بغی: تفاوت میان نسخه‌ها

== احکام باغیان ==

برخی از احکامی که درباره باغی وجود دارد عبارت است از:

# باغی هرچند در [[باطن]] در زمره [[کفّار]] است، اما بر حسب [[ظاهر]]، [[احکام]] جاری بر [[مسلمانان]] ـ مانند جواز خوردن ذبیحه ایشان، [[ازدواج]] با آنان، [[حرمت]] [[اموال]] و ناموسشان ـ بر او نیز جاری است، مگر آنکه [[ناصبی]] باشد<ref>جواهرالکلام، ج۲۱، ص۳۳۷ ـ ۳۳. </ref>.

# [[جهاد]] با باغی در صورت [[دعوت]] امام معصوم {{ع}} یا [[منصوب]] از سوی ایشان، [[واجب]] و [[سرپیچی]] از آن، [[گناه کبیره]] است. با [[قیام]] به جهاد در حدّ کفایت، [[وجوب]] از دیگران ساقط می‌شود، مگر آنکه امام {{ع}} فرد یا افراد خاصّی را به جهاد فراخوانَد که در این صورت، بر آنان [[اجابت]]، [[واجب عینی]] خواهد بود<ref>جواهرالکلام ۲۱، ۳۲۴ ـ ۳۲۶.</ref>. [[فرار از جنگ]] با باغی همچون [[فرار از جهاد]] با [[کافر]] و [[مشرک]]، [[حرام]]، بلکه از [[گناهان کبیره]] است.

# اگر باغی در حال [[جنگ]] [[اسیر]] شود، [[بیعت با امام]] {{ع}} بر او عرضه می‌شود. در صورت پذیرش [[آزاد]] می‌گردد و در صورت استنکاف، تا پایان جنگ در بازداشت می‌ماند. پس از خاتمه جنگ اگر [[باغیان]]، [[توبه]] کنند، یا [[سلاح]] خود را بر [[زمین]] گذارند یا فرار نمایند در صورتی که هسته مرکزی نداشته باشند، اسیرانشان، آزاد می‌شوند، امّا در صورت فرار باغیان و داشتن هسته مرکزی، در [[زندان]] می‌مانند تا کشته شوند، در این صورت کشتن مجروحان و تعقیب فراریان نیز جایز است<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۸ ـ ۳۳۱؛ المبسوط، ج۷، ص۲۷۱؛ تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۴۲۳.</ref>.

# بر کسی که در جنگ با [[اهل بغی]] کشته شود، احکام [[شهید]] جاری است، بنابراین بدون آنکه [[غسل]] داده یا [[کفن]] شود، پس از [[اقامه نماز]] بر او، با لباسش [[دفن]] می‌گردد<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۸. </ref>.

# به اسیری گرفتن [[فرزندان]] باغی هرچند پس از خروج وی بر امام {{ع}} متولّد شده باشند و نیز تملّک [[همسر]] وی جایز نیست<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۳۴.</ref>.

# تملّک دارایی‌های [[باغی]] جز مقداری که در [[جنگ]] به دست [[سپاهیان]] [[حق]] می‌افتد جایز نیست. [[غنیمت]] بودن آن مقدار نیز اختلافی است. بنابر قول به غنیمت بودن، [[اموال]] به غنیمت گرفته شده تنها میان [[مجاهدان]] تقسیم می‌گردد؛ یک سهم به پیاده، دو سهم به کسی که یک اسب با خود آورده و سه سهم به کسی که همراه دو اسب یا بیشتر در جنگ شرکت کرده است داده می‌شود<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۳۹ ـ ۳۴۲.</ref>. کسی ضامن اموال تلف شده باغی در جنگ نیست<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۴۱.</ref>، امّا اگر اموال و [[نفوس]] افراد [[جبهه حق]] توسط باغی تلف شود، وی ضامن است<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۴۷.</ref>.<ref>[[مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی]]، [[فرهنگ فقه فارسی]]؛ [[اصغرآقا مهدوی|مهدوی، اصغرآقا]] و [[سید محمد صادق کاظمی|کاظمی، سید محمد صادق]]، [[کلیات فقه سیاسی (کتاب)|کلیات فقه سیاسی]]، ص۱۱۷؛ [[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص۲۰۴.</ref>