زمینه‌سازی غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

علاوه بر این [[امام عسکری]] {{ع}} تنها به عده‌ای خاص و قلیل از [[شیعیان]] و یا عده‌ای کم از دیگران به منظور [[اتمام حجت]]، [[فرزند]] خود [[امام مهدی]] {{ع}} را نشان می‌دادند. قسمت مهمی از این امر را [[امام]] {{ع}} با [[احادیث]] و فرمایش‌ها و نامه‌های خود محقق می‌فرمود. از آن‌جا که بیان تفصیلی این مطلب مجال وسیعی می‌خواهد در این‌جا به ذکر یک نامه از [[حضرت عسکری]] {{ع}} در این زمینه اکتفا می‌کنیم. این نامه را حضرت به ابو الحسن [[علی بن الحسین]] بن بابویه قمی مرقوم فرمودند: بر تو باد به [[صبر]] و [[انتظار فرج]]، چرا که [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: "[[برترین]] اعمال امت من [[انتظار فرج]] است." و پیوسته [[شیعیان]] ما در [[غم]] و [[اندوه]] خواهند بود تا فرزندم ([[مهدی]]) ظاهر شود. همو که [[پیامبر خدا]] [[وعده]] فرموده که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، همان‌گونه که پر از [[ظلم و جور]] شده باشد. ای شیخ بزرگوار من! خود [[صبر]] کن و تمام [[شیعیان]] مرا نیز امر به [[صبر]] [در برابر [[سختی‌ها]]، [[مبارزات]]، شهادت‌ها و سایر مشکلات در [[راه خدا]]] بنما؛ چرا که [[زمین]] از آن خداست و [[حکومت]] آن را به بندگانی که خود بخواهد، خواهد داد؛ و عاقبت از آن تقوی‌پیشگان است. [[سلام]] بر تو و همه [[شیعیان]] باد... <ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۲۵.</ref>.

این [[پیام]] [[امام یازدهم]] [[حضرت عسکری]] {{ع}} به همه ماست: "[[صبر]] و [[انتظار فرج]]". "[[صبر]]" در مقابل ناملایمات و سختی‌های دوران غیبت و "[[انتظار فرج]]" [[امام عصر]] {{ع}}<ref>نشریه موعود، شماره ۲۰، ص ۱۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۸۲.</ref>.