آراستگی و پیراستگی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== تزیین در قرآن ==

زخرف از تعابیری است که در قالب منفی یا به معنای [[زیبایی]] ناپایدار در [[قرآن]] به کار رفته است. {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ}}<ref>«و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref> مفهوم [[غرور]] در تعبیری همانند {{متن قرآن|وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا}}<ref>\۱زندگانی دنیا آنان را فریفت» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref> نیز به آراسته شدن [[ناشایست]] و از روی [[باطل]] باز می‌گردد.<ref>التبیان، ج‌۴، ص‌۴۱۷.</ref> اسناد تسویل به نفس و [[شیطان]] نیز در [[قرآن‌کریم]] بیان‌گر آراستن از نوع منفی است که در آیاتی همچون {{متن قرآن|وَجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ}}<ref>«و خونی دروغین را بر پیراهن او آوردند؛ (یعقوب) گفت: (نه چنین است که می‌گویید) بلکه (هوای) نفستان کاری را در چشمتان آراست، اکنون (کار من) شکیبی نیکوست و بر آنچه وصف می‌کنید از خداوند باید یاری جست» سوره یوسف، آیه ۱۸.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ}}<ref>«بی‌گمان، شیطان (کفر را) در چشم آنان که به گذشته خود- پس از آنکه رهنمود برایشان روشن شد- بازگشتند، آراست و به آنان میدان داد» سوره محمد، آیه ۲۵.</ref> دیده می‌شود.  

در [[متون مقدس]] [[ادیان پیشین]] نیز به موضوع [[تزیین]] پرداخته شده است. مطالعه [[تاریخ]] [[بنی‌اسرائیل]] این [[قوم]] را دارای تعلقی شدید به [[زیور]] بستن نشان می‌دهد.<ref> قاموس کتاب مقدس، ص‌۴۵۴.</ref> [[قرآن]] نیز این [[واقعیت]] را [[تأیید]] می‌کند. {{متن قرآن| وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَذِهِ الأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي أَفَلا تُبْصِرُونَ أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلا يَكَادُ يُبِينُ فَلَوْلا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ }}<ref>«و فرعون در میان قوم خود بانگ برداشت و گفت: ای قوم من! آیا پادشاهی مصر از آن من نیست در حالی که این جویبارها از زیر (کاخ) من روان است؟ آیا نمی‌بینید؟ بلکه من از این کس بهترم که خوارمایه است و به درستی نمی‌تواند سخن گوید. پس چرا دستبندهایی زرّین برای او فرو نیفکنده‌اند یا فرشتگان، دوشادوش با او نیامده‌اند؟» سوره زخرف، آیه ۵۱-۵۳.</ref>؛ {{متن قرآن|وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ}}<ref>«و قوم موسی در نبود او، از زیورهای (زراندود) خود گوساله‌ای ساختند، پیکری که بانگی داشت، آیا ندیدند که با آنان سخن نمی‌گوید و راهی به آنان نمی‌نماید؟ آن را (به پرستش) گرفتند و ستمکار بودند» سوره اعراف، آیه ۱۴۸.</ref>؛ {{متن قرآن|فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ}}<ref>«آنگاه با زیورهایش در پیش قوم خویش آشکار شد؛ کسانی که زندگی این جهان را می‌خواستند گفتند: ای کاش ما نیز همانند آنچه به قارون داده شده است می‌داشتیم، بی‌گمان او را بهره‌ای سترگ است» سوره قصص، آیه ۷۹.</ref>، {{متن قرآن|وَقَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ}}<ref>«و دانشوران گفتند: وای بر شما! پاداش خداوند برای آن کس که ایمان آورد و کرداری شایسته دارد بهتر است و آن را جز به شکیبایان فرا نیاموزند» سوره قصص، آیه ۸۰.</ref>؛ {{متن قرآن|قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى}}<ref>«گفت: وعده (ما با) شما روز (جشن) «آرایش» و آنکه مردم در روز روشن گردآوری شوند» سوره طه، آیه ۵۹.</ref> در میان این [[قوم]] سنگ‌ها و فلزهای قیمتی دارای کاربردهای متعدّد [[دینی]] بودند. آراستن بتها،<ref> قاموس کتاب مقدس،، ص‌۸۸۶.</ref> [[لباس]] [[کاهنان]] با سنگهای تزیینی و قیمتی گوناگون<ref> قاموس کتاب مقدس، ص‌۴۴۱.</ref> و نیز آویختن زنگوله‌های طلایی بر [[لباس]] [[کاهنان]] <ref> قاموس کتاب مقدس،، ص‌۴۵۱.</ref> و موارد دیگر<ref> قاموس کتاب مقدس، ص‌۴۴۱.</ref> از این دست است. در دیگر آیینهای پیشین نیز اشکال مختلفی از توجه به زینت‌های مذهبی را می‌توان دید؛<ref>دین و اسطوره، ص‌۲۹۲.</ref> برای نمونه در [[آیین زرتشت]]، نام برخی ماهها و [[فرشتگان]] مرتبط با زیباییهای [[زمین]] است؛<ref> اوستا، ج‌۲، ص‌۹۰۷.</ref> و از [[شادی]] و [[آراستگی]] و [[تزیین]] در برخی آیینهای شاد سخن رفته است.<ref> اوستا، ج‌۲، ص‌۱۰۵۹.</ref> از [[سلمان فارسی]] نقل شده است که گفت: ما در [[زمان]] ساسانیان بر این [[باور]] بودیم که [[خداوند]] یاقوت را در [[نوروز]] برای [[زیور]] [[مردمان]] بیافرید و زبرجد را در مهرگان، و این دو [[روز]] را بر دیگر روزهای سال [[برتری]] داد، چنان‌که یاقوت و زبرجد را بر دیگر گوهرها<ref> اوستا، ج‌۲،ص‌۱۰۶۰.</ref>.<ref>[[ابوالفضل خوش منش|خوش منش، ابوالفضل]]، [[تزیین - خوش‌منش (مقاله)|مقاله «تزیین»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۷]]، ص ۵۰۴-۵۰۶.</ref>

== نگاه کلی [[قرآن]] به [[تزیین]] ==