←پانویس
(←پانویس) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←پانویس) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[مسلمانان]] برای [[امام]] صفاتی را شرط دانسته‌اند، از جمله، [[عصمت از گناه]] و [[خطا]] و [[نسیان]] در انجام [[وظایف امامت]]، و [[برتر]] بودن از تمام [[امت]] در [[علم]]، [[عقیده]] و صفات [[فاضله]] [[انسانی]] و [[اخلاقی]]. در ادامه، در خلال بیانات [[امام رضا]]{{ع}} به این صفات و ویژگی‌ها خواهیم پرداخت<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]]، ص ۲۱.</ref>. | [[مسلمانان]] برای [[امام]] صفاتی را شرط دانسته‌اند، از جمله، [[عصمت از گناه]] و [[خطا]] و [[نسیان]] در انجام [[وظایف امامت]]، و [[برتر]] بودن از تمام [[امت]] در [[علم]]، [[عقیده]] و صفات [[فاضله]] [[انسانی]] و [[اخلاقی]]. در ادامه، در خلال بیانات [[امام رضا]]{{ع}} به این صفات و ویژگی‌ها خواهیم پرداخت<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]]، ص ۲۱.</ref>. | ||
==معنای «[[امام]]»== | |||
معنای لغوی: امام از ماده و ریشه {{عربی|أم م یا أمّ}} که مهموز الفاء و مضاعف است و در لغت به دو معنا آمده است: | |||
# به معنای «قصد» مانند: {{عربی|أمّ الشی ء}}؛ آن چیز را قصد کرد؛ از این جهت به [[رهبر]] و [[پیشوا]] امام گویند که منظور و مقصودِ [[پیروان]] و [[تابعان]] خود می‌باشد و پیروانش به او و سخنان و کارهای او نظر کرده و از او [[تبعیّت]] می‌کنند. | |||
# به معنای «تقدّم و [[پیشی گرفتن]] شخص بر [[مردم]] به گونه ای که از او تبعیّت کنند و به او [[اقتدا]] نمایند». | |||
باری، امام در لغت به معنای پیشوا و رهبر آمده و [[نیکی]] یا [[بدی]] امام در معنای لغوی آن جایی ندارد و قید نشده است<ref>{{عربی|الامام: المؤمّ به، انسانا کان یُقتدی بقوله او فعله، أو کتابا، أو غیر ذلک، محقا کان او مبطلاً، و جمعه أئمّه}} (مفردات الفاظ القرآن، ص۸۷)؛ {{عربی|أقول: أئمّه، أصله: أءْمِمه وزان أمْثِلَه، فاُدْغِمت المیم فی المیم بعد نقل حرکتها إلی الهمزه، و بعض النحاه یبدّلها یاء للتخفیف. الإمام: الذی یُقْتَدی به، و جمعه أیمَّه و أصله أاْمِمَه علی أفْعِلَه}}. (لسان العرب، ج۱۲، ص۲۵؛ الصحاح، ج۵، ص۱۸۶۵) {{عربی|أمّ الشی ء أمّا: قصده}}. (مجمع البحرین، ج۶، ص۱۳) {{عربی|قوله: {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا}} أی یأتمّ بک النّاس فیتبعونک و یأخذون عنک، لأنّ النّاس یأمّون أفعاله أی یقصدونها فیتبعونها. یقال للطریق إمام؛ لأنّه یُؤَمّ أی یُقْصَد و یُتّبع. و قوله: {{متن قرآن|وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِينٍ}} أی لبطریق واضح}} (مجمع البحرین، ج۶، ص۱۰) {{عربی|و الإمام بالکسر علی فِعال: للّذی یُؤتمّ به و جمعه أئمّه. و فی معانی الأخبار: سُمّی الإمام إماما لأنّه قدوه للنّاس، منصوب من قبل الله تعالی، مفترض الطاعه علی العباد}}. (مجمع البحرین، ج۶، ص۱۴) {{عربی|أمّ یأمّ: قصد. أمّ القوم: تقدّمهم و کان لهم إماما. ائتمّ به: اقتدی}}. (المنجد).</ref>. | |||
هیچ عاقلی احتمال نمی‌دهد که [[امامت]] به معنای لغوی از ارکان و [[اصول دین]] باشد، بلکه مراد، امامت به معنی مخصوصی است و آن بر دو وجه متصوّر است: | |||
اول: [[منصب]] [[ریاست]] کلّیه در امور [[دین]] و [[دنیا]] بر وجه اطلاق که از جانب [[خداوند متعال]] [[کرامت]] شود و این مخصوص بعضی از [[پیامبران]] مثل [[حضرت خاتم الانبیاء]]{{صل}} است. | |||
دوم: همین ریاست کلّیه است، ولی بر وجه [[خلافت]] و [[جانشینی]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}. | |||
و مراد از [[امامت]] در این مقام همین معنای دوّم است. پس مطلق ریاست من حیث هی، دخالت در امامت ندارد، بلکه امامت ریاست کلیه است به دو قید: یکی این که از جانب [[خداوند]] کرامت شود، و دوّم این که به عنوان خلافت و جانشینی از [[پیامبر]] باشد<ref>[[سید قاسم علی‌احمدی|علی‌احمدی، سید قاسم]]، [[حقانیت در اوج مظلومیت ج۱ (کتاب)|حقانیت در اوج مظلومیت ج۱]]، ص ۲۵.</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||