بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
در [[قرآن کریم]] [[آیات]] فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد [[پیامبر خاتم]]{{صل}}، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و امور شخصی خود، از سهو و اشتباه و [[خطا]]، مصون و [[معصوم]] است مانند: {{متن قرآن|وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}. دقت در فقرات [[آیه]] حدود و قلمرو صیانت [[نبی اکرم]] {{صل}} و [[عصمت]] آن حضرت را از [[سهو]] و [[خطا]]، به خوبی مشخص می‌کند. | در [[قرآن کریم]] [[آیات]] فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد [[پیامبر خاتم]]{{صل}}، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و امور شخصی خود، از سهو و اشتباه و [[خطا]]، مصون و [[معصوم]] است مانند: {{متن قرآن|وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}. دقت در فقرات [[آیه]] حدود و قلمرو صیانت [[نبی اکرم]] {{صل}} و [[عصمت]] آن حضرت را از [[سهو]] و [[خطا]]، به خوبی مشخص می‌کند. | ||
هرچند آیاتی که پیامبر را شاهد بر اعمال امت معرفی کرده است نیز ثابت می‌کند که [[انبیا]]، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و انجام دادن امور شخصی و [[اجتماعی]]، از سهو و | هرچند آیاتی که پیامبر را شاهد بر اعمال امت معرفی کرده است نیز ثابت می‌کند که [[انبیا]]، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و انجام دادن امور شخصی و [[اجتماعی]]، از سهو و نسیان و اشتباه مصون و معصوم‌اند. | ||
== دلایل قرآنی بر مصون بودن [[پیامبر]] {{صل}} از [[سهو]] و | == دلایل قرآنی بر مصون بودن [[پیامبر]] {{صل}} از [[سهو]] و نسیان == | ||
علاوه بر [[دلایل عقلی]] که ساحت [[مقدس]] [[نبی مکرم اسلام]] {{صل}} را از سهو و نسیان و [[اشتباه]] [[تنزیه]] نموده و [[عصمت]] و مصونیت آن حضرت را [[اثبات]] می‌کنند، در [[قرآن کریم]] نیز [[آیات]] فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد آن حضرت، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و امور شخصی خود، از سهو و اشتباه و [[خطا]]، مصون و [[معصوم]] است که به دو [[آیه]] پرداخته می‌شود: | علاوه بر [[دلایل عقلی]] که ساحت [[مقدس]] [[نبی مکرم اسلام]] {{صل}} را از سهو و نسیان و [[اشتباه]] [[تنزیه]] نموده و [[عصمت]] و مصونیت آن حضرت را [[اثبات]] می‌کنند، در [[قرآن کریم]] نیز [[آیات]] فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد آن حضرت، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و امور شخصی خود، از سهو و اشتباه و [[خطا]]، مصون و [[معصوم]] است که به دو [[آیه]] پرداخته می‌شود: | ||
# {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}}<ref>«ما این کتاب (آسمانی) را بر تو، به حق فرو فرستاده‌ایم تا در میان مردم بدانچه خداوند به تو نمایانده است داوری کنی و طرفدار خائنان مباش» سوره نساء، آیه ۱۰۵.</ref>. | # {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}}<ref>«ما این کتاب (آسمانی) را بر تو، به حق فرو فرستاده‌ایم تا در میان مردم بدانچه خداوند به تو نمایانده است داوری کنی و طرفدار خائنان مباش» سوره نساء، آیه ۱۰۵.</ref>. | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
#{{متن قرآن|وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}. | #{{متن قرآن|وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}. | ||
فقره اول دلالت دارد که شخص پیامبر اکرم {{صل}} به | فقره اول دلالت دارد که شخص پیامبر اکرم {{صل}} به تنهایی مصون و محفوظ از [[گمراهی]]، یعنی داوری برخلاف حق نیست. این [[خدای سبحان]] است که در همه جا و همه حال [[حافظ]] و [[نگهبان]] آن حضرت است؛ چون در آیه آمده است اگر فضل و [[رحمت خدا]] شامل حال تو نبود، گروهی از آنان تلاش می‌کردند تو را به [[دفاع]] از خائنان [[راضی]] کنند. | ||
فقره دوم آیه، به منابع [[حکم]] و مدارک داوری آن حضرت اشاره دارد، به اینکه این حکم و داوری در این عرصه، تنها بر اساس [[آموزه‌های الهی]] است. از آن نظر که این نوع [[علم کلی]]، یکی از دو رکن داوری است و به تنهایی برای داوری به حق وافی نیست؛ لذا در مرحله نخست باید موضوعات، یعنی حق از [[باطل]] و [[خائن]] از [[امین]]، مشخص گردد. از این نظر، فقره سوم را آورده و فرموده است: «آنچه را نمی‌دانستی به تو آموخت». بنابراین [[پیامبر اکرم]] {{صل}} تمکن و [[توانایی]] بر رکن اول [[داوری]] صحیح و درست، یعنی [[علم به احکام]] کلی را که در [[کتاب و سنت]] وارد است، دارد. همین‌طور تمکن بر رکن دوم آن، یعنی [[علم]] به موضوعات و جزئیات را هم دارد. پس [[دانا]] بودن به [[حکم شرع]] و تشخیص موضوعات، دو بال برای [[قاضی]] و داور است که به وسیله آنها به [[حق]] داوری نموده، بدون اینکه به سوی [[باطل]] متمایل شود یا در [[گمراهی]] [[سقوط]] کند. | فقره دوم آیه، به منابع [[حکم]] و مدارک داوری آن حضرت اشاره دارد، به اینکه این حکم و داوری در این عرصه، تنها بر اساس [[آموزه‌های الهی]] است. از آن نظر که این نوع [[علم کلی]]، یکی از دو رکن داوری است و به تنهایی برای داوری به حق وافی نیست؛ لذا در مرحله نخست باید موضوعات، یعنی حق از [[باطل]] و [[خائن]] از [[امین]]، مشخص گردد. از این نظر، فقره سوم را آورده و فرموده است: «آنچه را نمی‌دانستی به تو آموخت». بنابراین [[پیامبر اکرم]] {{صل}} تمکن و [[توانایی]] بر رکن اول [[داوری]] صحیح و درست، یعنی [[علم به احکام]] کلی را که در [[کتاب و سنت]] وارد است، دارد. همین‌طور تمکن بر رکن دوم آن، یعنی [[علم]] به موضوعات و جزئیات را هم دارد. پس [[دانا]] بودن به [[حکم شرع]] و تشخیص موضوعات، دو بال برای [[قاضی]] و داور است که به وسیله آنها به [[حق]] داوری نموده، بدون اینکه به سوی [[باطل]] متمایل شود یا در [[گمراهی]] [[سقوط]] کند. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
ممکن است این توهم به [[ذهن]] کسی خطور کند که فضل و [[عنایت خداوند]] در موردی خاص، شامل حال نبی اکرم {{صل}} این بوده، نه در همه موارد، ولی [[خداوند متعال]] این توهم را با فقره چهارم دفع نموده و فرموده است: {{متن قرآن|وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref>، تا توهم نشود که [[فضل خداوند]] به حادثه خاصی اختصاص دارد. بلکه مقتضای فضل عظیم خداوند این است که این فضل در تمام وقایع و حوادث شامل حال [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است<ref>سبحانی تبریزی، الالهیات، ج۳، ص۱۹۳ - ۱۹۵.</ref>. | ممکن است این توهم به [[ذهن]] کسی خطور کند که فضل و [[عنایت خداوند]] در موردی خاص، شامل حال نبی اکرم {{صل}} این بوده، نه در همه موارد، ولی [[خداوند متعال]] این توهم را با فقره چهارم دفع نموده و فرموده است: {{متن قرآن|وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref>، تا توهم نشود که [[فضل خداوند]] به حادثه خاصی اختصاص دارد. بلکه مقتضای فضل عظیم خداوند این است که این فضل در تمام وقایع و حوادث شامل حال [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است<ref>سبحانی تبریزی، الالهیات، ج۳، ص۱۹۳ - ۱۹۵.</ref>. | ||
علاوه بر دو آیه ذکر شده، [[آیات]] دیگری وجود دارند که بر مصونیت [[پیامبر]] {{صل}} از سهو و | علاوه بر دو آیه ذکر شده، [[آیات]] دیگری وجود دارند که بر مصونیت [[پیامبر]] {{صل}} از سهو و نسیان در برخی امور دلالت می‌کنند<ref>[[عبدالله مهدوی ارزگانی|مهدوی ارزگانی، عبدالله]]، [[شیعه و سهوالنبی (مقاله)| مقاله «شیعه و سهوالنبی»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۳ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۳]]، ص ۹۲.</ref>. | ||
== [[شاهدان]] [[اعمال]] == | == [[شاهدان]] [[اعمال]] == | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
هر چند [[آیات]] فوق، مصونیت [[نبی مکرم اسلام]] {{صل}} را از [[سهو]] و اشتباه درباره [[شهادت]] [[اثبات]] می‌کند، هیچ‌کس بین شهادت و غیر شهادت فرقی نگذاشته است<ref>سبحانی تبریزی، الالهیات، ج۳، ص۱۹۵ و۱۹۶.</ref>. | هر چند [[آیات]] فوق، مصونیت [[نبی مکرم اسلام]] {{صل}} را از [[سهو]] و اشتباه درباره [[شهادت]] [[اثبات]] می‌کند، هیچ‌کس بین شهادت و غیر شهادت فرقی نگذاشته است<ref>سبحانی تبریزی، الالهیات، ج۳، ص۱۹۵ و۱۹۶.</ref>. | ||
پس به [[حکم]] آیات مذکور ثابت شد که [[انبیا]]، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و انجام دادن امور شخصی و [[اجتماعی]]، از سهو و | پس به [[حکم]] آیات مذکور ثابت شد که [[انبیا]]، در عرصه تطبیق [[شریعت]] و انجام دادن امور شخصی و [[اجتماعی]]، از سهو و نسیان و اشتباه مصون و معصوم‌اند<ref>[[عبدالله مهدوی ارزگانی|مهدوی ارزگانی، عبدالله]]، [[شیعه و سهوالنبی (مقاله)| مقاله «شیعه و سهوالنبی»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۳ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۳]]، ص ۹۲.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||