ماه حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

ماه حرام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۹

۸٬۶۰۲ بایت اضافه‌شده ، ۲ ژوئیه

←‏جستارهای وابسته

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۲٬۴۹۸

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 برخی از [[احکام]] جزایی [[اسلام]] همچون دیه، در [[ماه‌های حرام]] وضعی متفاوت با دیگر ماه‌ها پیدا می‌کند؛ به گونه‌ای که مقدار دیه در [[ماه‌های حرام]] یک سوم بیشتر از ماه‌های دیگر است<ref>شرح لمعه، ج۱۰، ص۱۸۲.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص۱۵۹.</ref>
+==[[ماه حرام]]==
+از [[دوازده]] ماه [[قمری]] چهار [[ماه محرم]]، [[رجب]]، [[ذیقعده]] و [[ذیحجه]] [[ماه‌های حرام]] شناخته می‌شوند که هر گونه [[جنگ]] و [[نبرد]] در آنها [[حرام]] شمرده شده است. سه ماه پشت سر هم و یک ماه (رجب) جدا از بقیه است. [[قرآن مجید]] نیز به این موضوع اشاره دارد:
+{{متن قرآن|إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ}}<ref>«بی‌گمان شمار ماه‌ها نزد خداوند در کتاب وی روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید دوازده ماه است؛ از آنها چهار ماه، حرام است، این است آیین استوار، در آنها به خود ستم روا ندارید و همگی با مشرکان جنگ کنید چنان که آنان همگی با شما جنگ می‌کنند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره توبه، آیه ۳۶.</ref>.
+از پاره‌ای [[روایات]] استفاده می‌شود که [[تحریم]] جنگ در این چهار ماه، علاوه بر [[آیین]] ابراهیم، در [[آیین یهود]] و [[مسیح]] و سایر [[آیین‌های آسمانی]] نیز بوده است<ref>تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۰۶.</ref>.
+[[فلسفه]] ماه‌های حرام؛ ماه‌هایی که در [[جاهلیت]] [[محترم]] شمرده می‌شد و [[مردم]] آن عصر در آن ماه‌ها دست از [[قتال]] و نبرد می‌کشیده‌اند، این شیوه را [[دین اسلام]] مهر [[تأیید]] نهاد و عملاً بدان روش ادامه داد، و آنها چهار ماه از ماه‌های [[دوازده‌گانه]] قمری می‌باشند، یعنی [[ماه رجب]]، ذیقعده، ذیحجه و [[محرم]]<ref>معارف و معاریف، ج۹، ص۴۶.</ref>. تحریم جنگ در این چهار ماه یکی از طرق پایان دادن به جنگ‌های طولانی و وسیله‌ای برای [[دعوت]] به [[صلح]] و [[آرامش]] بود؛ زیرا هنگامی که [[جنگجویان]] چهار ماه از سال، [[اسلحه]] را به [[زمین]] بگذارند و صدای چکاچک شمشیرها یا صفیر گلوله‌ها خاموش شود و مجالی برای [[تفکر]] و [[اندیشه]] به وجود آید، احتمال پایان یافتن جنگ برای همیشه، بسیار زیاد است. همیشه ادامه یک کار با شروع [[مجدد]] آن پس از [[خاموشی]]، تفاوت دارد و دومی به مراتب مشکل‌تر است. فراموش نمی‌کنیم که در دوران جنگ‌های بیست ساله ویتنام چه اندازه [[زحمت]] کشیدند تا یک [[آتش بس]] بیست و چهار ساعته در آغاز سال نو [[مسیحی]] یا مانند آن به وجود آورند، ولی [[اسلام]] برای [[پیروان]] خود در هر سال یک آتش بس چهار ماهه اعلام می‌دارد و این خود نشانه [[روح]] [[صلح‌طلبی]] اسلام است. البته چنانچه [[دشمن]] بخواهد از این [[قانون اسلامی]] [[سوء استفاده]] کند و [[حریم]] [[ماه‌های حرام]] را بشکند، [[اجازه]] [[مقابله به مثل]] به [[مسلمانان]] داده شده است<ref>تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۰۸.</ref>.
+در [[آیه]] ۳۶ [[سوره توبه]] به ماه‌های حرام و آتش بس اجباری و دست کشیدن از [[جنگ]] در این ماه‌ها اشاره شده است. [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ}}<ref>«بی‌گمان شمار ماه‌ها نزد خداوند در کتاب وی روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید دوازده ماه است؛ از آنها چهار ماه، حرام است، این است آیین استوار، در آنها به خود ستم روا ندارید و همگی با مشرکان جنگ کنید چنان که آنان همگی با شما جنگ می‌کنند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره توبه، آیه ۳۶.</ref>.
+بعضی از [[مفسران]]، [[تحریم]] جنگ در این چهار ماه را از سنت‌های حضرت [[ابراهیم خلیل]]{{ع}} می‌دانند که [[مشرکین]] طبق [[امیال]] و هوس‌های [[خودکامه]] جای این ماه‌ها را [[تغییر]] می‌دادند. [[دین مبین اسلام]] این چهار [[ماه حرام]] را در جایگاه اصلی خود تثبیت کرد. [[عرب‌ها]] سه ماه پشت سر هم را «سَرَد»<ref>سَرَد یعنی پی در پی و پشت سر هم انجام دادن.</ref> و [[رجب]] را «فرد» گویند<ref>تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۰۶-۴۰۵.</ref>.
+شایان ذکر است که تحریم جنگ در این ماه‌ها در صورتی است که جنگ از ناحیه دشمن به مسلمانان [[تحمیل]] نشود، اما در این صورت بدون [[شک]] مسلمانان باید به پا خیزند و از خود [[دفاع]] کنند؛ زیرا [[حرمت]] این ماه‌ها از ناحیه دشمن «نقض» شده است نه از ناحیه مسلمانان، [[آیه شریفه]] ۱۹۴ [[سوره بقره]] نیز [[گواه]] بر این مطلب است<ref>تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۰۶-۴۰۵.</ref>.
+اولین ماه از [[ماه‌های حرام]] که شروع سال [[قمری]] هم با این ماه می‌باشد، [[محرم]] است. مهم‌ترین مناسبت این ماه، [[شهادت سالار شهیدان]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] و یارانش در سال ۶۱ قمری در [[سرزمین]] [[کربلا]]، و به [[اسارت]] رفتن [[اهل بیت]] آن حضرت می‌باشد.
+دومین ماه از ماه‌های حرام، [[رجب]] است که [[اعمال]] فراوانی دارد. علاقمندان به [[مفاتیح الجنان]] مراجعه نمایند.
+«ذوالقعده» یازدهمین ماه از سال قمری و قبل از ماه «[[ذی الحجه]]» و [[موسم حج]] قرار گرفته است. چون [[عرب‌ها]] برای انجام [[مناسک حج]] و [[زیارت]] [[کعبه]] و دیدار با بت‌های خود و تقدیم [[هدایا]] و [[نذورات]] و [[قربانی]] به آنها، در این ماه به سمت [[مکه]] [[حرکت]] می‌کرده و در مکه سکونت می‌گزیده‌اند، از این رو لفظ «قعد» که در [[عربی]] به معنای نشستن است، بر این ماه که عرب‌ها در این مدت در مکه نشسته‌اند و [[انتظار]] ماه ذی الحجه را می‌کشیده گذاشته شده است. [[پس از ظهور اسلام]] از [[حرمت]] این ماه کاسته نشد و همچنان به عنوان یکی از ماه‌های حرام که در آنها [[نزاع]] و [[جنگ]] و [[قتل]] ممنوع و [[گناه]] است، به شمار رفت.
+ذوالحجه نیز آخرین ماه سال قمری بر طبق تقویم [[هجری قمری]] می‌باشد. ذوالحجه به معنای ماه [[حج]] است. وجه این نامگذاری بدین جهت است که در [[روز]] نهم تا دوازدهم این ماه [[مراسم حج]] برگزار می‌شود. نام این ماه با این لفظ و واژه مخصوص در [[قرآن]] نیامده است. لکن در [[آیات]] متعددی که مربوط به اعمال و مناسک حج و [[عمره]] است به اشاره آمده است.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۸۲۴.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==