ستاره دنباله‌دار: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[طلوع ستاره دنباله‌دار]] از [[نشانه‌های ظهور]] است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۷.</ref>. در [[روایات]] آمده است: [[مهدی]] {{ع}} پس از غیبتی طولانی، همزمان با طلوع ستاره‌ای سرخ و ویرانی [[ری]] و [[خسف]] [[زوراء]] [[ظهور]] می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۶؛ الزام الناصب، ص ۱۸۸.</ref>. ستاره‌ای از [[مشرق]] طلوع می‌کند که دنباله درخشانی دارد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۷.</ref>.

* طلوع ستاره‌ای دنباله‌دار، [[ملت]] [[عرب]] را به [[وحشت]] می‌اندازد و آن ستاره‌ای است که در طرف [[مشرق]] ظاهر می‌شود و همانند ماه می‌درخشد. سپس دنباله‌اش برمی‌گردد و نزدیک می‌شود که دو سرش به یکدیگر برسد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۰؛ محجّة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۳.</ref>.  

* پر واضح است که [[ترس]] و [[وحشت]] [[عرب]] از ستاره نیست، بلکه از حوادث جانکاهی است که همزمان با طلوع ستاره روی می‌دهد. [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: هنگامی که پل در [[بغداد]] زده شد و ستاره‌های دنباله‌دار از [[مشرق]] طلوع کرد، در کنار آن پل گروه‌گروه کشته می‌شوند<ref>محجّة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۳؛ بشارة الاسلام، ص ۶۰.</ref>. در کتاب [[روزگار رهایی]] آمده است: احتمال می‌رود که [[پیامبر]] {{صل}} با تعبیر [[ستاره دنباله‌دار]]، هواپیماهای جنگی را [[اراده]] کند که به دنبال خود [[دود]] غلیظی به جای می‌گذارند و شاید منظور همان [[ستاره دنباله‌دار]] باشد که در [[احادیث]] فراوانی از آن بحث شده است و خود، نشانه [[نزدیک شدن ظهور]] [[حضرت بقیة الله]] است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۵.</ref>.