←منابع
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
مجاورت مکیان با این کوه در [[فرهنگ عمومی]] ایشان تأثیر بسزایی داشت. ایشان [[معتقد]] بودند که هر کس بر بالای این کوه کله پخته گوسفند بخورد، هرگز دچار سردرد نمی‌گردد<ref>آثار البلاد، ص۱۱۸- ۱۱۹؛ مذکر أحباب، ص۵۸؛ نگارستان عجائب و غرائب، ص۷۸.</ref>. چنان که از بیان یاقوت [[حموی]] بر می‌آید، [[عرب‌ها]] برای اشاره به امری صاحب [[قدمت]] آن را به ابوقبیس [[تشبیه]] می‌کردند<ref>معجم البلدان، ج۱، ص۸۱.</ref>.<ref>منابع: قرآن کریم، آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول بن عباس جعفریان (معاصر)، تهران، نشر مشعر، هشتم، ۱۳۸۶ش؛ آثار البلاد و أخبار العباد، زکریا بن محمد قزوینی (۶۸۲ق)، بیروت، دار صادر، اول، ۱۴۰۴ق؛ إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب علی، علی بن حسین معروف به مسعودی (۳۴۶ق.)، قم، مؤسسه انصاریان، سوم، ۱۴۲۶ق، الأخبار الطوال، احمد بن داوود دینوری (۲۸۲ق)، تحقیق: عبد المنعم عامر، قم، الشریف الرضی، اول، ۱۳۶۸ش؛ أخبار مکة فی قدیم الدهر و حدیثه، محمد بن اسحاق فاکهی (قرن ۳ق)، تحقیق: عبدالملک بن دهیش، مکه، مکتبة الأسدی، چهارم، ۱۴۲۴ق؛ أخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبد الله ازرقی (قرن ۳ق)، تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۰۳ق، الأرج المسکی فی التاریخ المکی، علی بن عبدالقادر طبری (۱۰۷۰ق)، تصحیح: اشرف احمد، مکه، المکتبة التجاریة، اول، ۱۴۱۶ق، الأنساب، سلمة بن مسلم عوتبی صحاری (۵۱۱ق)، تصحیح: محمد احسان نص، عمان، مطبعة الألوان الحدیثة، چهارم، ۱۴۲۷ق؛ بهجة النفوس و الأسرار فی تاریخ دار هجرة النبی المختار، عبدالله بن عبدالملک مرجانی (۷۷۰ق)، تحقیق: محمد عبدالوهاب فضل، بیروت، دار الغرب الإسلامی، اول، ۲۰۰۲م؛ تاریخ الطبری (تاریخ الأمم و الملوک)، محمد بن جریر طبری (۳۱۰ق)، تحقیق: جمعی از محققان، بیروت، مؤسسة الأعلمی، چهارم، ۱۴۰۳ق؛ تاریخ ألفی، احمد بن نصرالله تتوی (۹۹۶ق) - آصف خان قزوینی (۱۰۲۱ق)، تصحیح: غلامرضا طباطبایی مجد، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، اول، ۱۳۸۲ش؛ تاریخ حبیب السیر، غیاث الدین بن همام الدین حسینی معروف به خواندمیر (۹۴۲ق)، تهران، خیام، چهارم، ۱۳۸۰ش؛ تاریخ گزیده، حمد بن ابی بکر قزوینی معروف به حمدالله مستوفی (۷۵۰ق)، به کوشش: عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، سوم، ۱۳۶۴ ش؛ حیاة الحیوان الکبری، محمد بن موسی دمیری (۸۰۸ق)، تحقیق: احمد حسن بسج، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۲۰۰۴م، الخرائج و الجرائح، سعید بن هبة الله معروف به قطب الدین راوندی (۵۷۳ق)، تحقیق زیر نظر: سیدمحمدباقر ابطحی، قم، مدرسة الإمام المهدی باپ، اول، ۱۴۰۹ق؛ خزانة الأدب و لب لباب لسان العرب، عبدالقادر بن عمر بغدادی (۱۰۹۳ق)، تصحیح: محمد نبیل طریفی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۱۸ق؛ روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، محمد بن احمد فتال نیشابوری (۵۰۸ق)، تحقیق: سید حسن موسوی خرسان، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۳۷۵ش؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، جمعی از نویسندگان، تصحیح و تحقیق: هومن و هارون، تهران، نشر اختران، اول، ۱۳۸۸ش؛ سوائر الأمثال علی أفعل، حمزة بن حسن اصفهانی (۳۶۰ق)، تحقیق: فهمی سعاد، بیروت، عالم الکتب، اول، ۱۹۸۸م، العقد الثمین فی تاریخ البلد الأمین، محمد بن احمد فاسی (۱۳۲ق)، تحقیق: محمد عبدالقادر احمد عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۹ق، علل الشرایع، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: سید محمد صادق بحر العلوم، نجف، المکتبة الحیدریة، دوم، ۱۳۸۵ق؛ عیون أخبار الرضا علی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: سیدمهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، اول، ۱۳۷۸ق، قلائد الأجیاد فیما اتفق فی التسمیة من البقاع و البلاد، عبدالرحمن بن سید ابراهیم حنبلی (۱۱۰۳ق)، تصحیح: ولید عبدالله منیس، کویت، مرکز البحوث و الدراسات الکویتیة، ۲۰۰۶م، الکافی، محمد بن یعقوب معروف به کلینی (۳۲۹ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۷ق، الکامل فی التاریخ، علی بن محمد شیبانی معروف به ابن اثیر جزری (۶۳۰ق)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ کتاب الحیوان، عمرو بن بحر معروف به جاحظ (۲۵۵ق)، تصحیح: محمد باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیة، دوم، ۱۴۲۴ق؛ کتاب المسالک و الممالک، عبدالله بن عبدالعزیز بکری (۴۸۷ق)، تحقیق: ادریان فان لیوفن - اندری فیری، بیروت، دار الغرب الاسلامی، اول، ۱۹۹۲م؛ لسان العرب، محمد بن مکرم معروف به ابن منظور (۷۱۱ق)، تحقیق: أحمد فارس، بیروت، دار صادر، سوم، ۱۴۱۴ق؛ محاسن الوسائل فی معرفة الأوائل، محمد بن عبدالله شبلی (۷۹۶ق)، تصحیح: محمد تونجی، بیروت، دار النفائس، اول، ۱۹۹۲م؛ مذکر أحباب، سید حسن بخاری معروف به نثاری (۱۰۰۵ق)، تحقیق: نجیب مایل هروی، تهران، نشر مرکز، ۱۳۷۷ش؛ المعالم الأثیرة فی السنة و السیرة، محمد بن محمد حسن شراب معاصر)، دمشق - بیروت، دار القلم - الدار الشامیة، اول، ۱۴۱۱ق؛ معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله رومی حموی (۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ معجم ما استعجم من أسماء البلاد و المواضع، عبدالله بن عبدالعزیز بکری (۴۸۷ق)، تحقیق: مصطفی سقا، بیروت، عالم الکتب، سوم، ۱۴۰۳ق؛ نزهة المجالس و منتخب النفائس، عبدالرحمن بن عبدالسلام صفوری (۸۹۴ق)، تحقیق: عبد الوارث محمد علی، بیروت، دار الکتب العلمیة، أول، ۱۹۹۸م؛ نفائس الفنون فی عرایس العیون، محمد بن محمود آملی (قرن ۸ق)، تحقیق: ابو الحسن شعرانی، تهران، انتشارات اسلامی، ۱۳۸۱ش؛ نگارستان عجائب و غرائب، احمد ادیب پیشاوری (قرن ۱۲ق)، تهران، کتابفروشی ادبیه، اول، ۱۳۴۱ش؛ نهایة الأرب فی فنون الأدب، احمد بن عبدالوهاب نویری (۷۳۳ق)، قاهره، دار الکتب و الوثائق القومیة، اول، ۱۴۲۳ق.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[ابوقبیس (مقاله)|مقاله «ابوقبیس»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۱]]، ص ۵۴۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۸۰.</ref> | مجاورت مکیان با این کوه در [[فرهنگ عمومی]] ایشان تأثیر بسزایی داشت. ایشان [[معتقد]] بودند که هر کس بر بالای این کوه کله پخته گوسفند بخورد، هرگز دچار سردرد نمی‌گردد<ref>آثار البلاد، ص۱۱۸- ۱۱۹؛ مذکر أحباب، ص۵۸؛ نگارستان عجائب و غرائب، ص۷۸.</ref>. چنان که از بیان یاقوت [[حموی]] بر می‌آید، [[عرب‌ها]] برای اشاره به امری صاحب [[قدمت]] آن را به ابوقبیس [[تشبیه]] می‌کردند<ref>معجم البلدان، ج۱، ص۸۱.</ref>.<ref>منابع: قرآن کریم، آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول بن عباس جعفریان (معاصر)، تهران، نشر مشعر، هشتم، ۱۳۸۶ش؛ آثار البلاد و أخبار العباد، زکریا بن محمد قزوینی (۶۸۲ق)، بیروت، دار صادر، اول، ۱۴۰۴ق؛ إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب علی، علی بن حسین معروف به مسعودی (۳۴۶ق.)، قم، مؤسسه انصاریان، سوم، ۱۴۲۶ق، الأخبار الطوال، احمد بن داوود دینوری (۲۸۲ق)، تحقیق: عبد المنعم عامر، قم، الشریف الرضی، اول، ۱۳۶۸ش؛ أخبار مکة فی قدیم الدهر و حدیثه، محمد بن اسحاق فاکهی (قرن ۳ق)، تحقیق: عبدالملک بن دهیش، مکه، مکتبة الأسدی، چهارم، ۱۴۲۴ق؛ أخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبد الله ازرقی (قرن ۳ق)، تحقیق: رشدی صالح ملحس، بیروت، دار الأندلس، ۱۴۰۳ق، الأرج المسکی فی التاریخ المکی، علی بن عبدالقادر طبری (۱۰۷۰ق)، تصحیح: اشرف احمد، مکه، المکتبة التجاریة، اول، ۱۴۱۶ق، الأنساب، سلمة بن مسلم عوتبی صحاری (۵۱۱ق)، تصحیح: محمد احسان نص، عمان، مطبعة الألوان الحدیثة، چهارم، ۱۴۲۷ق؛ بهجة النفوس و الأسرار فی تاریخ دار هجرة النبی المختار، عبدالله بن عبدالملک مرجانی (۷۷۰ق)، تحقیق: محمد عبدالوهاب فضل، بیروت، دار الغرب الإسلامی، اول، ۲۰۰۲م؛ تاریخ الطبری (تاریخ الأمم و الملوک)، محمد بن جریر طبری (۳۱۰ق)، تحقیق: جمعی از محققان، بیروت، مؤسسة الأعلمی، چهارم، ۱۴۰۳ق؛ تاریخ ألفی، احمد بن نصرالله تتوی (۹۹۶ق) - آصف خان قزوینی (۱۰۲۱ق)، تصحیح: غلامرضا طباطبایی مجد، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، اول، ۱۳۸۲ش؛ تاریخ حبیب السیر، غیاث الدین بن همام الدین حسینی معروف به خواندمیر (۹۴۲ق)، تهران، خیام، چهارم، ۱۳۸۰ش؛ تاریخ گزیده، حمد بن ابی بکر قزوینی معروف به حمدالله مستوفی (۷۵۰ق)، به کوشش: عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، سوم، ۱۳۶۴ ش؛ حیاة الحیوان الکبری، محمد بن موسی دمیری (۸۰۸ق)، تحقیق: احمد حسن بسج، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۲۰۰۴م، الخرائج و الجرائح، سعید بن هبة الله معروف به قطب الدین راوندی (۵۷۳ق)، تحقیق زیر نظر: سیدمحمدباقر ابطحی، قم، مدرسة الإمام المهدی باپ، اول، ۱۴۰۹ق؛ خزانة الأدب و لب لباب لسان العرب، عبدالقادر بن عمر بغدادی (۱۰۹۳ق)، تصحیح: محمد نبیل طریفی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۱۸ق؛ روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، محمد بن احمد فتال نیشابوری (۵۰۸ق)، تحقیق: سید حسن موسوی خرسان، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۳۷۵ش؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، جمعی از نویسندگان، تصحیح و تحقیق: هومن و هارون، تهران، نشر اختران، اول، ۱۳۸۸ش؛ سوائر الأمثال علی أفعل، حمزة بن حسن اصفهانی (۳۶۰ق)، تحقیق: فهمی سعاد، بیروت، عالم الکتب، اول، ۱۹۸۸م، العقد الثمین فی تاریخ البلد الأمین، محمد بن احمد فاسی (۱۳۲ق)، تحقیق: محمد عبدالقادر احمد عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۹ق، علل الشرایع، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: سید محمد صادق بحر العلوم، نجف، المکتبة الحیدریة، دوم، ۱۳۸۵ق؛ عیون أخبار الرضا علی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: سیدمهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، اول، ۱۳۷۸ق، قلائد الأجیاد فیما اتفق فی التسمیة من البقاع و البلاد، عبدالرحمن بن سید ابراهیم حنبلی (۱۱۰۳ق)، تصحیح: ولید عبدالله منیس، کویت، مرکز البحوث و الدراسات الکویتیة، ۲۰۰۶م، الکافی، محمد بن یعقوب معروف به کلینی (۳۲۹ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۷ق، الکامل فی التاریخ، علی بن محمد شیبانی معروف به ابن اثیر جزری (۶۳۰ق)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛ کتاب الحیوان، عمرو بن بحر معروف به جاحظ (۲۵۵ق)، تصحیح: محمد باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیة، دوم، ۱۴۲۴ق؛ کتاب المسالک و الممالک، عبدالله بن عبدالعزیز بکری (۴۸۷ق)، تحقیق: ادریان فان لیوفن - اندری فیری، بیروت، دار الغرب الاسلامی، اول، ۱۹۹۲م؛ لسان العرب، محمد بن مکرم معروف به ابن منظور (۷۱۱ق)، تحقیق: أحمد فارس، بیروت، دار صادر، سوم، ۱۴۱۴ق؛ محاسن الوسائل فی معرفة الأوائل، محمد بن عبدالله شبلی (۷۹۶ق)، تصحیح: محمد تونجی، بیروت، دار النفائس، اول، ۱۹۹۲م؛ مذکر أحباب، سید حسن بخاری معروف به نثاری (۱۰۰۵ق)، تحقیق: نجیب مایل هروی، تهران، نشر مرکز، ۱۳۷۷ش؛ المعالم الأثیرة فی السنة و السیرة، محمد بن محمد حسن شراب معاصر)، دمشق - بیروت، دار القلم - الدار الشامیة، اول، ۱۴۱۱ق؛ معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله رومی حموی (۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ معجم ما استعجم من أسماء البلاد و المواضع، عبدالله بن عبدالعزیز بکری (۴۸۷ق)، تحقیق: مصطفی سقا، بیروت، عالم الکتب، سوم، ۱۴۰۳ق؛ نزهة المجالس و منتخب النفائس، عبدالرحمن بن عبدالسلام صفوری (۸۹۴ق)، تحقیق: عبد الوارث محمد علی، بیروت، دار الکتب العلمیة، أول، ۱۹۹۸م؛ نفائس الفنون فی عرایس العیون، محمد بن محمود آملی (قرن ۸ق)، تحقیق: ابو الحسن شعرانی، تهران، انتشارات اسلامی، ۱۳۸۱ش؛ نگارستان عجائب و غرائب، احمد ادیب پیشاوری (قرن ۱۲ق)، تهران، کتابفروشی ادبیه، اول، ۱۳۴۱ش؛ نهایة الأرب فی فنون الأدب، احمد بن عبدالوهاب نویری (۷۳۳ق)، قاهره، دار الکتب و الوثائق القومیة، اول، ۱۴۲۳ق.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[ابوقبیس (مقاله)|مقاله «ابوقبیس»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۱]]، ص ۵۴۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۸۰.</ref> | ||
==[[کوه]] ابو قُبیس== | |||
یکی از کوه‌های مهم [[مکه]] است. این کوه در [[دل]] سخت خود خاطره‌های مهمی از [[تاریخ]] انباشته است. هر چند که امروزه در پس ساختمان‌های بلند و از جمله «دار الضیافه» سعودی از [[چشم‌ها]] پنهان گشته ولی حوادثی که [[شاهد]] آن بوده، خاطره آن را همچنان در [[دل‌ها]] و یادها زنده نگه داشته است. بنابر [[روایات]] بسیاری [[ابوقبیس]] [[افضل]] کوه‌های مکه است<ref>شفاء الغرام، قاسی المکی، ج۱، ص۴۴۶.</ref>. این کوه در شمال شرقی [[مسجدالحرام]] و مشرف بر [[صفا]] است و اکنون گوشه‌هایی از آن به [[سختی]] از داخل مسجدالحرام قابل دیدن است. بعضی گفته‌اند [[قبر]] «[[شیث بن ادم]]» و به روایتی قبر «[[حوا]]» در دل این کوه قرار دارد و گویند چند [[پیامبر]] نیز در آن کوه مدفون شده‌اند. | |||
[[خداوند]] «[[حجرالاسود]]» را از [[بهشت]] به ابراهیم{{ع}} رسانید و این سنگ از [[زمان]] [[طوفان نوح]]{{ع}} در [[امانت]] ابوقبیس بود؛ لذا این کوه را به همین مناسبت «[[امین]]» نیز خوانده‌اند<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۵۱۵.</ref>. فاکهی گوید: ابراهیم{{ع}} بالای این کوه [[مردم]] را برای انجام [[حج]] [[دعوت]] می‌فرمود<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج۴، ص۴۶.</ref>. | |||
اما واقعه مهمی که پس از [[اسلام]] در این کوه رخ داده است [[اعلان]] اولیه [[رسالت پیامبر]]{{صل}} بود که آن حضرت صبحگاهان بر فراز این کوه فریاد برآورد {{متن حدیث|وا صباحا وا صباحا}} مردم هراسان گرد پیامبر{{صل}} شدند. آن حضرت به ایشان فرمود: «مرا می‌شناسید! سابقه مرا می‌دانید! اگر من به شما بگویم در پشت این کوه سیل عظیم و یا [[دشمنی]] خطرناک در کمین است حرف مرا [[تصدیق]] می‌کنید؟ همگی [[شهادت]] دادند: آری! آن‌گاه پیامبر{{صل}} از [[روز قیامت]] و [[عذاب الهی]] خبر داد و اسلام و [[توحید]] را بر آنان عرضه فرمود؛ ولی آنان او را [[تمسخر]] کردند. پس از اسلام این کوه شاهد حادثه «[[شق القمر]]» بود که بعدها مسجدی به همین نام در این مکان ساخته شد. بر فراز آن مسجدی به نام «[[مسجد]] ابراهیم» قرار داشت که همراه [[مسجد]] «[[انشقاق القمر]]» در دوران سعودی تخریب شد. [[پیمان]] «حلفُ الفضول» در دامنه این [[کوه]] منعقد گردید و [[رسول خدا]]{{صل}} در آن شرکت داشت. از [[ابوقبیس]] و کوه «[[قعیقعان]]» به نام «[[اخشبان]] [[مکه]]» یعنی دو کوه سخت که نمی‌توان از آن بالا رفت یاد کرده‌اند.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۷۹۹.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||