قیام‌های پیش از ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیدگاه برخی، مقتضای این [[روایات]] منحصر به جابر و سدیر نیست؛ بلکه بر همه [[واجب]] است تا [[خروج سفیانی]] و… [[قیام قائم]]{{ع}}، [[سکوت]] کرده و از [[قیام]] و خروج خودداری کنند! در پاسخ به این دیدگاه باید گفت [[تعمیم حکم]] به همه افراد، در همه زمان‌ها، متوقف است بر اینکه ما [[علم]] داشته باشیم به اینکه شخص یا زمینه خاصی، مورد نظر [[امام]] نبوده است. برخی از بزرگان، مدعی شده‌اند: این گونه روایات، از ساخته و پرداخته‌های [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] است و انگیزه آنان، بازداشتن [[علویان]] از قیام و [[شورش]] بر ضد [[فرمانروایان]] است<ref>نک: نجم الدین طبسی، تا ظهور، ج۱، ص۷۳.</ref>. البته این سخن را به عنوان احتمال می‌توان پذیرفت؛ زیرا [[جعل احادیث]] از سوی فرمانروایان بالأخص [[امویان]] امری عادی و رایج بوده است؛ ولی ادعای قطع و [[یقین]] مشکل است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]]، ص۸۲، ۸۳.</ref>.

از روایاتی که بر [[مشروع]] نبودن [[ایجاد حکومت اسلامی]] در دوره [[غیبت]] بدان استناد شده، روایاتی است که به [[صبر]] [[دعوت]] کرده و از شتاب، [[نهی]] کرده است. در برخی از این [[روایات]]، آمده است که [[انسان]] [[مسلمان]]، پیش از فرارسیدن موعد [[فرج]] و زوال ملک [[ستمگر]]، نباید خود را به زحمت بیندازد و دنبال برقراری [[حکومت عدل]] باشد. [[امام علی]] {{ع}} فرمود: "به [[زمین]] بچسبید و بر بلاها [[صبر]] کنید. دست‏ها و شمشیرهایتان را در جهت خواست‏های زبانتان به حرکت درنیاورید و در آنچه [[خداوند]] سبحانه و تعالی برای شما در آن عجله قرار نداده، عجله نکنید. اگر کسی از شما در رخت‏خواب بمیرد، ولی به [[خدا]] و [[رسول]] و [[اهل بیت]] [[رسول]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] داشته باشد، [[شهید]] از [[دنیا]] رفته و اجر او با [[خدا]] است و آنچه را از اعمال نیک [[نیت]] داشته، پاداشش را خواهد برد و همان [[نیت]] خیر او در ردیف به کار گرفتن [[شمشیر]] است. بدانید که برای هرچیز مدّت و سرآمدی است<ref>سید رضی، نهج البلاغه، خطبه ۲۳۳</ref>.