در نتیجه انصار در [[دوران معاویه]] دچار [[فقر]] شدند.<ref>الاستیعاب، ج ۳، ص۱۴۲۱.</ref> معاویه به هنگام [[مرگ]] به یزید سفارش کرد در صورت فراهم بودن زمینه مناسب از آنان [[انتقام]] گیرد و [[مسلم بن عقبه]] را [[مأمور]] این کار کند.<ref>تاریخ ابن خیاط، ص۱۸۲؛ تاریخ طبری، ج ۳، ص۳۵۹؛ تاریخ دمشق، ج ۵۸، ص۱۰۴.</ref> مسلم در [[فاجعه]] [[حرّه]] (۶۲ [[هجری]])، به [[فرمان]] یزید به [[کشتار]]، [[غارت]] و [[تجاوز]] گسترده‌ای دست زد <ref>الاتحاف، ص۱۷۳ ـ ۱۷۴؛ وفاءالوفاء، ج۱، ص۱۳۱.</ref> و سه [[روز]] [[شهر]] را در [[اختیار]] سپاه خود قرار داد <ref>الطبقات، ج۳، ص۵۰؛ تاریخ دمشق، ج۳۹، ص۳۵۰.</ref> و آنگاه با آنان به عنوان [[بردگان]] یزید [[بیعت]] کرد.<ref>تاریخ ابن‌خیاط، ص۱۸۳؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷۹.</ref> در دوره [[عبدالملک]] (۷۴ [[هجری]])، حجاج سه ماه [[والی مدینه]] بود. وی در این مدت با [[انصار]] [[سرسختی]] نشان داد و آنان را [[قاتلان عثمان]] خواند و بر دست و گردن بزرگان [[انصاری]] بسان بردگان داغ نهاد.<ref>تاریخ طبری، ج ۳، ص۵۴۳؛ التحفة اللطیفه، ج ۱، ص۴۶۰؛ تاریخ الاسلام، ج ۵، ص۳۱۷ ـ ۳۱۸.</ref> [[قبایل]] و تیره‌های انصاری به مناطق متعددی [[مهاجرت]] کردند؛ کوچه‌ای در [[گرگان]]،<ref> تاریخ جرجان، ص۱۷۳.</ref> روستایی در حوالی [[بصره]] <ref>الفهرست، ص۲۹.</ref> و [[مسجد]] بزرگی در [[بغداد]]<ref>الطبقات، ج۷، ص۲۳۹؛ تاریخ بغداد، ج۶، ص۶.</ref> به نام انصار نامگذاری شده که می‌تواند حاکی از حضور انصار در آن مناطق باشد؛ همچنین منابع از حضور انصاریان در [[شهر]] [[ینبع]] در حاشیه [[دریای سرخ]]،<ref>معجم ما استعجم، ج ۲، ص۶۵۶.</ref> مَنفلوط [[مصر]] <ref>صبح الاعشی، ج ۱، ص۳۷۲.</ref> و [[اندلس]] <ref>فتح الباری، ج ۶، ص۳۹۰.</ref> خبر می‌دهد، چنان‌که سلسله [[بنی‌نصر]] یا بنی‌احمر که چند [[قرن]] در جنوب اندلس (غرناطه)[[حکم]] راندند انصاری تبارند.
بنا به [[روایت]] مشهوری پیامبر [[پیشگویی]] کرده بود که انصار پس از [[رحلت]] ایشان مورد [[بی‌مهری]] و تحت فشار قرار خواهند گرفت. در دوره [[خلفای راشدین]] [[منصب]] و سهم قابل توجهی از [[اداره امور]] به انصار واگذار نشد و بزرگ ایشان [[سعد بن عباده]] که با [[خلیفه]] وقت [[بیعت]] نکرده بود، به طرز مشکوکی در [[زمان]] [[خلافت عمر]] در [[حوران]] [[شام]] کشته شد.<ref>شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۱۷، ص۲۲۳؛ الاحتجاج، ج۱، ص۹۴؛ المستدرک، ج ۳، ص۲۵۲؛ المعجم الکبیر، ج ۶، ص۱۶؛ الطبقات، ج ۳، ص۶۱۸.</ref> بسیاری از انصار هم در [[جنگ‌های رِدّه]] (سال‌های ۱۱ ـ ۱۲ [[هجری]]) کشته شدند.<ref>الاصابه، ج۱، ص۲۳۶؛ الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۲۵؛ معرفة الصحابه، ج ۱، ص۴۷۰.</ref> نخستین حضور قابل توجه [[انصار]]، حضورشان در [[سپاه]] [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} در [[نبرد جمل]] در سال ۳۶ هجری بود. براساس روایت‌های گوناگون ۷۰۰ <ref>انساب الاشراف، ج ۳، ص۳۰.</ref> یا ۸۰۰ تن <ref> تاریخ ابن خیاط، ص۱۳۸.</ref> [[انصاری]] در آن [[نبرد]] حضور داشتند. [[حجاج بن غزیه انصاری]] از دیگر انصاریان خواسته بود بار دیگر [[نصرت]] خود را محقق سازند، همان‌گونه که نخستین بار [[پیامبر]] را نصرت دادند.<ref>اسد الغابه، ج ۲، ص۱۷۹.</ref> تقریباً همه انصار در [[سپاه علی]] {{ع}} در [[صفین]] و بر ضدّ [[معاویه]] شرکت کردند.<ref>النهایه، ج ۵، ص۲۰۶؛ ج ۴، ص۷۲؛ الفایق، ج ۳، ص۳۷۱.</ref> [[انصار]] در دوره [[امویان]] تحت فشار فراوان قرار گرفتند. در حملاتی که [[سپاهیان معاویه]] در اواخر [[خلافت]] امیر مؤمنان، علی {{ع}} به مناطق گوناگون کردند (غارات)، [[بسر بن ارطاة]] در رأس سپاه خود به [[مدینه]] آمد و پس از [[تحقیر]] انصار و درخواست [[خون عثمان]] از ایشان از جانب معاویه از آنها [[بیعت]] گرفت.<ref>تاریخ طبری، ج ۳، ص۱۵۳؛ البدایة والنهایه، ج ۷، ص۲۵۷؛ الکامل، ج ۳، ص۳۸۳.</ref> معاویه با اتخاذ سیاست‌های ویژه، چون [[محروم]] کردن آنها از [[بیت‌المال]] <ref>تاریخ المدینه، ج ۱، ص۲۷۰؛ تاریخ دمشق، ج ۵۹، ص۱۶۹.</ref> انصار را با [[بحرانی]] [[مالی]] مواجه ساخت و دارایی‌های آنان را در برابر قیمت نازلی خرید،<ref>الامامة و السیاسه، ج ۱، ص۲۲۸.</ref> در نتیجه انصار در [[دوران معاویه]] دچار [[فقر]] شدند.<ref>الاستیعاب، ج ۳، ص۱۴۲۱.</ref>


در گذر [[تاریخ]] درباره [[نسب]] یا [[مناقب]] و [[فضایل]] انصار کتابهایی نگاشته شده است که از آن جمله می‌توان به منابع ذیل اشاره کرد: کتاب من شهد [[صفین]] مع علیّ من الأنصار از کلبی،<ref>الذریعه، ج ۲۲، ص۲۲۹.</ref> باب مناقب الأنصار در [[صحیح بخاری]]، کتاب نسب الانصار از [[عبدالله بن محمد]] انصاری مشهور به [[ابن القداح]]، <ref>الطبقات، ج ۳، ص۵۱۳؛ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۶۲.</ref> کتاب [[فضائل]] الانصار از ابی داوود صاحب [[سنن]]،<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۷۴.</ref> کتاب فضائل الانصار از [[قاضی]] [[ابوالبختری]]،<ref>الفهرست، ص۱۱۳؛ هدایة العارفین، ج ۲، ص۱۹۵.</ref> الاستبصار فی نسب الأنصار از ابن [[قدامه]] مقدسی،<ref>ایضاح المکنون، ج ۱، ص۷۰؛ هدیه‌العارفین، ج ۱، ص۴۵۹.</ref> نزهة الابصاربفضائل الانصار از ابی [[الحسن]] بکری،<ref>ایضاح المکنون، ج۲، ص۶۳۴؛ هدیة العارفین، ج۲، ص۲۳۹.</ref> [[جلاء]] الافکار فی مناقب الانصار از دباغ،<ref>هدیة العارفین، ج ۱، ص۵۲۶.</ref> مسارح الانظار فی [[انساب]] الانصار از [[سید]] جعفر اعرجی <ref>الذریعه، ج ۲۰، ص۳۷۶.</ref> و تحفة الاخیار فی [[فضائل]] الانصار از نورالدین [[انصاری]].<ref>معجم المؤلفین، ج ۱۳، ص۱۲۱.</ref>.<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[انصار (مقاله)|مقاله «انصار»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص.</ref>
معاویه به هنگام [[مرگ]] به یزید سفارش کرد در صورت فراهم بودن زمینه مناسب از آنان [[انتقام]] گیرد و [[مسلم بن عقبه]] را [[مأمور]] این کار کند.<ref>تاریخ ابن خیاط، ص۱۸۲؛ تاریخ طبری، ج ۳، ص۳۵۹؛ تاریخ دمشق، ج ۵۸، ص۱۰۴.</ref> مسلم در [[فاجعه]] [[حرّه]]، به [[فرمان]] یزید به [[کشتار]]، [[غارت]] و [[تجاوز]] گسترده‌ای دست زد <ref>الاتحاف، ص۱۷۳ ـ ۱۷۴؛ وفاءالوفاء، ج۱، ص۱۳۱.</ref> و سه [[روز]] [[شهر]] را در [[اختیار]] سپاه خود قرار داد <ref>الطبقات، ج۳، ص۵۰؛ تاریخ دمشق، ج۳۹، ص۳۵۰.</ref> و آنگاه با آنان به عنوان [[بردگان]] یزید [[بیعت]] کرد.<ref>تاریخ ابن‌خیاط، ص۱۸۳؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷۹.</ref>
 
در دوره [[عبدالملک]]، حجاج سه ماه [[والی مدینه]] بود. وی در این مدت با [[انصار]] [[سرسختی]] نشان داد و آنان را [[قاتلان عثمان]] خواند و بر دست و گردن بزرگان [[انصاری]] بسان بردگان داغ نهاد.<ref>تاریخ طبری، ج ۳، ص۵۴۳؛ التحفة اللطیفه، ج ۱، ص۴۶۰؛ تاریخ الاسلام، ج ۵، ص۳۱۷ ـ ۳۱۸.</ref>
 
[[قبایل]] و تیره‌های انصاری به مناطق متعددی [[مهاجرت]] کردند؛ کوچه‌ای در [[گرگان]]، <ref> تاریخ جرجان، ص۱۷۳.</ref> روستایی در حوالی [[بصره]] <ref>الفهرست، ص۲۹.</ref> و [[مسجد]] بزرگی در [[بغداد]]<ref>الطبقات، ج۷، ص۲۳۹؛ تاریخ بغداد، ج۶، ص۶.</ref> به نام انصار نامگذاری شده که می‌تواند حاکی از حضور انصار در آن مناطق باشد؛ همچنین منابع از حضور انصاریان در [[شهر]] [[ینبع]] در حاشیه [[دریای سرخ]]،<ref>معجم ما استعجم، ج ۲، ص۶۵۶.</ref> مَنفلوط [[مصر]] <ref>صبح الاعشی، ج ۱، ص۳۷۲.</ref> و [[اندلس]] <ref>فتح الباری، ج ۶، ص۳۹۰.</ref> خبر می‌دهد، چنان‌که سلسله [[بنی‌نصر]] یا بنی‌احمر که چند [[قرن]] در جنوب اندلس (غرناطه)[[حکم]] راندند انصاری تبارند.
 
در گذر [[تاریخ]] درباره [[نسب]] یا [[مناقب]] و [[فضایل]] انصار کتاب‌هایی نگاشته شده است که از آن جمله می‌توان به منابع ذیل اشاره کرد: کتاب [[من شهد صفین مع علیّ من الأنصار]] از [[کلبی]]، <ref>الذریعه، ج ۲۲، ص۲۲۹.</ref> «باب مناقب الأنصار» در [[صحیح بخاری]]، کتاب [[نسب الانصار]] از [[عبدالله بن محمد انصاری]] مشهور به [[ابن القداح]]، <ref>الطبقات، ج ۳، ص۵۱۳؛ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۶۲.</ref> کتاب [[فضائل الانصار]] از [[ابی داوود]] صاحب [[سنن]]،<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۲۷۴.</ref> کتاب [[فضائل الانصار]] از [[قاضی]] [[ابوالبختری]]،<ref>الفهرست، ص۱۱۳؛ هدایة العارفین، ج ۲، ص۱۹۵.</ref> [[الاستبصار فی نسب الأنصار]] از [[ابن قدامه مقدسی]]، <ref>ایضاح المکنون، ج ۱، ص۷۰؛ هدیه‌العارفین، ج ۱، ص۴۵۹.</ref> [[نزهة الابصار بفضائل الانصار]] از [[ابی الحسن بکری]]،<ref>ایضاح المکنون، ج۲، ص۶۳۴؛ هدیة العارفین، ج۲، ص۲۳۹.</ref> [[جلاء الافکار فی مناقب الانصار]] از [[دباغ]]،<ref>هدیة العارفین، ج ۱، ص۵۲۶.</ref> [[مسارح الانظار فی انساب الانصار]] از [[سید جعفر اعرجی]]<ref>الذریعه، ج ۲۰، ص۳۷۶.</ref> و [[تحفة الاخیار فی فضائل الانصار]] از [[نورالدین انصاری]].<ref>معجم المؤلفین، ج ۱۳، ص۱۲۱.</ref>.<ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[انصار (مقاله)|مقاله «انصار»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص533.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش