←تواضع و فروتنی در برابر شاگردان
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سیره معصوم | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = رفتار با شاگردان در معارف و سیره معصوم | پرسش مرتبط = }} ==سیره معصومین{{عم}} با شاگردان== «شاگرد» به کسی گفته می‌شود که نزد معصومین{{عم}} تعلیم دیده باشد. هرچند همه اصحا...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
==[[تواضع]] و [[فروتنی]] در برابر شاگردان== | ==[[تواضع]] و [[فروتنی]] در برابر شاگردان== | ||
فروتنی در برابر دیگران، [[نشانه]] [[بزرگ‌منشی]] [[انسان]] است که در [[سیره معصومین]]{{عم}} نیز [[مشاهده]] می‌شود. همان‌گونه که در [[سیره اجتماعی]] | فروتنی در برابر دیگران، [[نشانه]] [[بزرگ‌منشی]] [[انسان]] است که در [[سیره معصومین]]{{عم}} نیز [[مشاهده]] می‌شود. همان‌گونه که در [[سیره اجتماعی معصومان]] نمایان است، برخورد آن بزرگواران با مخالفان نیز همراه با [[بردباری]] بوده است. فروتنی در برابر [[دوستان]] و شاگردان در [[سیره]] آنان از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ چراکه جنبه [[تربیتی]] و [[ادب‌آموزی]] در برخورد با شاگردان، فزون‌تر است. اگر [[معلم]] در برابر [[شاگرد]] تواضعی از خود نشان دهد، بر [[رفتار]] او تأثیر عمیق دارد و وی نیز در مقابل استاد [[ادب]] شاگردی را رعایت خواهد کرد. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|لِينُوا لِمَنْ تُعَلِّمُونَ وَ لِمَنْ تَتَعَلَّمُونَ مِنْهُ}}<ref>منیة المرید، ص٢.</ref>؛ «نسبت به کسی که به وی [[علم]] می‌آموزید یا از او علم فرامی‌گیرید، نرم باشید». همچنین آن حضرت فرمود: {{متن حدیث|عَلِّمُوا وَ لَا تُعَنِّفُوا فَإِنَّ الْمُعَلِّمَ خَيْرٌ مِنَ الْمُعَنِّفِ}}<ref>منیة المرید، ص٢.</ref>؛ «در [[علم‌آموزی]] سخت‌گیر نباشید؛ زیرا [[آموزگار]] از انسان سخت‌گیر بهتر است». بر اساس [[سخنان پیامبر]]{{صل}}، [[شهید ثانی]] درباره ارتباط معلم شاگرد می‌گوید: معلم باید با شاگردان [[رفتار متواضعانه]] داشته باشد و نهایت فروتنی و [[نرمش]] را در برخورد با آنان به کار گیرد<ref>منیة المرید، ص۱۹۲.</ref>. | ||
[[برخورد امام صادق]]{{ع}} با شاگردش، [[مالک بن انس]] چنان با تواضع بود که خود بلند می‌شد و برای شاگردش متکا می‌گذاشت. مالک می‌گوید: زمانی که نزد [[حضرت صادق]]{{ع}} می‌رفتم برای من بالش می‌آورد که بر آن تکیه کنم و قدرم را می‌شناخت و می‌فرمود: ای مالک! من تو را [[دوست]] می‌دارم. [[امام]] به من [[محبت]] می‌ورزید<ref>مجموعه مقالات همایش امام جعفر صادق{{ع}}، ص۳۴۹۰.</ref>. [[سیره امام صادق]]{{ع}} با شاگردان خود، نشانه [[روح]] بلند و رفتار متواضعانه او با جویندگان [[دانش]] است. برخورد [[معصومین]]{{عم}} با همه [[مردم]] و به خصوص شاگردان، همواره با مهر و [[محبت]] و ابراز [[عواطف]] بوده است.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۲۷۸.</ref>. | [[برخورد امام صادق]]{{ع}} با شاگردش، [[مالک بن انس]] چنان با تواضع بود که خود بلند می‌شد و برای شاگردش متکا می‌گذاشت. مالک می‌گوید: زمانی که نزد [[حضرت صادق]]{{ع}} می‌رفتم برای من بالش می‌آورد که بر آن تکیه کنم و قدرم را می‌شناخت و می‌فرمود: ای مالک! من تو را [[دوست]] می‌دارم. [[امام]] به من [[محبت]] می‌ورزید<ref>مجموعه مقالات همایش امام جعفر صادق{{ع}}، ص۳۴۹۰.</ref>. [[سیره امام صادق]]{{ع}} با شاگردان خود، نشانه [[روح]] بلند و رفتار متواضعانه او با جویندگان [[دانش]] است. برخورد [[معصومین]]{{عم}} با همه [[مردم]] و به خصوص شاگردان، همواره با مهر و [[محبت]] و ابراز [[عواطف]] بوده است.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۲۷۸.</ref>. | ||