شفاعت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[شفیع]] در یک معنای جامع، واسطه هدایت است. هرچند [[رسول اکرم]] {{صل}} شفیع کل است، ولی بنا بر [[آیه شهادت]]، [[امام زمان]] هرکس شفیع او در [[قیامت]] خواهد بود. {{متن حدیث|الْبَطَلِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}}- {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}<ref>«روزی که هر دسته‌ای را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم» سوره اسراء، آیه ۷۱.</ref> قَالَ إِمَامِهِمُ‏ الَّذِي‏ بَيْنَ‏ أَظْهُرِهِمْ‏ وَ هُوَ قَائِمُ أَهْلِ زَمَانِهِ‏}}<ref>الکافی، ج۱، ص۴۵۱، ح۳.</ref>.

# اشاره شد که [[شفاعت]]، وساطت در [[فیض]] است. طبعاً کسی که در [[دنیا]] امامی نداشته باشد، شفیعی در [[هدایت]] ندارد و در نتیجه، در قیامت کور و حیران خواهد بود: {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا * وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا}}<ref>«روزی که هر دسته‌ای را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم آنگاه کسانی که کارنامه‌شان را به دست راست آنان دهند، آن را می‌خوانند و به آنها سر مویی ستم نخواهد شد * و به راستی هر که در این جهان کور (دل) باشد همو در جهان واپسین (نیز) کور (دل) و گمراه‌تر خواهد بود» سوره اسراء، آیه ۷۱-۷۲.</ref>}}. {{متن حدیث|عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} مَنْ مَاتَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِيَّةً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِيَّةً لَا يَعْرِفُ‏ إِمَامَهُ‏ قَالَ جَاهِلِيَّةَ كُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۷۷: باب من مات ولیس له إمام من أئمة الهدی و هو من الباب الأول.</ref>.

# شفیع اگر [[امام]] به [[حق]] باشد، امام [[مردم]] به سوی [[سعادت ابدی]] و [[بهشت]] است و اگر [[امام باطل]] باشد، [[شفیع]] پیروانش به سوی [[جهنم]] و عذاب ابدی است. {{متن حدیث|عن سعید بن جبیر عن ابن عباس فی قوله تعالی {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}؛ قال {{ع}}: إذا کان یوم القیامة، دعا الله عز وجل أئمة الهدی و مصابیح الدجی و أعلام التّقی أمیر المؤمنین و الحسن و الحسین: ثم یقال لهم: جوزوا الصراط أنتم وشیعتکم و ادخلوا الجنة بغیر حساب. ثم یدعوا ائمة الفسق و انّ واللّه یزید منهم، فیقال له: خذ بید شیعتک إلی النار بغیر حساب}}<ref>البرهان فی تفسیر القرآن (ط. موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة. ۱۴۱۵ ﻫ.ق)، ج۳، ص۵۵۶.</ref>. {{متن حدیث|عن أبی بصیر قال: سألت أبا عبد الله {{ع}} عن قول أمیر المؤمنین {{ع}}: الإسلام بدأ غریبا و سیعود غریبا کما کان. فطوبی للغرباء.... فقال {{ع}}: أما إنه سیدعی کل أناس بإمامهم أصحاب الشمس بالشمس و أصحاب القمر بالقمر و أصحاب النار بالنار و أصحاب الحجارة بالحجارة}}<ref>تفسیر العیاشی (ط. مکتبة العلمیة الاسلامیة. ۱۳۸۰ ﻫ.ق)، ج۲، ص۳۰۳.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]]، ص ۶۰۳.</ref>