علم معصوم به حاجات و نیازهای مردم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام]]{{ع}} به جمیع اموری که [[بندگان]] در امر معاش یا در امر [[معاد]] بدو محتاجند عالم است، چون بنا بفرض، امام{{ع}} [[نفوس]] را از [[ملکوت]] آنان [[هدایت]] بحق می‏‌کند، و آنان را به کمال خود می‌‏رساند، بنابراین چگونه ممکن است که خود او نسبت به مایحتاج عباد در امور تکاملی آنها [[جاهل]] باشد، و این [[خاصه]] نیز از [[آیات قرآن]] که یهدون بامرنا، و [[افضلیت]] [[مقام امامت]] از [[نبوت]] طبق مفاد خطاب [[حضرت حق]] به [[ابراهیم خلیل]] روشن شد و علاوه چون فعل و قول امام{{ع}} منطبق بر [[حق]] به تمام معنی الکلمه است، و در [[مقام عبودیت]] و [[تقرب]]، امام{{ع}} پا به مرحله‌‏ای گذارده، که خود [[خدا]] در وجود او آمر و ناهی خواهد بود، و فعل امام{{ع}} عین [[وحی]] خداست، بنابراین همانطور که بر خدا مایحتاج عباد پوشیده نیست، بر امام{{ع}} که مجلای اتم و مجرای کامله افاضات حضرت [[احدیت]] به موجودات است، این امر مخفی نیست، بلکه [[علم امام]]{{ع}} عین [[علم خدا]] بوده و تفاوتی در اصل معنی وجود ندارد<ref>[[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]].</ref>.

# [[پرونده:000086.jpg|22px]] [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]]