عابس بن ابی‌شبیب شاکری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
«عابس» فرزند [[ابی شبیب شاکری]]، از [[رجال]] برجستۀ [[شیعه]] و مردی [[دلیر]]، [[سخنور]]، [[کوشا]] و [[تلاشگر]]، [[شب زنده دار]]، از [[طایفۀ بنی‌شاکر]]، طایفه‌ای از [[همدانیان]] بود. [[طایفه شاکر]] عموماً از [[محبتن امام علی|محبان]] و [[دوستداران صمیمی امیر مؤمنان علی]] {{ع}} و از [[شجاعان]] [[عرب]] به شمار می‌آمدند و به آنان "فتیان العرب" می‌گفتند. حضرت در [[فضایل]] آنها در [[جنگ صفین]] فرمود: «اگر عده شاکری‌ها به هزار نفر می‌‌رسیدند، [[خدای تعالی]] همان‌گونه که سزاوار و [[شایسته]] آن است، [[پرستش]] می‌‌شد!»<ref>{{متن حدیث| لَوْ تَمَّتْ عِدَّتُهُمْ أَلْفاً لِعَبْدِ اللَّهِ حَقَّ عِبَادَتِهِ }}؛ ابصارالعین، ص۱۲۷ و وقعه صفین، ص۳۱۵.</ref>؛ او نسبت به [[ابا عبدالله الحسین]] {{ع}} بسیار علاقه‌مند بود<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۹۴-۴۹۵؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۶.</ref>.
«عابس» فرزند [[ابی شبیب شاکری]]، از [[رجال]] برجستۀ [[شیعه]] و مردی [[دلیر]]، [[سخنور]]، [[کوشا]] و [[تلاشگر]]، [[شب زنده دار]]، از [[طایفۀ بنی‌شاکر]]، طایفه‌ای از [[همدانیان]] بود. [[طایفه شاکر]] عموماً از [[محبتن امام علی|محبان]] و [[دوستداران صمیمی امیر مؤمنان علی]] {{ع}} و از [[شجاعان]] [[عرب]] به شمار می‌آمدند و به آنان "فتیان العرب" می‌گفتند. حضرت در [[فضایل]] آنها در [[جنگ صفین]] فرمود: «اگر عده شاکری‌ها به هزار نفر می‌‌رسیدند، [[خدای تعالی]] همان‌گونه که سزاوار و [[شایسته]] آن است، [[پرستش]] می‌‌شد!»<ref>{{متن حدیث| لَوْ تَمَّتْ عِدَّتُهُمْ أَلْفاً لِعَبْدِ اللَّهِ حَقَّ عِبَادَتِهِ }}؛ ابصارالعین، ص۱۲۷ و وقعه صفین، ص۳۱۵.</ref>؛ او نسبت به [[ابا عبدالله الحسین]] {{ع}} بسیار علاقه‌مند بود<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۹۴-۴۹۵؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۶.</ref>.


== [[سخنرانی]] عابس در حضور حضرت مسلم {{ع}} ==
== سخنرانی عابس در حضور حضرت مسلم {{ع}} ==
وقتی مسلم بن عقیل {{ع}} در [[منزل]] مختار ثقفی برای گروهی از [[شیعیان]] و [[موالیان]] [[اهل بیت]]، [[نامه]] [[امام]] {{ع}} نسبت به [[نمایندگی]] خود و [[آمادگی]] برای حرکت به سوی کوفه را خواند و حاضران از [[شوق]] گریستند، عابس از جا برخاست و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] چنین گفت: «اما بعد؛ من از [[وفاداری]] [[مردم]] خبر نمی‌دهم و از آنچه در [[قلب]] آنان است سخن نمی‌گویم و شما را هم [[مغرور]] نمی‌کنم، من فقط از درون قلب خود و به آنچه بر آن [[تصمیم]] دارم خبر می‌‌دهم: به [[خدا]] [[سوگند]]! هرگاه مرا صدا زنید اجابتتان می‌‌کنم، به همراهتان با دشمنانتان می‌‌جنگم. برای آنکه هیچ‌گونه صدمه‌ای را نگذارم به شما نزدیک شود، جلو رؤیتان [[شمشیر]] می‌‌زنم تا [[خدا]] را [[ملاقات]] کنم و در دامن [[مرگ]] بیفتم و مقصودی از این کار ندارم جز آنچه پیش خداست!»<ref>{{عربی|أَمَّا بَعْدُ: فَإِنِّي لاَ أُخْبِرُكَ عَنِ اَلنَّاسِ، وَ لاَ أَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِهِمْ، وَ مَا أُغِرُّكَ مِنْهُمْ، وَ اَللَّهِ لَأُحَدِثَنَّكَ عَمَّا أَنَا مُوَطِّنٌ نَفْسِي عَلَيْهِ؛ وَ اَللَّهِ لَأُجِيبَنَّكُمْ إِذَا دَعَوْتُمْ، وَ لَأُقَاتِلَنَّ مَعَكُمْ عَدُوَّكُمْ، وَ لَأَضْرِبَنَّ بِسَيْفِي دُونَكُمْ حَتَّى أَلْقَى اَللَّهَ، لاَ أُرِيدُ بِذَلِكَ إِلاَّ مَا عِنْدَ اَللَّهِ}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۵.</ref>؛
وقتی مسلم بن عقیل {{ع}} در [[منزل]] مختار ثقفی برای گروهی از [[شیعیان]] و [[موالیان]] [[اهل بیت]]، [[نامه]] [[امام]] {{ع}} نسبت به نمایندگی خود و آمادگی برای حرکت به سوی کوفه را خواند و حاضران از [[شوق]] گریستند، عابس از جا برخاست و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] چنین گفت: «اما بعد؛ من از [[وفاداری]] [[مردم]] خبر نمی‌دهم و از آنچه در [[قلب]] آنان است سخن نمی‌گویم و شما را هم [[مغرور]] نمی‌کنم، من فقط از درون قلب خود و به آنچه بر آن [[تصمیم]] دارم خبر می‌‌دهم: به [[خدا]] [[سوگند]]! هرگاه مرا صدا زنید اجابتتان می‌‌کنم، به همراهتان با دشمنانتان می‌‌جنگم. برای آنکه هیچ‌گونه صدمه‌ای را نگذارم به شما نزدیک شود، جلو رؤیتان [[شمشیر]] می‌‌زنم تا [[خدا]] را [[ملاقات]] کنم و در دامن [[مرگ]] بیفتم و مقصودی از این کار ندارم جز آنچه پیش خداست!»<ref>{{عربی|أَمَّا بَعْدُ: فَإِنِّي لاَ أُخْبِرُكَ عَنِ اَلنَّاسِ، وَ لاَ أَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِهِمْ، وَ مَا أُغِرُّكَ مِنْهُمْ، وَ اَللَّهِ لَأُحَدِثَنَّكَ عَمَّا أَنَا مُوَطِّنٌ نَفْسِي عَلَيْهِ؛ وَ اَللَّهِ لَأُجِيبَنَّكُمْ إِذَا دَعَوْتُمْ، وَ لَأُقَاتِلَنَّ مَعَكُمْ عَدُوَّكُمْ، وَ لَأَضْرِبَنَّ بِسَيْفِي دُونَكُمْ حَتَّى أَلْقَى اَللَّهَ، لاَ أُرِيدُ بِذَلِكَ إِلاَّ مَا عِنْدَ اَللَّهِ}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۵.</ref>؛


پس از بیعت [[کوفیان]] با مسلم، [[عابس]] به همراه [[شوذب]] و [[قیس بن مسهر صیداوی]]، [[دعوت نامه]] [[مردم کوفه]] را در [[مکه]] به امام {{ع}} رساند<ref>ابصارالعین، ص۱۰۴.</ref> و از آنجا در [[خدمت]] امام {{ع}} بود تا در [[عاشورا]] در رکاب حضرتش به [[شهادت]] رسید<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۹۵-۴۹۶؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۵۴.</ref>.
پس از بیعت [[کوفیان]] با مسلم، [[عابس]] به همراه [[شوذب]] و [[قیس بن مسهر صیداوی]]، [[دعوت نامه]] [[مردم کوفه]] را در [[مکه]] به امام {{ع}} رساند<ref>ابصارالعین، ص۱۰۴.</ref> و از آنجا در [[خدمت]] امام {{ع}} بود تا در [[عاشورا]] در رکاب حضرتش به [[شهادت]] رسید<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۹۵-۴۹۶؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۵۴.</ref>.
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش