←برخوردار از علم سرشار خدادادی و عصمت همه‌جانبه و کامل
جز (جایگزینی متن - 'تاویل' به 'تأویل') |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[گواه]] این سخن، همان جریانی است که در آغاز [[رسالت پیامبر]] اکرم {{صل}} رخ داد. هنگامی که آن [[حضرت]]، قبیله‌ای از [[قبایل]] [[عرب]] را به [[آیین]] خویش فراخواند، آنان گفتند: اگر ما در دینت از تو [[پیروی]] کرده و به تو [[ایمان]] آوریم و به دنبال آن [[خداوند]] تو را بر مخالفانت [[پیروز]] گرداند، آیا می‌پذیری که پس از شما [[رهبری]] بر [[دین]] و [[امت]] تو از آنِ ما باشد؟ آن [[حضرت]] فرمود: این امر از آنِ خداست و آن را در هر جا و برای هر کسی که بخواهد قرار می‌دهد<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۳۲؛ السیرة الحلبیة؛ برهان‌الدین علی بن ابراهیم حلبی، ج۲، ص۳.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص۳۳-۳۵.</ref> | [[گواه]] این سخن، همان جریانی است که در آغاز [[رسالت پیامبر]] اکرم {{صل}} رخ داد. هنگامی که آن [[حضرت]]، قبیله‌ای از [[قبایل]] [[عرب]] را به [[آیین]] خویش فراخواند، آنان گفتند: اگر ما در دینت از تو [[پیروی]] کرده و به تو [[ایمان]] آوریم و به دنبال آن [[خداوند]] تو را بر مخالفانت [[پیروز]] گرداند، آیا می‌پذیری که پس از شما [[رهبری]] بر [[دین]] و [[امت]] تو از آنِ ما باشد؟ آن [[حضرت]] فرمود: این امر از آنِ خداست و آن را در هر جا و برای هر کسی که بخواهد قرار می‌دهد<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۳۲؛ السیرة الحلبیة؛ برهان‌الدین علی بن ابراهیم حلبی، ج۲، ص۳.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص۳۳-۳۵.</ref> | ||
=== برخوردار از [[علم]] سرشار | === برخوردار از [[علم]] سرشار خدادادی و [[عصمت]] همه‌جانبه و کامل === | ||
دو ویژگی مهم [[امام]]، [[علم]] و [[عصمت]] است. [[امام]] {{ع}} نزد [[شیعه]] از [[علم]] سرشار | دو ویژگی مهم [[امام]]، [[علم]] و [[عصمت]] است. [[امام]] {{ع}} نزد [[شیعه]] از [[علم]] سرشار خدادادی و [[عصمت]] همه‌جانبه و کامل برخوردار است. باید توجّه داشت که خاستگاه و ریشه همه [[مقامات]] و کمالات معنوی [[پیامبر]] و [[امام]] {{ع}} دو صفت و ویژگیِ "[[علم]]" و "[[عصمت]]" است<ref>چنانکه بزودی خواهد آمد که عصمت به عنوان بالاترین مرتبه کمال انسانی و برترین درجه مقام معنوی، موجب دستیابی انسان به ولایت مطلقه الهی و نیز موجب بروز کارهای خارق عادت، کرامات و تصرفات ولایی می‌شود. آیات و روایات فراوانی بر آن دلالت دارد. اما در بیان ارتباط بین علم و ولایت و قدرت نیز آیات و روایاتی وارد شده که بیانگر این مطلب است که علم پیامبر و ائمه {{عم}} منشأ ولایت و قدرت روحی و معنوی آنان بوده است. (ر. ک: اصول کافی، ج۱، ص۲۲۶ - ۲۳۰؛ بصائر الدرجات، ص۲۱۰ - ۲۱۹؛ تفسیر نور الثقلین، ج۲، ص۵۲۲ - ۵۲۴، ذیل آیه {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} [سوره رعد، آیه ۴۳]) برای تحقیق بیشتر نیز ر. ک: علم امام، مجموعه مقالات، محمد حسن نادم، دانشگاه ادیان و مذاهب.</ref>. این دو صفت و ویژگی، در منابع [[دینی]] به ویژه در [[زیارت جامعه کبیره]] محوری‌ترین و مهم‌ترین صفات و ویژگی‌های آن [[انسان‌های کامل]] و بی‌نظیر دانسته شده که شرح آنها چنین است: | ||
==== [[علم]] ==== | ==== [[علم]] ==== | ||