←زیادی سجده، ضمانتی برای بهشت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
عبدالله بن هلال گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} از پراکندگی [[اموال]] و آنچه بر سر ما آمد، [[شکایت]] کردم؛ فرمود: بر تو باد دعا در حال سجده؛ چون بهترین وقتی که [[بنده]] به [[خدا]] نزدیک میشود و [[تقرب]] مییابد، در حال سجده است. گفتم: در هنگام نماز واجب خدا را بخوانم و حاجتم را ذکر کنم؟ فرمود: آری؛ اینگونه [[رسول خدا]]{{صل}} انجام داد که بر ضد قومی با نامهایشان و نام پدرانشان دعا کرد. علی{{ع}} همینطور بعد از [[پیامبر]]{{صل}} انجام داد؛ یعنی او نیز عدهای را [[نفرین]] کرد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۲۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۷۷.</ref> | عبدالله بن هلال گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} از پراکندگی [[اموال]] و آنچه بر سر ما آمد، [[شکایت]] کردم؛ فرمود: بر تو باد دعا در حال سجده؛ چون بهترین وقتی که [[بنده]] به [[خدا]] نزدیک میشود و [[تقرب]] مییابد، در حال سجده است. گفتم: در هنگام نماز واجب خدا را بخوانم و حاجتم را ذکر کنم؟ فرمود: آری؛ اینگونه [[رسول خدا]]{{صل}} انجام داد که بر ضد قومی با نامهایشان و نام پدرانشان دعا کرد. علی{{ع}} همینطور بعد از [[پیامبر]]{{صل}} انجام داد؛ یعنی او نیز عدهای را [[نفرین]] کرد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۲۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۷۷.</ref> | ||
== زیادی سجده، ضمانتی برای [[بهشت]] == | |||
سجده برای خدا آنقدر اهمیت دارد که برابر روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} و به [[نقلی]] از امام صادق{{ع}}<ref>قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۱، ص۱۳۵.</ref> باعث ورود در بهشت میشود. مردی نزد پیامبر{{صل}} آمد و گفت: {{متن حدیث|يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ اللَّهَ لِي أَنْ يُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ فَقَالَ لَهُ أَعِنِّي بِكَثْرَةِ السُّجُودِ}}<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۳۶؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۱۰.</ref>؛ «ای رسول خدا{{صل}}، از خدا بخواه مرا وارد بهشت کند. حضرت به او فرمود: مرا با سجده زیاد، کمک کن»؛ یعنی اگر بخواهی دعای من در حقّت [[مستجاب]] شود و وارد بهشت شوی، باید [[زیاد]] سجده کنی تا [[خداوند]] به وسیله آن تو را به بهشت ببرد. به نقلی درخواست وی اینگونه بود: {{متن حدیث|يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ لِي أَنْ يَرْزُقَنِي اللَّهُ مُرَافَقَتَكَ فِي الْجَنَّةِ}}:<ref>ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۲۰۷؛ ابوعبدالرحمان احمد بن شعیب نسائی، السنن (المجتبی)، ج۲، ص۲۲۷؛ سلیمان بن احمد طبرانی، معجم الکبیر، ج۲، ص۲۴۵؛ ج۵، ص۵۶-۵۷.</ref> «ای [[رسول خدا]]، برای من [[دعا]] فرما که [[خداوند]] [[توفیق]] [[همراهی]] با شما در [[بهشت]] را به من عنایت فرماید» و به [[نقلی]] درخواست شفاعت کرد<ref>أحمد بن حنبل، مسند احمد حنبل، ج۴، ص۵۹.</ref>؛ بعد حضرت چنین فرمود. نام این مرد در دعوات [[قطب راوندی]] ربیعة بن کعب ذکر شده است<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۸۲، ص۱۶۴؛ میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۲.</ref>. قطب راوندی جریان درخواست وی را اینگونه نقل کرده است که ربیعة بن کعب گوید: روزی رسول خدا{{صل}} به من فرمود: ای [[ربیعه]]، هفت سال به من خدمت کردی؛ آیا از من حاجتی نمیخواهی؟ گفتم: ای رسول خدا{{صل}}، به من مهلت بده تا [[فکر]] کنم. وقتی صبح شد و بر [[پیامبر]] وارد شدم، به من فرمود: ای ربیعه، [[حاجت]] را بگو. گفتم: از [[خدا]] بخواه که همراه شما مرا وارد بهشت فرماید. حضرت به من فرمود: چه کسی این را به تو آموخته است؟ گفتم: ای رسول خدا{{صل}}، کسی به من نیاموخته؛ با خود فکر کردم و گفتم: اگر [[مال]] از حضرت بخواهم، رو به نقصان میرود. اگر عمر طولانی و فرزندانی درخواست کنم، عاقبت آنها [[مرگ]] است. ربیعه گوید: پیامبر{{صل}} مدتی سرش را پایین انداخت؛ سپس فرمود: این کار را انجام میدهم؛ پس مرا با زیادی [[سجده]] کمک کن<ref>قطبالدین راوندی، الدعوات (سلوة الحزین)، ص۳۹؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۲، ص۸۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ج۴، ص۵۹.</ref>. | سجده برای خدا آنقدر اهمیت دارد که برابر روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} و به [[نقلی]] از امام صادق{{ع}}<ref>قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۱، ص۱۳۵.</ref> باعث ورود در بهشت میشود. مردی نزد پیامبر{{صل}} آمد و گفت: {{متن حدیث|يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ اللَّهَ لِي أَنْ يُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ فَقَالَ لَهُ أَعِنِّي بِكَثْرَةِ السُّجُودِ}}<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۳۶؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۱۰.</ref>؛ «ای رسول خدا{{صل}}، از خدا بخواه مرا وارد بهشت کند. حضرت به او فرمود: مرا با سجده زیاد، کمک کن»؛ یعنی اگر بخواهی دعای من در حقّت [[مستجاب]] شود و وارد بهشت شوی، باید [[زیاد]] سجده کنی تا [[خداوند]] به وسیله آن تو را به بهشت ببرد. به نقلی درخواست وی اینگونه بود: {{متن حدیث|يَا رَسُولَ اللَّهِ ادْعُ لِي أَنْ يَرْزُقَنِي اللَّهُ مُرَافَقَتَكَ فِي الْجَنَّةِ}}:<ref>ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۲۰۷؛ ابوعبدالرحمان احمد بن شعیب نسائی، السنن (المجتبی)، ج۲، ص۲۲۷؛ سلیمان بن احمد طبرانی، معجم الکبیر، ج۲، ص۲۴۵؛ ج۵، ص۵۶-۵۷.</ref> «ای [[رسول خدا]]، برای من [[دعا]] فرما که [[خداوند]] [[توفیق]] [[همراهی]] با شما در [[بهشت]] را به من عنایت فرماید» و به [[نقلی]] درخواست شفاعت کرد<ref>أحمد بن حنبل، مسند احمد حنبل، ج۴، ص۵۹.</ref>؛ بعد حضرت چنین فرمود. نام این مرد در دعوات [[قطب راوندی]] ربیعة بن کعب ذکر شده است<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۸۲، ص۱۶۴؛ میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۲.</ref>. قطب راوندی جریان درخواست وی را اینگونه نقل کرده است که ربیعة بن کعب گوید: روزی رسول خدا{{صل}} به من فرمود: ای [[ربیعه]]، هفت سال به من خدمت کردی؛ آیا از من حاجتی نمیخواهی؟ گفتم: ای رسول خدا{{صل}}، به من مهلت بده تا [[فکر]] کنم. وقتی صبح شد و بر [[پیامبر]] وارد شدم، به من فرمود: ای ربیعه، [[حاجت]] را بگو. گفتم: از [[خدا]] بخواه که همراه شما مرا وارد بهشت فرماید. حضرت به من فرمود: چه کسی این را به تو آموخته است؟ گفتم: ای رسول خدا{{صل}}، کسی به من نیاموخته؛ با خود فکر کردم و گفتم: اگر [[مال]] از حضرت بخواهم، رو به نقصان میرود. اگر عمر طولانی و فرزندانی درخواست کنم، عاقبت آنها [[مرگ]] است. ربیعه گوید: پیامبر{{صل}} مدتی سرش را پایین انداخت؛ سپس فرمود: این کار را انجام میدهم؛ پس مرا با زیادی [[سجده]] کمک کن<ref>قطبالدین راوندی، الدعوات (سلوة الحزین)، ص۳۹؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۲، ص۸۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ج۴، ص۵۹.</ref>. | ||