←شهادت عبدالله در روز عاشورا
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
در این هنگام [[بحر بن کعب]] (أبجر بن کعب) و به قولی [[حرملة بن کاهل اسدی]] با [[شمشیر]] بر امام {{ع}} حمله کرد. عبدالله چون این حالت ناگوار را دید بانگ برآورد: «ای فرزند [[زن]] [[پلید]] می‌‌خواهی عمویم را بکشی؟»<ref>{{متن حدیث|وَيْلَكَ يَا ابْنَ الْخَبِيثَةِ أَ تَقْتُلُ عَمِّي}}</ref>. | در این هنگام [[بحر بن کعب]] (أبجر بن کعب) و به قولی [[حرملة بن کاهل اسدی]] با [[شمشیر]] بر امام {{ع}} حمله کرد. عبدالله چون این حالت ناگوار را دید بانگ برآورد: «ای فرزند [[زن]] [[پلید]] می‌‌خواهی عمویم را بکشی؟»<ref>{{متن حدیث|وَيْلَكَ يَا ابْنَ الْخَبِيثَةِ أَ تَقْتُلُ عَمِّي}}</ref>. | ||
آن مرد دیو [[سیرت]] و سنگ [[دل]] جلو آمد و شمشیر بر سر آن | آن مرد دیو [[سیرت]] و سنگ [[دل]] جلو آمد و شمشیر بر سر آن کودک خردسال فرود آورد، اما عبدالله [[دست]] خود را سپر کرد تا جلو شمشیر را بگیرد که دست او قطع شد و به حالت آویزان درآمد، نوجوان فریاد برآورد: ای مادر کجایی؟. | ||
امام {{ع}} او را در بغل کشید و فرمود: «برادرزاده‌ام، در آنچه برایت پیش آمده [[صابر]] باش و آن را نزد خدا [[نیکو]] به حساب‌آور و [[خداوند]] تو را به پدران و نیاکان شایسته‌ات ملحق خواهد نمود»<ref>{{متن حدیث|يَا اِبْنَ أَخِي اِصْبِرْ عَلَى مَا نَزَلَ بِكَ، وَ اِحْتَسِبْ فِي ذَلِكَ اَلْخَيْرَ، فَإِنَّ اَللَّهَ يُلْحِقُكَ بِآبَائِكَ اَلصَّالِحِينَ}}</ref>. | امام {{ع}} او را در بغل کشید و فرمود: «برادرزاده‌ام، در آنچه برایت پیش آمده [[صابر]] باش و آن را نزد خدا [[نیکو]] به حساب‌آور و [[خداوند]] تو را به پدران و نیاکان شایسته‌ات ملحق خواهد نمود»<ref>{{متن حدیث|يَا اِبْنَ أَخِي اِصْبِرْ عَلَى مَا نَزَلَ بِكَ، وَ اِحْتَسِبْ فِي ذَلِكَ اَلْخَيْرَ، فَإِنَّ اَللَّهَ يُلْحِقُكَ بِآبَائِكَ اَلصَّالِحِينَ}}</ref>. | ||