←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
درباره اینکه آیا [[اختیار]] و [[اراده]] [[آدمی]] و [[تکامل]] یافتن شخصیت فردی و [[اجتماعی]] او در تحقق ظهور دخیل است یا خیر، دو دیدگاه اساسی وجود دارد: | درباره اینکه آیا [[اختیار]] و [[اراده]] [[آدمی]] و [[تکامل]] یافتن شخصیت فردی و [[اجتماعی]] او در تحقق ظهور دخیل است یا خیر، دو دیدگاه اساسی وجود دارد: | ||
# تنها خواست و [[اراده الهی]]، در تحقق ظهور دخالت دارد، بی‌آنکه عامل [[انسانی]] کوچک‌ترین نقشی داشته باشد. شاید مستند این دیدگاه تمسک به برخی [[روایات]] باشد؛ از جمله در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ لَا یَعْجَلُ لِعَجَلَةِ الْعِبَادِ إِنَّ لِهَذَا الْأَمْرِ غَایَةً یُنْتَهَی إِلَیْهَا فَلَوْ قَدْ بَلَغُوهَا لَمْ یَسْتَقْدِمُوا سَاعَةً وَ لَمْ یَسْتَأْخِرُوا}}؛ «[[خداوند]] به دلیل تعجیل [[بندگان]]، [[شتاب]] نخواهد کرد. همانا برای این امر پایانی است که به آن منتهی می‌شود. چون آن پایان فرارسد، لحظه‌ای پیش و تأخیری نخواهد»<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص۱۱۸؛ کافی، ج ۱، ص۳۶۹، ح ۷.</ref>. | # تنها خواست و [[اراده الهی]]، در تحقق ظهور دخالت دارد، بی‌آنکه عامل [[انسانی]] کوچک‌ترین نقشی داشته باشد. شاید مستند این دیدگاه تمسک به برخی [[روایات]] باشد؛ از جمله در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ لَا یَعْجَلُ لِعَجَلَةِ الْعِبَادِ إِنَّ لِهَذَا الْأَمْرِ غَایَةً یُنْتَهَی إِلَیْهَا فَلَوْ قَدْ بَلَغُوهَا لَمْ یَسْتَقْدِمُوا سَاعَةً وَ لَمْ یَسْتَأْخِرُوا}}؛ «[[خداوند]] به دلیل تعجیل [[بندگان]]، [[شتاب]] نخواهد کرد. همانا برای این امر پایانی است که به آن منتهی می‌شود. چون آن پایان فرارسد، لحظه‌ای پیش و تأخیری نخواهد»<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص۱۱۸؛ کافی، ج ۱، ص۳۶۹، ح ۷.</ref>. | ||
# افزون‌بر اراده الهی، عامل انسانی نیز در ظهور تأثیرگذار است؛ زیرا [[انتظار]] مورد تأکید [[معصومان]]{{ع}}، [[انتظار پویا]]، سازنده و حرکت‌‌آفرین است و نه انتظاری خاموش که منجر به فرار از [[تکلیف]] فردی و مسئولیت‌های اجتماعی می‌شود. مستند این دیدگاه آیاتی همچون {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«خداوند وضع هیچ مردمی را دگرگون نکند، مگر آنکه آن مردم، خود، آن را دگرگون کنند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref> است<ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی | # افزون‌بر اراده الهی، عامل انسانی نیز در ظهور تأثیرگذار است؛ زیرا [[انتظار]] مورد تأکید [[معصومان]]{{ع}}، [[انتظار پویا]]، سازنده و حرکت‌‌آفرین است و نه انتظاری خاموش که منجر به فرار از [[تکلیف]] فردی و مسئولیت‌های اجتماعی می‌شود. مستند این دیدگاه آیاتی همچون {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«خداوند وضع هیچ مردمی را دگرگون نکند، مگر آنکه آن مردم، خود، آن را دگرگون کنند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref> است<ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[مهدویت (کتاب)|مهدویت]]، ص۶۰-۶۲.</ref>. | ||
حال کدام دیدگاه به [[حق]] و واقعیت نزدیک‌تر است؟ به نظر می‌رسد این اختلاف‌نظر به [[اختلاف]] بر [[تفسیر]] مفهوم «[[انتظار فرج]]» و برداشت‌های مختلف از آموزه «[[انتظار ظهور امام مهدی]]» است. [[پیروان]] نظریه‌های «انتظار خاموش»<ref>ر.ک: [[انتظار خاموش به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار خاموش به چه معناست؟]].</ref>؛ یعنی تنها علت ظهور را اراده و [[مشیت الهی]] است یا «[[انتظار مذهب احتراز]]»<ref>ر.ک: [[انتظار مذهب احتراز به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار مذهب احتراز به چه معناست؟]].</ref>؛ یعنی افراد هیچ تحرکی نداشته باشند و [[منتظر]] بمانند تا [[امام]] ظهور کند یا نظریه «مشغول بودن به وظایف فردی و نه [[اجتماعی]]»<ref>ر.ک: [[انتظار ویرانگر به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار ویرانگر به چه معناست؟]].</ref> و امثال آنها، قطعاً نقشی برای تأثیرگذاری [[انسان]] فرد یا انسان [[جامعه]] به تعجیل یا تأخیر فرج [[آل محمد]]{{صل}} قائل نخواهند بود. اما [[پیروان]] نظریه دیگر که استناد اصلی آنان [[آموزه‌های قرآنی]] و [[روایی]] و [[ادله عقلی]] است [[معتقد]] به [[انتظار سازنده]]، پویا و تغییرآفرین به سمت [[رشد]] و تعالی فرد و جامعه هستند. این دیدگاه بر اساس یکی از [[سنت‌های الهی]] مورد تأکید [[قرآن کریم]] [[استوار]] است. مفاد این سنّتِ غیرقابل [[تغییر]] [[خدای متعال]]، در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«خداوند وضع هیچ مردمی را دگرگون نکند، مگر آنکه آن مردم، خود، آن را دگرگون کنند» سوره رعد، آیه۱۱.</ref> بیان شده است. این آیه با صراحت و روشنی، راه‌های غیرعادی و [[معجزه‌آسا]] را [[نفی]] کرده، و اعلام می‌دارد هرگز [[خداوند]] اوضاع و احوال را به سود [[مردم]] عوض نمی‌کند مگر زمانی که آنها آنچه مربوط به خودشان است (از جمله: [[اخلاق]]، روحیه‌ها، ملکات، جهت‌ها، [[نیت‌ها]] و غیره) عوض کنند. رابطه [[سنت‌ها]] با [[اراده]] و [[رفتار فردی]] و اجتماعی [[انسان‌ها]] مورد تأکید [[آیات]] فراوان است. علاوه بر آیه مذکور، می‌‌توان به آیه {{متن قرآن|ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ}}<ref>«بر اثر آنچه مردم کرده‌اند، فساد در خشکی و دریا آشکار گشته است، تا (خداوند، کیفر) برخی از آنچه کرده‌اند به آنان بچشاند، باشد که باز گردند» سوره روم، آیه ۴۱.</ref> نیز اشاره کرد. این بیانات [[قرآنی]] نشان می‌دهد که سنت‌ها متأثر از [[رفتار]] و [[اراده انسانی]] است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[حماسه حسینی ج۲ (کتاب)|حماسه حسینی]]، ص۲۲۲، ۲۲۳؛ [[آشنایی با قرآن ج۳ (کتاب)|آشنایی با قرآن ج۳]]، ص۲۲۹؛ [[غلام حیدر کوشا|کوشا، غلام حیدر]]، [[پژوهشی در الگوی مطالعه سنت‌های اجتماعی در قرآن (مقاله)|پژوهشی در الگوی مطالعه سنت‌های اجتماعی در قرآن]]، ص۳۳-۵۶.</ref>. | حال کدام دیدگاه به [[حق]] و واقعیت نزدیک‌تر است؟ به نظر می‌رسد این اختلاف‌نظر به [[اختلاف]] بر [[تفسیر]] مفهوم «[[انتظار فرج]]» و برداشت‌های مختلف از آموزه «[[انتظار ظهور امام مهدی]]» است. [[پیروان]] نظریه‌های «انتظار خاموش»<ref>ر.ک: [[انتظار خاموش به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار خاموش به چه معناست؟]].</ref>؛ یعنی تنها علت ظهور را اراده و [[مشیت الهی]] است یا «[[انتظار مذهب احتراز]]»<ref>ر.ک: [[انتظار مذهب احتراز به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار مذهب احتراز به چه معناست؟]].</ref>؛ یعنی افراد هیچ تحرکی نداشته باشند و [[منتظر]] بمانند تا [[امام]] ظهور کند یا نظریه «مشغول بودن به وظایف فردی و نه [[اجتماعی]]»<ref>ر.ک: [[انتظار ویرانگر به چه معناست؟ (پرسش)|انتظار ویرانگر به چه معناست؟]].</ref> و امثال آنها، قطعاً نقشی برای تأثیرگذاری [[انسان]] فرد یا انسان [[جامعه]] به تعجیل یا تأخیر فرج [[آل محمد]]{{صل}} قائل نخواهند بود. اما [[پیروان]] نظریه دیگر که استناد اصلی آنان [[آموزه‌های قرآنی]] و [[روایی]] و [[ادله عقلی]] است [[معتقد]] به [[انتظار سازنده]]، پویا و تغییرآفرین به سمت [[رشد]] و تعالی فرد و جامعه هستند. این دیدگاه بر اساس یکی از [[سنت‌های الهی]] مورد تأکید [[قرآن کریم]] [[استوار]] است. مفاد این سنّتِ غیرقابل [[تغییر]] [[خدای متعال]]، در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«خداوند وضع هیچ مردمی را دگرگون نکند، مگر آنکه آن مردم، خود، آن را دگرگون کنند» سوره رعد، آیه۱۱.</ref> بیان شده است. این آیه با صراحت و روشنی، راه‌های غیرعادی و [[معجزه‌آسا]] را [[نفی]] کرده، و اعلام می‌دارد هرگز [[خداوند]] اوضاع و احوال را به سود [[مردم]] عوض نمی‌کند مگر زمانی که آنها آنچه مربوط به خودشان است (از جمله: [[اخلاق]]، روحیه‌ها، ملکات، جهت‌ها، [[نیت‌ها]] و غیره) عوض کنند. رابطه [[سنت‌ها]] با [[اراده]] و [[رفتار فردی]] و اجتماعی [[انسان‌ها]] مورد تأکید [[آیات]] فراوان است. علاوه بر آیه مذکور، می‌‌توان به آیه {{متن قرآن|ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ}}<ref>«بر اثر آنچه مردم کرده‌اند، فساد در خشکی و دریا آشکار گشته است، تا (خداوند، کیفر) برخی از آنچه کرده‌اند به آنان بچشاند، باشد که باز گردند» سوره روم، آیه ۴۱.</ref> نیز اشاره کرد. این بیانات [[قرآنی]] نشان می‌دهد که سنت‌ها متأثر از [[رفتار]] و [[اراده انسانی]] است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[حماسه حسینی ج۲ (کتاب)|حماسه حسینی]]، ص۲۲۲، ۲۲۳؛ [[آشنایی با قرآن ج۳ (کتاب)|آشنایی با قرآن ج۳]]، ص۲۲۹؛ [[غلام حیدر کوشا|کوشا، غلام حیدر]]، [[پژوهشی در الگوی مطالعه سنت‌های اجتماعی در قرآن (مقاله)|پژوهشی در الگوی مطالعه سنت‌های اجتماعی در قرآن]]، ص۳۳-۵۶.</ref>. | ||