خطبه غدیریه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر]] {{صل}} در [[غدیر خم]] بر فراز آن سنگ‌ها ایستادند و [[خطبه غدیر]] را با حمد و ثنای الهی این چنین آغاز فرمودند: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَا فِي تَوَحُّدِهِ وَ دَنَا فِي تَفَرُّدِهِ وَ جَلَّ فِي سُلْطَانِهِ وَ عَظُمَ فِي أَرْكَانِهِ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا وَ هُوَ فِي مَكَانِهِ وَ قَهَرَ جَمِيعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهَانِهِ مَجِيداً لَمْ يَزَلْ مَحْمُوداً لَا يَزَالُ بَارِئَ الْمَسْمُوكَاتِ وَ دَاحِيَ الْمَدْحُوَّاتِ وَ جَبَّارَ الْأَرَضِينَ وَ السَّمَاوَاتِ قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ مُتَفَضِّلٌ عَلَى جَمِيعِ مَنْ بَرَأَهُ مُتَطَوِّلٌ عَلَى جَمِيعِ مَنْ أَنْشَأَهُ يَلْحَظُ كُلَّ عَيْنٍ وَ الْعُيُونُ لَا تَرَاهُ}}. [[ستایش]] خدای را سزاست که در یگانگی‌اش بلند مرتبه و در تنهایی‌اش به [[آفریدگان]] نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش‌اش بزرگ است. بی‌آن‌که مکان گیرد و جا به جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به [[قدرت]] و [[برهان]] خود چیره است.

همواره ستوده بوده و خواهد بود و [[مجد]] و بزرگی او را پایانی نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامی امور به سوی اوست. اوست آفریننده [[آسمان‌ها]] و گستراننده [[زمین‌ها]] و [[حکمران]] آنها. دور و [[منزه]] از خصایص [[آفریده]] است و در منزه بودن خود نیز از [[تقدیس]] همگان [[برتر]] است. هموست [[پروردگار]] [[فرشتگان]] و [[روح]]؛ افزونی‌بخش آفریده‌ها و نعمت‌ده ایجاد شده‌هاست. به یک نیم نگاه دیده‌ها را ببیند و دیده‌ها هرگز او را نبینند.

{{متن حدیث|كَرِيمٌ حَلِيمٌ ذُو أَنَاةٍ قَدْ وَسِعَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ رَحْمَتُهُ وَ مَنَ عَلَيْهِمْ بِنِعْمَتِهِ لَا يُعَجِّلُ بِانْتِقَامِهِ وَ لَا يُبَادِرُ إِلَيْهِمْ بِمَا اسْتَحَقُّوا مِنْ عَذَابِهِ قَدْ فَهِمَ السَّرَائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمَائِرَ وَ لَمْ تَخْفَ عَلَيْهِ الْمَكْنُونَاتُ وَ لَا اشْتَبَهَتْ عَلَيْهِ الْخَفِيَّاتُ لَهُ الْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ الْغَلَبَةُ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ الْقُوَّةُ فِي كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ الْقُدْرَةُ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ لَيْسَ مِثْلَهُ شَيْ‌ءٌ وَ هُوَ مُنْشِئُ الشَّيْ‌ءِ حِينَ لَا شَيْ‌ءَ دَائِمٌ قَائِمٌ بِالْقِسْطِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ. جَلَّ عَنْ أَنْ تُدْرِكَهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ لَا يَلْحَقُ أَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعَايَنَةٍ وَ لَا يَجِدُ أَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِرٍّ وَ عَلَانِيَةٍ إِلَّا بِمَا دَلَّ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ}}؛ [[کریم]] و بردبار و شکیباست. رحمتش [[جهان شمول]] و عطایش [[منت]] گذار. در [[انتقام]] بی‌شتاب و در [[کیفر]] سزاواران [[عذاب]]، [[صبور]] و شکیباست. بر نهان‌ها [[آگاه]] و بر درون‌ها [[دانا]]. پوشیده‌ها بر او آشکار و پنهان‌ها بر او روشن است. او راست فراگیری و [[چیرگی]] بر هر هستی. نیروی [[آفریدگان]] از او و [[توانایی]] بر هر پدیده ویژه اوست. او را همانندی نیست و هموست ایجادگر هر موجود در تاریکستان لاشیء. [[جاودانه]] و زنده و عدل‌گستر. جز او خداوندی نباشد و اوست ارجمند و [[حکیم]]! دیده‌ها را بر او راهی نیست و اوست دریابنده دیده‌ها، بر پنهانی‌ها آگاه و بر [[کارها]] داناست. کسی از دیدن به وصف او نرسد و بر چگونگی او از [[نهان]] و آشکار دست نیابد مگر، او - عزوجل - خود، راه نماید و بشناساند.

{{متن حدیث|وَ أَشْهَدُ أَنَّهُ اللَّهُ الَّذِي مَلَأَ الدَّهْرَ قُدْسُهُ وَ الَّذِي يُغَشِّي الْأَبَدَ نُورُهُ وَ الَّذِي يُنْفِذُ أَمْرَهُ بِلَا مُشَاوَرَةِ مُشِيرٍ- وَ لَا مَعَهُ شَرِيكٌ فِي تَقْدِيرٍ وَ لَا تَفَاوُتٌ فِي تَدْبِيرٍ صَوَّرَ مَا أَبْدَعَ عَلَى غَيْرِ مِثَالٍ وَ خَلَقَ مَا خَلَقَ بِلَا مَعُونَةٍ مِنْ أَحَدٍ وَ لَا تَكَلُّفٍ وَ لَا احْتِيَالٍ أَنْشَأَهَا فَكَانَتْ وَ بَرَأَهَا فَبَانَتْ. فَهُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمُتْقِنُ الصَّنْعَةِ الْحَسَنُ الصَّنِيعَةِ الْعَدْلُ الَّذِي لَا يَجُورُ وَ الْأَكْرَمُ الَّذِي تَرْجِعُ إِلَيْهِ الْأُمُورُ. وَ أَشْهَدُ أَنَّهُ الَّذِي تَوَاضَعَ كُلُ شَيْ‌ءٍ لِعَظَمَتِهِ وَ ذَلَّ كُلُّ شَيْ‌ءٍ لِعِزَّتِهِ وَ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ لِقُدْرَتِهِ وَ خَشَعَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ لِهَيْبَتِهِ مَالِكُ الْأَمْلَاكِ وَ مُفَلِّكُ الْأَفْلَاكِ وَ مُسَخِّرُ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهارَ عَلَى اللَّيْلِ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً قَاصِمُ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ مُهْلِكُ كُلِّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ}}. و [[گواهی]] می‌دهم که او «[[الله]]» است. همو که تنزهش سراسر روزگاران را فراگیر و نورش [[ابدیت]] را شامل است. بی‌مشاور، فرمانش را [[اجرا]]، [[بی‌شریک]] تقدیرش را [[امضا]] و بی‌یاور ساماندهی فرماید. صورت [[آفرینش]] او را الگویی نبوده و [[آفریدگان]] را بدون [[یاور]] و [[رنج]] و چاره‌جویی، هستی بخشیده است. [[جهان]] با ایجاد او موجود و با آفرینش او پدیدار شده است.

 

{{متن حدیث|لَمْ يَكُنْ مَعَهُ ضِدٌّ وَ لَا نِدٌّ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ رَبٌّ مَاجِدٌ يَشَاءُ فَيُمْضِي وَ يُرِيدُ فَيَقْضِي وَ يَعْلَمُ فَيُحْصِي وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ يُفْقِرُ وَ يُغْنِي وَ يُضْحِكُ وَ يُبْكِي وَ يَمْنَعُ وَ يُعْطِي لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ. يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ مُجِيبُ الدُّعَاءِ وَ مُجْزِلُ الْعَطَاءِ مُحْصِي الْأَنْفَاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ لَا يُشْكِلُ عَلَيْهِ شَيْ‌ءٌ وَ لَا يُضْجِرُهُ صُرَاخُ الْمُسْتَصْرِخِينَ وَ لَا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ. الْعَاصِمُ لِلصَّالِحِينَ وَ الْمُوَفِّقُ لِلْمُفْلِحِينَ وَ مَوْلَى الْعَالَمِينَ الَّذِي اسْتَحَقَّ مِنْ كُلِّ مَنْ خَلَقَ أَنْ يَشْكُرَهُ وَ يَحْمَدَهُ (عَلى كُلِّ حال)}}. نه او را ضدی باشد و نه برایش [[شریک]] و مانندی. [[یکتا]] و [[بی‌نیاز]]، نه زاده و نه زاییده شده، او را همتایی نبوده، [[خداوند]] یگانه و [[پروردگار]] بزرگوار است. بخواهد و به انجام رساند. [[اراده]] کند و [[حکم]] نماید. بداند و بشمارد. بمیراند و زنده کند. نیازمند و [[بی‌نیاز]] گرداند. بخنداند و بگریاند. نزدیک آورد و دور برد. باز دارد و عطا کند. او راست [[پادشاهی]] و [[ستایش]]. به دست توانای اوست تمام [[نیکی]]. و هموست بر هر چیز توانا.

{{متن حدیث|أَحْمَدُهُ كَثِيراً وَ أَشْكُرُهُ دَائِماً عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الشِدَّةِ وَ الرَّخَاءِ وَ أُؤْمِنُ بِهِ وَ بِمَلَائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ أَسْمَعُ لِأَمْرِهِ وَ أُطِيعُ وَ أُبَادِرُ إِلَى رِضَاهُ وَ أُسَلِّمُ لِمَا قَضَاهُ رَغْبَةً فِي طَاعَتِهِ وَ خَوْفاً مِنْ عُقُوبَتِهِ لِأَنَّهُ اللَّهُ الَّذِي لَا يُؤْمَنُ مَكْرُهُ وَ لَا يُخَافُ جَوْرُهُ}}. او را ستایش فراوان و سپاس [[جاودانه]] می‌گویم بر [[شادی]] و [[رنج]] و بر [[آسایش]] و [[سختی]] و به او و [[فرشتگان]] و نوشته‌ها و فرستاده‌هایش [[ایمان]] داشته، [[فرمان]] او را گردن می‌نهم و [[اطاعت]] می‌کنم؛ و به سوی [[خشنودی]] او می‌شتابم و به حکم او تسلیمم؛ چراکه به [[فرمانبری]] او شائق و از [[کیفر]] او ترسانم؛ زیرا او خدایی است که کسی از مکرش در [[امان]] نبوده و از بی‌عدالتیش ترسان نباشد (زیرا او را ستمی نیست)<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۲۹.</ref>.

{{متن حدیث|وَ أُقِرُّ لَهُ عَلَى نَفْسِي بِالْعُبُودِيَّةِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ أُؤَدِّي مَا أَوْحَى بِهِ إِلَيَّ حَذَراً مِنْ أَنْ لَا أَفْعَلَ فَتَحُلَّ بِي مِنْهُ قَارِعَةٌ لَا يَدْفَعُهَا عَنِّي أَحَدٌ وَ إِنْ عَظُمَتْ حِيلَتُهُ وَصَفَتْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لِأَنَّهُ قَدْ أَعْلَمَنِي أَنِّي إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ مَا أَنْزَلَ إِلَيَّ (في حقّ علي) فَمَا بَلَّغْتُ رِسَالَتَهُ وَ قَدْ ضَمِنَ لِي تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْعِصْمَةَ (من الناس) وَ هُوَ اللَّهُ الْكَافِي الْكَرِيمُ}}. و اکنون به [[عبودیت]] خویش و پروردگاری او [[گواهی]] می‌دهم. و [[وظیفه]] خود را در آنچه [[وحی]] شده انجام می‌دهم، مبادا که از سوی او عذابی فرود آید که کسی را یارای دور ساختن آن از من نباشد. هرچند توانش بسیار و دوستی‌اش (با من) [[خالص]] باشد؛ - معبودی جز او نیست -؛ چراکه اعلام فرموده که اگر آنچه (درباره علی) نازل کرده به [[مردم]] نرسانم، وظیفه رسالتش را انجام نداده‌ام؛ و [[خداوند تبارک و تعالی]] [[امنیت]] از ([[آزار]]) مردم را برایم تضمین کرده و البته که او کافی و [[بخشنده]] است.

{{متن حدیث|فَأَوْحَى إِلَيَّ {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده * ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> فِي عَلِيٍّ يَعْنِي فِي الْخِلَافَةِ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} {{متن قرآن|وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ}}<ref>«و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref>. مَعَاشِرَ النَّاسِ مَا قَصَّرْتُ فِي تَبْلِيغِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى إِلَيَّ وَ أَنَا مُبَيِّنٌ لَكُمْ سَبَبَ نُزُولِ هَذِهِ الْآيَةِ إِنَّ جَبْرَئِيلَ {{ع}}هَبَطَ إِلَيَّ مِرَاراً ثَلَاثاً يَأْمُرُنِي عَنِ السَّلَامِ رَبِّي وَ هُوَ السَّلَامُ أَنْ أَقُومَ فِي هَذَا الْمَشْهَدِ فَأُعْلِمَ كُلَّ أَبْيَضَ وَ أَسْوَدَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} أَخِي وَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي وَ الْإِمَامُ مِنْ بَعْدِي الَّذِي مَحَلُّهُ مِنِّي مَحَلُّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي وَ هُوَ وَلِيُّكُمْ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ِوَ رَسُولِهِ. وَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَيَّ بِذَلِكَ آيَةً مِنْ كِتَابِهِ- {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} أَقَامَ الصَّلَاةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَ هُوَ رَاكِعٌ يُرِيدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كُلِّ حَالٍ}}. پس آن‌گاه [[خداوند]] چنین وحی‌ام فرستاد: «به [[نام خداوند]] [[مهربان]] مهرورز! ای فرستاده ما، آنچه از سوی پروردگارت درباره علی و [[خلافت]] او بر تو فرود آمده بر [[مردم]] [[ابلاغ]] کن، وگرنه [[رسالت]] خداوندی را به انجام نرسانده‌ای؛ و او تو را از آسیب [[مردمان]] نگاه می‌دارد». هان مردمان! آنچه بر من فرود آمده، در [[تبلیغ]] آن کوتاهی نکرده‌ام و حال برایتان [[سبب نزول آیه]] را بیان می‌کنم: همانا [[جبرئیل]] سه مرتبه بر من فرود آمد از سوی [[سلام]]، پروردگارم - که تنها او سلام است - فرمانی آورد که در این مکان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهی اعلام کنم که [[علی بن ابی طالب]] [[برادر]]، [[وصی]] و [[جانشین]] من در میان [[امت]] و [[امام]] پس از من بوده، جایگاه او نسبت به من بسان [[هارون]] نسبت به [[موسی]] است، لکن [[پیامبری]] پس از من نخواهد بود. و او (علی)، صاحب اختیارتان پس از [[خدا]] و [[رسول]] است. و پروردگارم آیه‌ای بر من نازل فرموده که: «همانا ولی، [[صاحب اختیار]] و [[سرپرست]] شما، خدا و [[پیامبر]] او و مؤمنانی هستند که [[نماز]] را به پا می‌دارند و در حال [[رکوع]] [[زکات]] می‌پردازند». و هر آینه علی بن ابی طالب نماز را به پا داشته و در رکوع زکات پرداخته و پیوسته خداخواه است.

{{متن حدیث|وَ سَأَلْتُ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَسْتَعْفِيَ لِي عَنْ تَبْلِيغِ ذَلِكَ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ لِعِلْمِي بِقِلَّةِ الْمُتَّقِينَ وَ كَثْرَةِ الْمُنَافِقِينَ وَ إِدْغَالِ الْآثِمِينَ وَ خَتْلِ الْمُسْتَهْزِءِينَ بِالْإِسْلَامِ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ بِأَنَّهُمْ {{متن قرآن|يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ}}<ref>«به زبان، چیزی را می‌گویند که در دل ندارند» سوره فتح، آیه ۱۱.</ref> وَ يَحْسَبُونَهُ {{متن قرآن|هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. وَ كَثْرَةِ أَذَاهُمْ لِي فِي غَيْرِ مَرَّةٍ حَتَّى سَمَّوْنِي أُذُناً وَ زَعَمُوا أَنِّي كَذَلِكَ لِكَثْرَةِ مُلَازَمَتِهِ إِيَّايَ وَ إِقْبَالِي عَلَيْهِ (وَ هَواهُ وَ قَبُولِهِ مِنِّی) حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ذَلِكَ قُرْآناً- {{متن قرآن|وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ}}<ref>«و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> عَلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُ أُذُنٌ {{متن قرآن|خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> الْآيَةَ}}. و من از [[جبرئیل]] درخواستم که از [[خداوند]] [[سلام]] اجازه کند و مرا از این [[مأموریت]] معاف فرماید؛ زیرا کمی [[پرهیزگاران]] و فزونی [[منافقان]] و [[دسیسه]] ملامت‌گران و [[مکر]] مسخره‌کنندگان [[اسلام]] را می‌دانم؛ همانان که خداوند در کتاب خود در وصفشان فرموده است: «به زبان آن را می‌گویند که در دل‌هایشان نیست و آن را اندک و آسان می‌شمارند، حال آن‌که نزد خداوند بس بزرگ است». و نیز از آن روی که منافقان بارها مرا [[آزار]] رسانیده تا بدانجا که مرا [[اذن]] (سخن شنو و زودباور) نامیده‌اند، به خاطر [[همراهی]] افزون علی با من و رویکرد من به او و [[تمایل]] و پذیرش او از من، تا بدانجا که خداوند در این موضوع آیه‌ای فرو فرستاده است: «و از آنان‌اند کسانی که [[پیامبر خدا]] را می‌آزارند و می‌گویند: او سخن شنو و زودباور است. بگو: آری سخن شنو است؛ - (بر علیه آنان که [[گمان]] می‌کنند او تنها سخن می‌شنود) - لکن به خیر شماست، او [[پیامبر]] {{صل}}) به [[خدا]] [[ایمان]] دارد و [[مؤمنان]] را [[تصدیق]] می‌کند و [[راستگو]] می‌انگارد.

{{متن حدیث|وَ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُسَمِّيَ الْقَائِلِينَ بِذَلِكَ بِأَسْمَائِهِمْ لَسَمَّيْتُ وَ أَنْ أُومِيَ إِلَى أَعْيَانِهِمْ لَأَوْمَأْتُ وَ أَنْ أَدُلَّ عَلَيْهِمْ لَدَلَلْتُ وَ لَكِنِّي وَ اللَّهِ فِي أُمُورِهِمْ قَدْ تَكَرَّمْتُ وَ كُلَّ ذَلِكَ لَا يَرْضَى اللَّهُ مِنِّي إِلَّا أَنْ أُبَلِّغَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيَّ فِي حَقِّ عَلِيٍّ ثُمَّ تَلَا: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> فِي حَقِّ عَلِيٍّ {{متن قرآن|وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ}}<ref>«و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref>}}. و اگر می‌خواستم نام گویندگان چنین سخنی را بر زبان آورم و یا به آنان اشارت کنم و یا [[مردمان]] را به سویشان [[هدایت]] کنم (که آنان را [[شناسایی]] کنند) می‌توانستم؛ لکن [[سوگند]] به [[خدا]] در کارشان [[کرامت]] نموده، لب فروبستم. با این حال [[خداوند]] از من [[خشنود]] نخواهد گشت، مگر اینکه آن‌چه در [[حق علی]] فرو فرستاده به شما برسانم. سپس [[پیامبر]] {{صل}} این [[آیه]] را [[تلاوت]] کرد: «ای پیامبر ما، آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده - در حق علی - [[ابلاغ]] کن؛ وگرنه کار رسالتش را انجام نداده‌ای. و البته خداوند تو را از آسیب مردمان نگاه می‌دارد»<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۳۳.</ref>.

{{متن حدیث|فَاعْلَمُوا مَعَاشِرَ النَّاسِ وَ افْهَمُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ قَدْ نَصَبَهُ لَكُمْ وَلِيّاً وَ إِمَاماً مُفْتَرَضَةً طَاعَتُهُ عَلَى الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ وَ عَلَى التَّابِعِينَ بِإِحْسَانٍ وَ عَلَى الْبَادِئِ وَ الْحَاضِرِ وَ الْأَعْجَمِيِّ وَ الْعَرَبِيِّ وَ الْحُرِّ وَ الْمَمْلُوكِ وَ الصَّغِيرِ وَ الْكَبِيرِ وَ عَلَى الْأَبْيَضِ وَ الْأَسْوَدِ وَ عَلَى كُلِّ مُوَحِّدٍ مَاضٍ حُكْمُهُ جَائِزٌ قَوْلُهُ نَافِذٌ أَمْرُهُ مَلْعُونٌ مَنْ خَالَفَهُ مَرْحُومٌ مَنْ صَدَّقَهُ قَدْ غَفَرَ اللَّهُ لِمَنْ سَمِعَ لَهُ وَ أَطَاعَ لَهُ. مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّهُ آخِرُ مَقَامٍ أَقُومُهُ فِي هَذَا الْمَشْهَدِ فَاسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ انْقَادُوا لِأَمْرِ رَبِّكُمْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ هُوَ مَوْلَاكُمْ وَ إِلَهُكُمْ ثُمَّ مِنْ دُونِهِ رَسُولُكُمْ مُحَمَّدٌ وَلِيُّكُمْ الْقَائِمُ الْمُخَاطَبُ ثُمَّ مِنْ بَعْدِي عَلِيٌّ وَلِيُّكُمْ وَ إِمَامُكُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ مِنْ رَبِّكُمْ ثُمَّ الْأَئِمَّةُ الَّذِينَ مِنْ صُلْبِهِ إِلَى يَوْمِ يَلْقَوْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ}}. هان [[مردمان]]! بدانید این [[آیه]] درباره اوست. عمق آن را [[فهم]] کنید و بدانید که [[خداوند]] او را برایتان [[صاحب اختیار]] و [[امام]] قرار داده است، [[پیروی]] او را بر [[مهاجران]] و [[انصار]] و آنان که به [[نیکی]] از ایشان پیروی می‌کنند و بر [[صحرانشینان]] و [[شهروندان]] و بر [[عجم]] و [[عرب]] و [[آزاده]] و برده و بر کوچک و بزرگ و سفید و سیاه و بر هر یکتاپرست لازم شمرده است. (هشدار که) اجرای [[فرمان]] و گفتار او لازم و امرش نافذ است. ناسازگارش رانده، پیرو و باورکننده‌اش در مهر و [[شفقت]] است. هر آینه خداوند، او و شنوایان سخن او و [[پیروان]] راهش را آمرزیده است. هان مردمان! آخرین بار است که در این [[اجتماع]] به پا ایستاده‌ام. پس بشنوید و فرمان [[حق]] را گردن نهید؛ چراکه [[خداوند عزوجل]] صاحب اختیار و ولی و [[معبود]] شماست؛ و پس از خداوند ولی شما، فرستاده و [[پیامبر]] اوست که اکنون در برابر شماست و با شما سخن می‌گوید. و پس از من به فرمان [[پروردگار]]، علی ولی و [[صاحب اختیار]] و [[امام]] شماست. آن‌گاه [[امامت]] در [[فرزندان]] من از [[نسل علی]] خواهد بود. این [[قانون]] تا برپایی [[رستاخیز]] که [[خدا]] و [[رسول]] او را دیدار کنید دوام دارد.

 

 

روا نیست، مگر آنچه خدا و رسول او و [[امامان]] روا دانند؛ و ناروا نیست، مگر آنچه آنان ناروا دانند. [[خداوند عزوجل]]، هم روا و هم ناروا را برای من بیان فرموده و آنچه پروردگارم از کتاب خویش و [[حلال]] و حرامش به من آموخته در [[اختیار]] علی نهاده‌ام. هان [[مردمان]]! او را [[برتر]] بدانید. ؛ چراکه هیچ دانشی نیست مگر اینکه [[خداوند]] آن را در [[جان]] من نوشته و من نیز آن را در جان پیشوای [[پرهیزکاران]]، علی، ضبط کرده‌ام. او (علی) پیشوای روشنگر است که [[خداوند]] او را در [[سوره]] [[یاسین]] یاد کرده است: «و [[دانش]] هر چیز را در [[امام]] روشنگر برشمرده‌ایم». هان [[مردمان]]! از علی رو برنتابید. و از امامتش نگریزید. و از سرپرستی‌اش رو برنگردانید. او (شما را) به [[درستی]] و [[راستی]] خوانده و خود نیز بدان عمل نماید. او نادرستی را نابود کند و از آن باز دارد. در [[راه خدا]] [[نکوهش]] نکوهشگران او را از کار باز ندارد. او نخستین [[مؤمن]] به [[خدا]] و [[رسول]] اوست و کسی در [[ایمان]]، به او [[سبقت]] نجسته. و همو [[جان]] خود را فدای [[رسول الله]] نموده و با او همراه بوده است. تنها اوست که همراه [[رسول خدا]] [[عبادت]] خداوند می‌کرد و جز او کسی چنین نبود. اولین [[نمازگزار]] و [[پرستشگر]] خدا به همراه من است. از سوی خداوند به او [[فرمان]] دادم تا (در [[شب هجرت]]) در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت که جان خود را فدای من کند.

{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ فَضِّلُوهُ فَقَدْ فَضَّلَهُ اللَّهُ وَ اقْبَلُوهُ فَقَدْ نَصَبَهُ اللَّهُ. مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّهُ إِمَامٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَنْ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى أَحَدٍ أَنْكَرَ وَلَايَتَهُ وَ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُ حَتْماً عَلَى اللَّهِ أَنْ يَفْعَلَ ذَلِكَ بِمَنْ خَالَفَ أَمْرَهُ فِيهِ وَ أَنْ يُعَذِّبَهُ عَذاباً نُكْراً أَبَدَ الْآبِدِينَ وَ دَهْرَ الدَّاهِرِينَ فَاحْذَرُوا أَنْ تُخَالِفُونِي فَتَصِلُوا نَاراً {{متن قرآن|وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ}}<ref>«هیزم آن آدمیان و سنگ‌هاست؛ برای کافران آماده شده است» سوره بقره، آیه ۲۴.</ref>}} هان مردمان! او را [[برتر]] دانید، که خداوند او را [[برگزیده]]؛ و [[پیشوایی]] او را بپذیرید، که خداوند او را برپا کرده است. هان مردمان! او از سوی خدا امام است و هرگز خداوند [[توبه]] کسی که او را [[انکار]] کند نپذیرد و او را نیامرزد. این است روش [[قطعی]] خداوند درباره کسی که با علی [[ناسازگاری]] می‌کند و هر آینه او را به [[عذاب]] دردناک [[پایدار]] [[کیفر]] کند. از [[مخالفت]] او بهراسید و گرنه در [[آتش]] در خواهید شد که آتشگیره آن [[مردمان]] و سنگ است، که برای [[کافران]] آماده شده است.

{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ بِي وَ اللَّهِ بَشَّرَ الْأَوَّلُونَ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ أَنَا خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ الْحُجَّةُ عَلَى جَمِيعِ الْمَخْلُوقِينَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ فَمَنْ شَكَّ فِي ذَلِكَ فَقَدْ كَفَرَ كُفْرَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَ مَنْ شَكَّ فِي شَيْ‌ءٍ مِنْ قَوْلِي هَذَا فَقَدْ شَكَّ فِي كُلِّ مَا أُنْزِلَ عَلَيَّ وَ مَنْ شَكَّ فِي وَاحِدٍ مِنَ الْأَئِمَّةِ فَقَدْ شَكَّ فِي الْكُلِّ مِنْهُمْ وَ الشَّاكُّ فِينَا فِي النَّارِ مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَبَانِي بِهَذِهِ الْفَضِيلَةِ مِنَّةً عَلَيَّ وَ إِحْسَاناً مِنْهُ إِلَيَّ فَلَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ أَبَدَ الْآبِدِينَ وَ دَهْرَ الدَّاهِرِينَ وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ}}.

هان مردمان! به [[خدا]] [[سوگند]] که [[پیامبران پیشین]] به ظهورم مژده داده‌اند و اکنون من فرجام [[پیامبران]] و [[برهان]] بر [[آفریدگان]] [[آسمانیان]] و زمینیانم. آن کس که [[راستی و درستی]] مرا [[باور]] نکند به [[کفر]] [[جاهلی]] درآمده و تردید در سخنان امروزم هم‌سنگ تردید در تمامی محتوای [[رسالت]] من است، و [[شک]] و ناباوری در [[امامت]] یکی از [[امامان]]، بسان شک و ناباوری در تمامی آنان است. و هر آینه جایگاه ناباوران ما [[آتش دوزخ]] خواهد بود. هان مردمان! [[خداوند عزوجل]] از روی [[منت]] و [[احسان]] خویش این [[برتری]] را به من پیشکش کرد و البته که خدایی جز او نیست. [[آگاه]] باشید: تمامی ستایش‌ها در همه روزگاران و در هر حال و مقام ویژه اوست.

{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ فَضِّلُوا عَلِيّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدِي مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثَى بِنَا أَنْزَلَ اللَّهُ الرِّزْقَ وَ بَقِيَ الْخَلْقُ. مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ قَوْلِي هَذَا وَ لَمْ يُوَافِقْهُ‌. إِلَّا أَنَّ جَبْرَئِيلَ خَبَّرَنِي عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِذَلِكَ وَ يَقُولُ مَنْ عَادَى عَلِيّاً وَ لَمْ يَتَوَلَّهُ فَعَلَيْهِ لَعْنَتِي وَ غَضَبِي {{متن قرآن|وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ}}<ref>«و هر کس باید بنگرد برای (روزی چون) فردا چه پیش فرستاده است و از خداوند پروا کنید» سوره حشر، آیه ۱۸.</ref> أَنْ تُخَالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ‌. مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّهُ جَنْبُ اللَّهِ الَّذِي ذَكَرَ فِي كِتَابِهِ فَقَالَ تَعَالَى- {{متن قرآن|أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ}}<ref>«(و پیش از آن) که کسی بگوید: ای دریغا از آنچه درباره خداوند کوتاهی کردم» سوره زمر، آیه ۵۶.</ref>}}.

هان [[مردمان]]! علی را [[برتر]] دانید که او [[برترین]] مردمان از مرد و [[زن]] پس از من است، تا آن هنگام که [[آفریدگان]] پایدارند و روزی‌شان فرود آید. دور باد، دور باد از درگاه [[مهر خداوند]]، و مورد [[خشم]] باد، مورد خشم باد آنکه این گفته را نپذیرد و با من سازگار نباشد! هان! بدانید [[جبرئیل]] از سوی [[خداوند]] خبرم داد: «هر آنکه با علی بستیزد و بر [[ولایت]] او گردن نگذارد، [[نفرین]] و خشم من بر او باد!» «البته بایست که هر کس بنگرد که برای فردای [[رستاخیز]] خود چه پیش فرستاده، (هان!) [[تقوا]] پیشه کنید - و از ناسازگاری با علی بپرهیزید. مباد که گام‌هایتان پس از [[استواری]] درلغزد - که خداوند برکردارتان [[آگاه]] است. هان مردمان! همانا او همجوار و [[همسایه]] خداوند است که در نوشته [[عزیز]] خود او را یاد کرده و درباره ستیزندگان با او فرموده است: «تا آن‌که مبادا کسی در [[روز رستاخیز]] بگوید: [[افسوس]] که درباره همجوار و همسایه [[خدا]] کوتاهی کردم».

{{متن حدیث|مَعَاشرَ النَّاسِ تَدَبَّرُوا الْقُرْانَ وَ افْهَمُوا آيَاتِهِ وَ انْظرُوا إلَى مُحْكَمَاتِهِ وَ لَا تَتَّبِعُوا مُتَشابِهَهُ فَوَ اللَّهِ لَنْ يُبَيِّنَ لَكُمْ زَوَاجِرَهُ وَ لَا يُوضِحُ لَكُمْ تَفْسِيرَهُ إلَّا الَّذِي أَنَا آخِذٌ بِيَدِهِ وَ مُصْعَدُهُ إلَيَّ وَ شَائِلٌ بِعَضُدِهِ وَ مُعَلِّمُكُمْ أَنَّ مَنْ كُنْتَ مَوْلَاهُ فَهذَا عَلَيٌّ مَوْلَاهُ وَ هُوَ عَليُّ بْنُ أَبِي طَالِبِ عَلَيْهِ السَّلَامْ أَخِي وَ وَصيي وَ مُوَالاتُهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهَا عَلَيَّ}}. هان مردمان! در [[قرآن]] [[اندیشه]] کنید و ژرفی [[آیات]] آن را دریابید و بر محکماتش نظر کنید و از متشابهاتش [[پیروی]] نمایید. پس به [[خدا]] [[سوگند]] که باطن‌ها و [[تفسیر]] آن را آشکار نمی‌کند مگر همین که دست و بازوی او را گرفته و بالا آورده‌ام و اعلام می‌دارم که هر آنکه من [[سرپرست]] اویم، این علی سرپرست اوست. و او [[علی بن ابی طالب]] است؛ [[برادر]] و [[وصی]] من که [[سرپرستی]] و [[ولایت]] او حکمی است از سوی خدا که بر من فرستاده شده است.

{{متن حدیث|مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِيّاً وَ الطَّيِّبِينَ مِنْ وُلْدِي هُمُ الثِّقْلُ الْأَصْغَرُ وَ الْقُرْآنُ الثِّقْلُ الْأَكْبَرُ وَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مُنْبِئٌ عَنْ صَاحِبِهِ وَ مُوَافِقٌ لَهُ لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ. أَلَا إِنَّهُمْ أُمَنَاءُ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ وَ حُكَّامُهُ فِي أَرْضِهِ أَلَا وَ قَدْ أَدَّيْتُ‌. أَلَا وَ قَدْ بَلَّغْتُ أَلَا وَ قَدْ أَسْمَعْتُ أَلَا وَ قَدْ أَوْضَحْتُ أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ وَ أنَا قُلْتُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ألَا إنَّهُ لَيْسَ أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلَامُهُ عَلَيْهِ غَيْرَ أخي هذَا أَلَا لَا تَحِلُّ إمْرَةُ الْمُؤْمِنِينَ بَعْدِی لأَحَدٍ غَيْرِهِ}}. هان [[مردمان]]! همانا علی و [[پاکان]] از فرزندانم از [[نسل]] او، یادگار گرانسنگ کوچک‌ترند و [[قرآن]] یادگار گرانسنگ بزرگ‌تر. هر یک از این دو از دیگر همراه خود خبر می‌دهد و با آن سازگار است. آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا در [[حوض کوثر]] بر من وارد شوند. هان! بدانید که آنان [[امانتداران]] [[خداوند]] در میان [[آفریدگان]] و [[حاکمان]] او در [[زمین]] اویند. هشدار که من [[وظیفه]] خود را ادا کردم. هشدار که من آنچه بر عهده‌ام بود [[ابلاغ]] کردم و به گوشتان رساندم و روشن نمودم. بدانید که این سخن خدا بود و من از سوی او سخن گفتم. هشدار که هرگز به جز این برادرم کسی نباید [[امیرالمؤمنین]] خوانده شود. هشدار که پس از من [[امارت]] [[مؤمنان]] برای کسی جز او روا نباشد.

{{متن حدیث|ثُمَّ قَالَ: أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ أَوْلَى بِكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ‌- قَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَقَالَ: أَلَا مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ- اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ‌- وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}. سپس فرمود: [[مردمان]]! کیست سزاوارتر از شما به شما؟ گفتند: [[خداوند]] و [[پیامبر]] او. سپس فرمود: [[آگاه]] باشید! آن‌که من [[سرپرست]] اویم، پس این علی سرپرست اوست! خداوندا، [[دوست]] بدار آن را که [[سرپرستی]] او را بپذیرد و [[دشمن]] بدار هر آنکه او را دشمن دارد و [[یاری]] کن [[یار]] او را؛ و تنها گذار آن را که او را تنها بگذارد<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۳۶.</ref>.

معبودا! تو خود در هنگام برپاداشتن او و بیان ولایتش نازل فرمودی که: «امروز [[آیین]] شما را به کمال، و [[نعمت]] خود را بر شما به اتمام رساندم، و [[اسلام]] را به عنوان [[دین]] شما پسندیدم». «و آنکه به جز اسلام [[دینی]] را بجوید، از او پذیرفته نبوده، در [[جهان]] دیگر در شمار زیانکاران خواهد بود». خداوندا تو را [[گواه]] می‌گیرم که [[پیام]] تو را به [[مردمان]] رساندم<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۲.</ref>.

هان مردمان! [[تقوا]] پیشه کنید همان‌گونه که بایسته است. و نمیرید جز با [[شرف]] [[اسلام]]<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۳.</ref>.

[[آگاه]] باشید! من [[پدر]] آنانم، ولی ایشان از [[نسل علی]] خواهند بود<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۴۹.</ref>.

[[آگاه]] باشید که او [[ولی خدا]] در [[زمین]]، داور او در میان [[مردم]] و [[امانتدار]] امور آشکار و [[نهان]] است<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۵۲.</ref>.

آگاه باشید من با [[خداوند]] و علی با من [[پیمان]] بسته و من اکنون از سوی [[خدای عزوجل]] برای امامت او پیمان می‌گیرم. «(ای [[پیامبر]])، آنان که با تو بیعت کنند هر آینه با خدا بیعت کرده‌اند. [[دست خدا]] بالای دستان آنان است. و هرکس بیعت شکند، بر زیان خود شکسته، و آن کس که بر پیمان خداوند [[استوار]] و باوفا باشد، خداوند به او [[پاداش]] بزرگی خواهد داد<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۵۴.</ref>.

[[مرگ]]، [[قیامت]]، و حساب و [[میزان]] و [[محاسبه]] در برابر [[پروردگار]] جهانیان و [[پاداش]] و [[کیفر]] را یاد کنید. آن‌که [[نیکی]] آورد، پاداش گیرد؛ و آن‌که [[بدی]] کرد، بهره‌ای از [[بهشت]] نخواهد برد<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۴۵۵.</ref>.