امام صادق در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جایگاه علمی امام]] صادق {{ع}} نیاز به [[کشف]] و بیان ندارد. بنابر گزارش [[مفضل بن عمر]]، آن [[حضرت]] به [[فضل الهی]]، بر جمیع [[خلق]] [[سلطنت]] [[علمی]] داشت و هر آنچه را که در [[شرق]] و [[غرب]] عالم و در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بود، می‌دانست<ref>دلائل الامامة، ص۲۶۹.</ref>. [[ابوبصیر]]، [[فضیل بن یسار]]، [[سماعه بن مهران]] و [[امام کاظم]] {{ع}}، از آن حضرت [[روایت]] کرده‌اند که می‌فرمود: “جمیع [[علوم]] [[فرشتگان]] و [[پیامبران]] نزد ماست”<ref>بصائر الدرجات، ج۱، ص۱۰۹-۱۱۲.</ref>. ردیّات آن [[امام]] بر [[اندیشمندان]] نحله‌های مختلف مذهبی و مناظرات او با بزرگان علمای [[عامه]] از جمله [[ابوحنیفه]]<ref>علل الشرایع، ج۱، ص۹۰؛ المناقب، ج۴، ص۲۵۵؛ تهذیب الکمال، ج۵، ص۷۹.</ref> [[سفیان]] ثوری<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۱۵۷؛ المناقب، ج۴، ص۲۶۹.</ref>، کلبی<ref>الکافی، ج۱، ص۳۵۰.</ref> و جعد بن [[درهم]]<ref>الأمالی للمرتضی، ج۱، ص۳۸۴.</ref> و نیز گفت‌وگوهای پی در پی آن حضرت با دهریون عصر خود، چون [[ابن ابی‌العوجا]]<ref>الکافی، ج۵، ص۳۶۲؛ التوحید، ص۱۲۶ و ۲۹۵؛ تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۲۰.</ref> و [[ابو شاکر دیصانی]]<ref>الکافی، ج۱، ص۷۹؛ التوحید، ص۱۲۲ و ۱۳۳.</ref> تراث [[امامیه]] را سرشار کرده است. [[عمرو بن عبید شامی]] پس از گفت‌وگوی خود با امام در حالی که می‌گریست، به ایشان می‌گفت: «به [[خدا]] [[سوگند]] هر کس با شما در [[علم]] [[دانش]] و [[فضل]] [[نزاع]] کند، هلاک می‌شود»<ref>الفقیه، ج۳، ص۵۶۹.</ref>. وسعت دانش آن حضرت طیف [[عالمان]] عصر خود را درنوردید و [[حاکمان]] و [[سلاطین]] آن [[روزگار]] را نیز به اعترافاتی شگرف واداشت. بنا بر گزارش [[یعقوبی]]، [[منصور دوانیقی]] حضرت را از مصادیق {{متن قرآن|ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا}}<ref>«سپس این کتاب را به کسانی از بندگان خویش که برگزیده‌ایم به میراث دادیم» سوره فاطر، آیه ۳۲.</ref> و از پیشتازان [[خیرات]] می‌دانست<ref>التاریخ، ج۲، ص۳۸۳.</ref>.

== [[امام صادق]] {{ع}} از نگاه دانشمندان [[اهل‌سنت]] ==