←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[امام علی|حضرت على]] {{ع}} در دوران غربت و [[انزوا]] از صحنۀ سیاسى پس از [[وفات پیامبر]]، بخشى از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر چاه و چشمه و آباد سازى [[زمین]] مى‌گذراند و آب آن چاه‌ها و چشمه‌ها را [[وقف]] [[فقرا]] مى‌کرد.<ref>تاريخ المدينة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص ۲۲۰</ref> وقفنامه‌هاى حضرت براى [[صدقه]] قرار دادن آن چشمه‌ها و چاه‌هاى احداث شده در کتب [[تاریخ]] [[ثبت]] است. وى در منطقۀ [[ینبع]] نیز چاهى کند و چون به آب رسید، فورى وقفنامه‌اى نوشت و آن را [[صدقه]] براى [[زائران]] و [[فقیران]] قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانى از چاه‌ها و چشمه‌هاى احداث شده و موقوفات و [[صدقات]] [[امام علی|على بن ابى طالب]] {{ع}}، را در [[مدینه]]، [[ینبع]] و جاهاى دیگر آورده که همه نشانگر تلاش اقتصادى و سازندۀ [[حضرت امیر]] از یک‌سو و بعد رسیدگى به محرومین از طریق موقوفات و [[صدقات]] از سوى دیگر است.<ref>موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱.</ref> | [[امام علی|حضرت على]] {{ع}} در دوران غربت و [[انزوا]] از صحنۀ سیاسى پس از [[وفات پیامبر]]، بخشى از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر چاه و چشمه و آباد سازى [[زمین]] مى‌گذراند و آب آن چاه‌ها و چشمه‌ها را [[وقف]] [[فقرا]] مى‌کرد.<ref>تاريخ المدينة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص ۲۲۰</ref> وقفنامه‌هاى حضرت براى [[صدقه]] قرار دادن آن چشمه‌ها و چاه‌هاى احداث شده در کتب [[تاریخ]] [[ثبت]] است. وى در منطقۀ [[ینبع]] نیز چاهى کند و چون به آب رسید، فورى وقفنامه‌اى نوشت و آن را [[صدقه]] براى [[زائران]] و [[فقیران]] قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانى از چاه‌ها و چشمه‌هاى احداث شده و موقوفات و [[صدقات]] [[امام علی|على بن ابى طالب]] {{ع}}، را در [[مدینه]]، [[ینبع]] و جاهاى دیگر آورده که همه نشانگر تلاش اقتصادى و سازندۀ [[حضرت امیر]] از یک‌سو و بعد رسیدگى به محرومین از طریق موقوفات و [[صدقات]] از سوى دیگر است.<ref>موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱.</ref> | ||
نام دیگر مسجد شجره است. آبار یا ابیار، اسم جمع «[[بئر]]» یعنی چاه است. از آن جهت [[مردم]] در سال‌های متمادی آن را «ابیار علی{{ع}}» گفته‌اند که حضرت علی{{ع}} برای آبیاری نخلستان‌ها، چاه‌های فراوانی در این منطقه حفر کرده بود. فیروزآبادی که در | نام دیگر مسجد شجره است. آبار یا ابیار، اسم جمع «[[بئر]]» یعنی چاه است. از آن جهت [[مردم]] در سال‌های متمادی آن را «ابیار علی{{ع}}» گفته‌اند که حضرت علی{{ع}} برای آبیاری نخلستان‌ها، چاه‌های فراوانی در این منطقه حفر کرده بود. فیروزآبادی که در قرن هشتم آن را توصیف کرده می‌گوید: این [[مسجد]] جز به نام «ابیار علی{{ع}}» شناخته نیست<ref>المغانم المطابه، فیروزآبادی، ص۸۲؛ رسالة فی وصف المدینه، علی بن موسی ص۸-۱۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[فرهنگنامه حج (کتاب)|فرهنگنامه حج]]، ص ۴۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||