رجعت در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

رجعت در معارف مهدویت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵

۴٬۹۲۰ بایت اضافه‌شده ، ۱۳ مه

←‏ضروری بودن اعتقاد به رجعت

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۹۹۷

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 == اختیاری یا عدم اختیاری بودن رجعت ==
 سؤال مهم این است که آیا رجعت اختیاری است‌؟ ناگفته پیداست افرادی که برای [[انتقام]] و تنبیه رجعت می‌کنند، هرگز به میل و [[اراده]] خود برنمی‌گردند، بلکه به مصداق "[[کافر]] به جهنّم نمی‌رود، کشان‌کشان می‌برند"، آن‌ها نیز ناگزیر تن به رجعت نمی‌دهند، که رجعت برای آنها بسیار ذلّت‌بار و سخت است. ولی در مورد [[مؤمنین]] به نظر می‌رسد که اختیاری خواهد بود نه اجباری. [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: در خدمت [[امام صادق]] {{ع}} صحبت از [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} شد و از افرادی که عاشقانه [[انتظار ظهور]] او را می‌کشند و پیش از نیل به چنین سعادتی از [[دنیا]] می‌روند [[گفت‌وگو]] شد، فرمود: هنگامی که [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} [[قیام]] کند، مأمورین الهی در [[قبر]] با اشخاص [[مؤمن]] تماس می‌گیرند و به آن‌ها می‌گویند: ای [[بنده خدا]]! مولایت [[ظهور]] کرده است، اگر می‌خواهی به او بپیوندی آزاد هستی، و اگر بخواهی در [[نعمت‌های الهی]] متنعّم بمانی باز هم آزاد هستی"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۲.</ref>. از این [[حدیث]] استفاده می‌شود که رجعت در مورد [[مؤمنان]]، اختیاری است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۹.</ref>.
+== رجعت امامان ==
+[[رجعت]] [[امامان]] {{عم}}، در [[قرآن کریم]] و [[روایات]] و [[زیارت‌ها]] آمده است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ...}}<ref>سوره قصص، ۸۵.</ref> آن کسی که [[قرآن]] را بر تو فرو فرستاد به [[یقین]]، تو را به وعده‌گاهت بازمی‌گرداند. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه شریفه]] فرمود: [[پیامبر]] شما و [[امیر مؤمنان]] و [[امامان]] [[اهل بیت]]، در [[عصر ظهور]] به [[دنیا]] باز می‌گردند<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۲؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۳۹.</ref>. در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "نخستین کسی که در جریان [[رجعت]] به [[دنیا]] باز می‌گردد، [[امام حسین]] {{ع}} است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۶۳.</ref>. و فرمود: "[[حسین]] {{ع}} به [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] به [[دنیا]] بازمی‌گردد و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[انگشتر سلیمان]] را به همراه زمام امور [[جامعه]] به او می‌سپارد، و او کسی است که [[قائم]] {{ع}} را پس از یک [[زندگی]] طولانی و شکوهبار که از [[دنیا]] می‌رود، [[غسل]] می‌دهد و به [[خاک]] می‌سپارد"<ref>همان، ص ۱۰۳.</ref>. نیز در تأویل [[آیه شریفه]] [[قرآن]] {{متن قرآن|ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ}}<ref>سوره اسراء، ۶.</ref> می‌فرماید: "[[حسین]] {{ع}} با حدود هفتاد نفر از [[یاران]] خویش به خواست [[خدا]] به [[دنیا]] باز می‌گردد... در همان حال، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در میان [[یاران]] [[امام حسین]] {{ع}} و [[مردم]] است. آن‌گاه هنگامی که عرفان و [[ایمان]] [[مردم]] نسبت به [[رجعت]] [[حضرت حسین]] {{ع}} [[استوار]] گردید، پایان [[زندگی]] [[امام مهدی]] {{ع}} فرامی‌رسد. [[امام حسین]] {{ع}} امور مربوط‍‌ به [[غسل]] و [[نماز]] و به خاک‌سپاری پیکر پاکش را به عهده می‌گیرد، چرا که [[پیکر مطهر]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را تنها همانند او باید [[غسل]] و [[کفن]] کند و بر پیکر او [[نماز]] بگذارد و او را به [[خاک]] سپارد<ref>کافی، ج ۸، ص ۲۰۶؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۶.</ref>. در زیارت‌نامه‌های رسیده از جانب [[امامان]] [[راستین]] نیز، مسأله [[رجعت]] به‌طور صریح بیان شده است.
+[[امام صادق]] {{ع}} از [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که برای آن [[حضرت]] چندین بار [[رجعت]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷۵.</ref>. خود [[حضرت امیر]] {{ع}} نیز در ضمن [[خطبه]] مفصلی فرمودند: "برای من بازگشت پس از بازگشت و [[رجعت]] پس از [[رجعت]] است، من [[صاحب]] رجعت‌ها هستم، من [[صاحب]] صولت‌ها و شوکت‌ها هستم، من [[صاحب]] [[دولت‌ها]] و قدرت‌ها هستم"<ref>همان، ص ۴۶؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۳۲۶؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۱۴۹.</ref>. از نظر [[روایات]]، تردیدی نیست که منظور از "دابّة الارض" در [[آیه]] ٨٢ [[سوره نمل]]، [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} می‌باشد. [[امام باقر]] {{ع}} از [[حضرت علی]] {{ع}} [[نقل]] می‌کنند که فرمود: "به من شش [[فضیلت]] داده شده:
+# [[علم منایا و بلایا]] و وصایا به من داده شده،
+# سخن فصل (جداکننده [[حق]] و [[باطل]]) به من عطا شده،
+# من [[صاحب]] رجعت‌ها هستم،
+# [[فرمانروایی]] کل به من داده شده،
+# من [[صاحب]] عصا و میسم هستم،
+# من دابّة الارض هستم که با [[مردم]] سخن خواهم گفت<ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۰۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۷؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۷۵.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۵۰.</ref>
 == ضروری بودن اعتقاد به رجعت ==