←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
علت نامگذاری آن به توبه این است که واژه «توبه» هفده بار با مشتقاتش در این سوره آمده و از سویی داستان معروف پذیرش توبه سه متخلّف از [[غزوه تبوک]]، در این سوره بیان شده است. | علت نامگذاری آن به توبه این است که واژه «توبه» هفده بار با مشتقاتش در این سوره آمده و از سویی داستان معروف پذیرش توبه سه متخلّف از [[غزوه تبوک]]، در این سوره بیان شده است. | ||
[[مفسرین]] در اینکه این [[آیات]] | [[مفسرین]] در اینکه این [[آیات]] سوره‌ای است مستقل و یا جزء [[سوره انفال]] [[اختلاف]] کرده‌اند، و اختلافشان در این باره منتهی می‌شود به اختلافی که [[صحابه]] و [[تابعین]] در این باره داشته‌اند. | ||
[[روایت]] وارده از [[ائمه اهل بیت]]{{ع}} در این باره نیز مختلف است، چیزی که هست از نظر صناعت آن دسته از [[روایات]] که دلالت دارد بر اینکه این آیات ملحقند به سوره انفال رجحان دارد و به نظر [[قوی]] می‌رسد. | [[روایت]] وارده از [[ائمه اهل بیت]]{{ع}} در این باره نیز مختلف است، چیزی که هست از نظر صناعت آن دسته از [[روایات]] که دلالت دارد بر اینکه این آیات ملحقند به سوره انفال رجحان دارد و به نظر [[قوی]] می‌رسد. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
به طور خلاصه می‌توان گفت اولِ [[سوره]] [[برائت]]، در [[نقض عهد]] کفار، میانه آن در [[کشف]] احوال [[منافقان]] و اظهار خُبث و حیله‌های ایشان، و آخر سوره درباره [[قصه]] [[غزوه تبوک]] فرود آمده است. | به طور خلاصه می‌توان گفت اولِ [[سوره]] [[برائت]]، در [[نقض عهد]] کفار، میانه آن در [[کشف]] احوال [[منافقان]] و اظهار خُبث و حیله‌های ایشان، و آخر سوره درباره [[قصه]] [[غزوه تبوک]] فرود آمده است. | ||
[[روایت]] شده است که وقتی [[پیامبر]]{{صل}} [[ابابکر]] را با این سوره به سوی [[اهل مکه]] فرستاد، [[ابوبکر]] سه [[روز]] راه پیمود. آن‌گاه پیامبر{{صل}} به علی{{ع}} فرمود: ای علی! دنبال ابابکر برو، آیات را از او بگیر و بر اهل مکّه قرائت کن! علی{{ع}} در میانه راه، آیات را از ابوبکر گرفت. وی به [[مدینه]] بازگشت. وقتی خدمت پیامبر{{صل}} رسید عرض کرد: یا [[رسول‌الله]]! آیا درباره من حادثه‌ای رخ داده است؟ حضرت فرمود: [[خیر]]، بلکه پروردگارم به من امر کرد که سوره برائت را جز من یا فردی از من کسی دیگر نمی‌تواند به مکّیان برساند<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، | [[روایت]] شده است که وقتی [[پیامبر]]{{صل}} [[ابابکر]] را با این سوره به سوی [[اهل مکه]] فرستاد، [[ابوبکر]] سه [[روز]] راه پیمود. آن‌گاه پیامبر{{صل}} به علی{{ع}} فرمود: ای علی! دنبال ابابکر برو، آیات را از او بگیر و بر اهل مکّه قرائت کن! علی{{ع}} در میانه راه، آیات را از ابوبکر گرفت. وی به [[مدینه]] بازگشت. وقتی خدمت پیامبر{{صل}} رسید عرض کرد: یا [[رسول‌الله]]! آیا درباره من حادثه‌ای رخ داده است؟ حضرت فرمود: [[خیر]]، بلکه پروردگارم به من امر کرد که سوره برائت را جز من یا فردی از من کسی دیگر نمی‌تواند به مکّیان برساند<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۷۸۷؛ [[سید حبیب دشتی|دشتی، سید حبیب]]، [[سوره توبه - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توبه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۹]]؛ [[سید سلمان صفوی|صفوی، سید سلمان]]، [[سوره توبه (مقاله)|مقاله «سوره توبه»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>. | ||
== ویژگی‌های سوره توبه == | == ویژگی‌های سوره توبه == | ||