رؤیت خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[رؤیت خداوند در قرآن]] - [[رؤیت خداوند در حدیث]] - [[رؤیت خداوند در نهج البلاغه]] - [[رؤیت خداوند در معارف دعا و زیارات]] - [[رؤیت خداوند در کلام اسلامی]] - [[رؤیت خداوند در اخلاق اسلامی]] - [[رؤیت خداوند در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = رؤیت خداوند (پرسش)}}

* رؤیت، از جمله صفات سلبی [[خداوند]] است که همواره محل [[اختلاف]] [[رأی]] [[فرقه‌های کلامی]] عالم [[اسلام]] بوده اس. [[معتزله]] منکر رؤیت [[خداوند]] بوده، معتقدند که [[خداوند]] به هیچ وجه قابل [[شهود]] و رؤیت نیست. از دیدگاه آنان، فقط می‎‌توان به [[خدا]] [[اعتقاد]] داشت و [[اعتقاد]] و [[ایمان]] به حوزه [[فکر]] و ذهن مربوط است و این نکته بنابراین [[دلیل]] [[قرآنی]] است: {{متن قرآن|لاَّ تُدْرِكُهُ الأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ}}<ref> چشم‌ها او را در نمی‌یابند و او چشم‌ها را در می‌یابد و او نازک‌بین آگاه است؛ سوره انعام، آیه: ۱۰۳.</ref>.

* اما [[اشاعره]] معتقدند که [[خداوند]] در [[قیامت]] با چشم دیده می‌شود. اینان بر این ادعا به برخی [[احادیث]] و [[آیات]] [[استدلال]] می‌کنند. از جمله [[آیه کریمه]]: {{متن قرآن|وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ }}<ref> سوره قیامت، آیه:۲۲-۲۳.</ref>.

* [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[خداوند]] هرگز با چشم دیده نمی‌شود، نه در [[دنیا]] با چشم رؤیت می‌‌گردد و نه در [[آخرت]]؛ اما حد اعلای [[ایمان]] هم [[یقین]] [[فکری]] و ذهنی نیست. بالاتر از [[یقین]] [[فکری]] (علم‌ الیقین) [[یقین]] قلبی است که "عین الیقین" خوانده می‌‌شود. عین الیقین، یعنی [[شهود]] [[خداوند]] با [[قلب]] نه با چشم. پس، [[خداوند]] با چشم سر دیده نمی‌شود، ولی با چشم [[دل]] ملاحظه می‌‌شود. از [[امام علی]] {{ع}} سؤال کردند: آیا [[خداوند]] را دیده‌ای؟ [[حضرت]] فرمود: "خدایی را که ندیده باشم، [[عبادت]] نکرده‌ام". از [[ائمه]] سؤال شده است: آیا [[پیغمبر]] در [[معراج]] [[خدا]] را دیده است؟ آن بزرگواران فرمودند: "با چشم نه، با [[دل]] آری"<ref>مطهری، آشنایی با علوم اسلامی، ج۲، ص۷۸ - ۷۷.</ref>.

* مهم‌ترین چالش در مورد رؤیت [[خداوند]]، رویکرد [[اشاعره]] است که همواره مورد اشکال جدی [[متکلمان اسلامی]] بوده است؛ حتی اشعریان متأخر نیز با توجه به وضوح استحاله چنین رؤیتی، درصدد توجیه آن برآمدند. [[فاضل قوشجی]] در شرح تجرید گفته است: مراد از رؤیت [[خدا]]، رؤیت مقابله‌ای نیست که مستلزمِ قرار گرفتن [[خداوند]] در جهت و مکان باشد. [[فخر رازی]] نیز در "محصل" می‌‌گوید: [[خداوند]] همان حالتی را که هنگام مشاهده یک چیز برای [[عقل]] حاصل می‌‌کند، برای چشمان [[مؤمنین]] در خصوص مشاهده [[خدا]] ایجاد می‌‌کند. در نهایت، [[تفاسیر]] متأخران [[اشعری]] از رؤیت [[خداوند]]، یا به رؤیت قلبی باز می‌‌گردد و یا به مفهومی نامعقول و غیرقابل تصور از رؤیت می‌‌انجامد<ref>سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۲۰۶ - ۲۰۳.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۶-۱۱۷.</ref>.

* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]