←هجرتامام حسین با اهل و عیال
| خط ۲۲۳: | خط ۲۲۳: | ||
مردم عصر سیدالشهداء نسلی بودند که تأثیر و تأثرات [[افکار]] [[خلفای غاصب]] مخصوصاً سقیفه‌آفرینان آنها را به [[جمود]] [[فکری]] و [[عبودیت]] شکم و [[شهوت]] کشانده بود، نه نَفَس مسیحایی [[امیرمؤمنان]] توانست آنها را علیه حملات مکرر معاویه به [[حرکت]] وادارد و نه نَفَس گرم [[امام مجتبی]] توانست آنها را به تکلیف شرعی و ادای [[وظیفه]] برانگیزاند و نه [[روح]] متعالی سیدالشهداء توانست آنها را از [[محبت دنیا]] و [[زن]] و [[اهل]] و عیال [[اعراض]] دهد و لذا سیدالشهداء فرمود: این مردم بنده دنیایند و دین بازیچه زبان آنهاست.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت سیدالشهداء ج۱ (کتاب)|مظلومیت سیدالشهداء]]، ج۱، ص ۱۱۴.</ref> | مردم عصر سیدالشهداء نسلی بودند که تأثیر و تأثرات [[افکار]] [[خلفای غاصب]] مخصوصاً سقیفه‌آفرینان آنها را به [[جمود]] [[فکری]] و [[عبودیت]] شکم و [[شهوت]] کشانده بود، نه نَفَس مسیحایی [[امیرمؤمنان]] توانست آنها را علیه حملات مکرر معاویه به [[حرکت]] وادارد و نه نَفَس گرم [[امام مجتبی]] توانست آنها را به تکلیف شرعی و ادای [[وظیفه]] برانگیزاند و نه [[روح]] متعالی سیدالشهداء توانست آنها را از [[محبت دنیا]] و [[زن]] و [[اهل]] و عیال [[اعراض]] دهد و لذا سیدالشهداء فرمود: این مردم بنده دنیایند و دین بازیچه زبان آنهاست.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت سیدالشهداء ج۱ (کتاب)|مظلومیت سیدالشهداء]]، ج۱، ص ۱۱۴.</ref> | ||
==[[هجرت]]امام حسین با اهل و عیال== | ==[[هجرت]] امام حسین با اهل و عیال== | ||
[[امامت]] [[نور]] که [[رهبری]] و تنویر افکار نسل‌ها و عصرها را به عهده دارد، از جانب [[حکومت]] [[خودکامه]] [[اموی]] در بن‌بستی قرار گرفته که یا باید [[بیعت]] کند یعنی همه فجایع و مفاسدی را که [[حکومت یزید]] مرتکب می‌شود با [[سکوت]] خود مهر [[رضایت]] بزند و الا باید برخیزد و قرار و آرام نگیرد. | [[امامت]] [[نور]] که [[رهبری]] و تنویر افکار نسل‌ها و عصرها را به عهده دارد، از جانب [[حکومت]] [[خودکامه]] [[اموی]] در بن‌بستی قرار گرفته که یا باید [[بیعت]] کند یعنی همه فجایع و مفاسدی را که [[حکومت یزید]] مرتکب می‌شود با [[سکوت]] خود مهر [[رضایت]] بزند و الا باید برخیزد و قرار و آرام نگیرد. | ||
[[اندیشه امامت]] نور اینست که [[بیعت با یزید]] چون به قیمت خداحافظی با [[ارزش‌های دینی]] و مکتبی است، در [[قاموس]] امامت جای ندارد و لذا امام سیدالشهداء خود را برای تبعات عدم بیعت آماده کرده بود. تبعات [[بیعت نکردن]] با حکومت یزید توسط [[حاکم مدینه]] تعریف شده بود و آن فقط در [[شهادت]] و ریختن [[خون حسین]]{{ع}} خلاصه می‌شد و [[سیدالشهداء]] بلاتأمل [[انتخاب]] کرده بود که اگر [[احیای دین]] و بقای [[مکتب]] با شهادت [[حفظ]] می‌شود به استقبال شمشیرها رفتن [[ارزش]] است و لذا حضرت اولاً: گزینه شهادت را انتخاب کرد، ثانیاً چون آگاهی‌های [[سیاسی]] [[امام]] در حد اعلا بود می‌دانست موج [[تبلیغات]] سوزنده [[اموی]] ممکن است نهال [[نهضت حسینی]] را پژمرده و ساقط کند؛ لذا تصمیم گرفت جمعی از [[زنان]] و [[کودکان]] را با خود به همراه داشته باشد و [[هجرت]] به [[مکه]] و سپس به [[کربلا]] را به [[همراهی]] زنان [[حرم]] باشد تا پس از شهادت، [[اهل بیت]] بتوانند در برابر موج شکننده [[حکومت یزید]] بایستند. | [[اندیشه امامت]] نور اینست که [[بیعت با یزید]] چون به قیمت خداحافظی با [[ارزش‌های دینی]] و مکتبی است، در [[قاموس]] امامت جای ندارد و لذا امام سیدالشهداء خود را برای تبعات عدم بیعت آماده کرده بود. تبعات [[بیعت نکردن]] با حکومت یزید توسط [[حاکم مدینه]] تعریف شده بود و آن فقط در [[شهادت]] و ریختن [[خون حسین]]{{ع}} خلاصه می‌شد و [[سیدالشهداء]] بلاتأمل [[انتخاب]] کرده بود که اگر [[احیای دین]] و بقای [[مکتب]] با شهادت [[حفظ]] می‌شود به استقبال شمشیرها رفتن [[ارزش]] است و لذا حضرت اولاً: گزینه شهادت را انتخاب کرد، ثانیاً چون آگاهی‌های [[سیاسی]] [[امام]] در حد اعلا بود می‌دانست موج [[تبلیغات]] سوزنده [[اموی]] ممکن است نهال [[نهضت حسینی]] را پژمرده و ساقط کند؛ لذا تصمیم گرفت جمعی از [[زنان]] و [[کودکان]] را با خود به همراه داشته باشد و [[هجرت]] به [[مکه]] و سپس به [[کربلا]] را به [[همراهی]] زنان [[حرم]] باشد تا پس از شهادت، [[اهل بیت]] بتوانند در برابر موج شکننده [[حکومت یزید]] بایستند. | ||