همسایه در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت در فرازی از دعای خویش در حق همسایه این‌چنین عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ... جِيرَانَنَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‏ وَ الْمُؤْمِنَاتِ‏ مِنْهُ‏ فِي‏ حِرْزٍ حَارِزٍ، وَ حِصْنٍ حَافِظٍ، وَ كَهْفٍ مَانِعٍ، وَ أَلْبِسْهُمْ مِنْهُ جُنَناً وَاقِيَةً، وَ أَعْطِهِمْ عَلَيْهِ أَسْلِحَةً مَاضِيَةً}} «بار خدایا... همسایگان ما، مردان [[مؤمن]] و [[زنان]] مؤمنه، را از گزند [[شیطان]] در ملاذی منیع و ملجأی رفیع و پناهگاهی [[استوار]] جای ده و برای [[پیکار]] با او (شیطان) سپرهایی نگهدارنده و شمشیرهایی برنده عطا فرما»<ref>نیایش هفدهم.</ref>.

[[حضرت علی بن الحسین]] {{ع}} همسایگان را به دو دسته خوب و بد تقسیم کرده، ولی برای هر دو دعا می‌کند. آن حضرت [[مناجات]] بیست وششم خود را به دعا برای همسایگان اختصاص داده و عرضه می‌دارد: «خدایا [[درود]] بفرست بر محمد و خاندانش و مرا [[یاری]] فرما که [[حق]] آن گروه از همسایگان و [[دوستان]] خود را که حق ما را می‌شناسند و با [[دشمنان]] ما [[دشمنی]] می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم. بار خدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند. در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] ره‌جویانشان و [[اندرز]] به مشورت‌کنندگانشان و دیدار مسافرانشان به هنگامی که باز می‌گردند و نهان‌داشتن اسرارشان و پوشیدن عیب‌هایشان و [[یاری]] ستمدیدگانشان و دستگیری از ایشان به [[اطعام]] و سود رسانیدن به ایشان به [[عطایا]] و بخشش‌ها و برآوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند.

بار خدایا، مرا برگمار که [[همسایگان]] و [[دوستان]] بدکردار خود را به [[نیکی]] [[پاداش]] دهم و از ستمکارشان در گذرم و از [[بدگمانی]] در [[حق]] ایشان بپرهیزم و با همگان [[مشفق]] و [[مهربان]] باشم و پاس [[پاکدامنی]] را دیده از نگریستن بر بندم و با آنان از روی [[تواضع]] به نرمی سر کنم و بر دردمندانشان به [[رحمت]] نظر کنم و در [[غیبت]] ایشان [[مودت]] خویش نشان دهم و از روی [[خیر خواهی]] خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه برای [[خویشاوندان]] خود می‌خواهم برای ایشان بخواهم و هرچه برای خاصان خود منظور می‌دارم برای ایشان منظور دارم.

بار خدایا، بر محمد و خاندانش [[درود]] بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان. و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و [[فضل]] مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. {{متن حدیث|آمِينَ‏ رَبَّ‏ الْعَالَمِينَ‏}}<ref>نیایش بیست‌وپنجم.</ref>».