زیارت در حقوق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

زیارت در حقوق اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۳

۴٬۴۲۹ بایت اضافه‌شده ، ۱۵ آوریل

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۵۸: / خط ۵۸: @@
 در [[زیارتنامه‌ها]]، از [[معصومین]] {{عم}}: با عنوانِ [[عبدالله]]، [[حبیب]] [[الله]]، [[صفی]] [[الله]]، [[ولیّ]] [[الله]]، [[خلیل الله]]، [[باب الله]]، حجه‌الله و... یاد می‌کنیم. [[زائر]] هم، از این رهگذر، غنچه فطرتش را می‌شکوفاند و با [[یاد خدا]] و توجه به [[معبود]]، [[دل]] را [[صفا]] می‌بخشد. [[احساس]] کشش به سوی مبدأ می‌کند، [[پاک]] و زلال می‌شود و از [[گناه]]، دور می‌گردد. و [[دوری از گناه]]، یعنی [[نزدیکی به خدا]]. [[زائر]] اگر بخواهد بهره [[تربیتی]] ببرد، باید [[حرم‌ها]] را جلوه گاه [[الهی]] ببیند و زیارتش را گامی برای [[الهی]] شدن بشناسد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۴۹، ۵۰.</ref>.
+== رابطه [[زیارت]] با تحول [[روحی]] ==
+تأثیر فضاهای خاص مکانی و زمانی بر [[انسان]] روشن است، تأثیرپذیری از شرایط ویژه و دگرگونی، از حالات و خصوصیات [[روحی]] [[انسان]] است. عواملی چند، [[انسان]] را «متحوّل» می‌کند. خدایی که «محوّل الحال» است، این [[اعجاز]] را و این تأثیر شگفت را و این کیمیای دگرگون ساز را، گاهی در یک «[[تربت]]» می‌نهد، گاهی در یک [[زیارت]] قرار می‌دهد، گاهی به برکتِ یک «[[شهید]]»، فراهم می‌سازد، گاهی در [[فیض]] یک «نگاه» و [[فوز]] یک «نظر» می‌‌بخشد، گاهی «حال» را در یک «[[دیدار]]» می‌بخشد و «حضور»، منشأ این تحول می‌شود. آری... [[زیارت]]، نقش دگرگون ساز و تحول آفرین می‌تواند داشته باشد- و دارد- در [[زیارت]] [[امام علی|مولای متقیان]] {{ع}} می‌‌خوانیم:{{عربی|«السّلامُ علی میزانِ الأعمال و مقلّبِ الأحوال»}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت امیرالمؤمنین(پایین پا).</ref>. گرچه مقلب القلوب بودن و دگرگون‌سازی [[دل‌ها]] و حال‌ها، کار خداست، ولی [[خداوند]]، این [[ولایت]] را به «[[ولیّ]] خود» هم می‌‌بخشد، و [[امام علی|علی]] {{ع}} هم می‌تواند احوال را دگرگون و [[فیض]] نظرش [[خاک]] را کیمیا و مس [[دل]] را طلا سازد، عوض شدن [[انسان]]، یکی از آثار [[زیارت]] است. اگر در [[زیارت]]، این تحول [[روحی]] پدید نیاید، چه سود؟ مرحوم صاحب جواهر از [[شهید]] در [[کتاب]]«دروس» [[نقل]] می‌کند که ایشان فرموده است: «از جمله [[آداب]] [[زیارت]]، این است که [[زائر]] پس از [[زیارت]]، بهتر از قبل از آن باشد»<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۱۰۲.</ref>.این تحول و [[انقلاب]] [[روحی]] و حال [[زائر]]، پیش و پس از [[زیارت]]، نشانه اثرپذیری از جذبه‌های [[معنوی]] است که در [[مزار]] یک [[امام]] و در کنار [[مرقد]] یک [[پیشوای معصوم]] وجود دارد، در [[زیارت]] [[خانه خدا]] هم [[شاهد]] این تحولات [[روحی]] [[زائران]] و [[حجاج]] و معتمرین هستیم. این «[[انقلاب]]» باید خواسته یک [[زائر]] باشد. همین نکته، درزیارت‌ها هم مطرح است. به این فقره توجه کنید: «خدایا، مرا از کسانی قرار بده که از [[زیارت]] [[مرقد]] [[دوستان]] و اولیایت، [[رستگار]] و [[پیروز]] بر می‌گردند و مستوجب [[بخشش گناهان]] و پوشاندن [[خطا]] می‌شوند»<ref>{{عربی|«واجعلنی ممن ینقلب من زیاده مشاهد أحبائک مفلحاً منجحاً قد استوجب غفران الذنوب و ستر العیوب و کشف الکروب»}}(مفاتیج الجنان، زیارت حضرت ابالفضل، پایین پا).</ref>. آنکه از [[زیارت]] بر می‌گردد، باید همراه با تحول و [[تغییر]] و [[توبه]] و انابت باشد، باید فرقی کرده باشد، وگرنه از [[زیارت]] بهره نگرفته است، گر گدا کاهل بوَد، [[تقصیر]] صاحبخانه چیست؟! [[گنهکار]]، از محیط [[پاک]] [[زیارتگاه]] اثر می‌پذیرد و در فضای دیگری قرار می‌گیرد. این تحول، چه بسا از دور فراهم نگردد، باید بیاید، [[رنج]] سفر ببیند، پای به راه نهد، با [[شوق]] و درد، وادی‌ها را بپیماید، تا در کنار [[مرقد]]، «قرار» گیرد. آنگاه این حضور، تأثیر [[تربیتی]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۵۸، ۵۹.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==