میراث نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مقام ولایت]] و [[امامت]] [[حضرت رسول]]{{صل}} پس از وفاتش به [[وصی]] او [[حضرت علی]]{{ع}} منتقل شد و آن حضرت، [[وارث علم]] و فضل و [[حکمت]] [[پیامبر]] بود. [[وراثت انبیاء]]، همان [[مقام خلافت]] و [[وصایت]] است که به [[امام]] می‌رسد. میراثی که علی{{ع}} از [[پیامبر خدا]]{{صل}} برده است، زر و سیم و متاع [[دنیوی]] نبود، بلکه همان مقام خلافت و ویژگی [[طهارت]] و [[عصمت]] و [[حق ولایت]] بر [[امّت]] بود که مخالفان بر آن [[سلطه]] یافتند و حضرت را از آن "[[ارث]] [[معنوی]]" [[محروم]] ساختند.

[[امام علی]]{{ع}} در [[خطبه شقشقیه]] با اشاره به [[غصب خلافت]] و [[تحمّل]] آن دوران سخت همچون کسی که [[استخوان در گلو]] و [[خار در چشم]] داشته باشد، از [[خلافت]] به عنوان [[میراث]] غارت‌شدۀ خویش یاد می‌کند {{عربی|أری تراثی نهبا}}<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۳ نهج البلاغه|خطبه ۳]]</ref> و در جای دیگر از [[حق‌کشی]] و [[ستم]] [[بنی امیّه]] دربارۀ آن حضرت نسبت به میراث [[محمّد]]{{صل}} [[سخن]] می‌گوید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۷ </ref> و در سخن دیگر، حق ولایت و وصایت و [[وراثت]] را مخصوص [[اهل بیت]] می‌داند که دیگران به آن دست‌درازی کردند: {{عربی|و لهم حقّ الولایة و فیهم الوصیّة و الوراثة}}.<ref>نهج البلاغه، [[خطبه ۲ نهج البلاغه|خطبه ۲]]</ref> تعبیر {{عربی|و میراث النّبوّة عندکم}} در [[زیارت جامعه]] نیز به این وراثت [[مقدّس]] و [[حق]] مسلّم اهل بیت اشاره دارد. امام علی{{ع}} [[وارث]] [[راستین]] پیامبر خدا بود و باوجود [[عموی پیامبر]] [[عباس بن عبد]] المطلب، حضرت رسول{{صل}}، [[امیر مؤمنان]] را به وصایت خویش برگزید و وارث خود گردانید و عهده‌دار امور خود پس از وفاتش ساخت. هنگام [[وفات]]، [[انگشتر]] از دست خود بیرون آورد و به علی{{ع}} داد. او هم آن را به انگشت دست راست خود کرد، سپس پیامبر به [[بلال]] فرمود تا کلاه‌خود، [[زره]]، [[پرچم]]، [[شمشیر]]، [[عمامه]]، برد، ابریق و عصای حضرت را بیاورد. همه را به علی{{ع}} داد، حتّی کلاه [[سفر]] و مرکب سواری (شهباء و [[دلدل]]، [[عضباء]] و صحباء) و چیزهای دیگر را به علی{{ع}} داد و فرمود: [[یا علی]]، اینها را تا من زنده‌ام بگیر، تا پس از من کسی دربارۀ آنها با تو [[نزاع]] نکند.<ref>بحارالأنوار، ج ۲۲ ص۴۵۶</ref> سپردن این میراث‌ها به [[امیر مؤمنان]] نیز [[گواه]] دیگری بر [[خلافت]] و [[جانشینی]] او به شمار می‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۰.</ref>