پیش‌گویی شهادت امام حسین در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از صفیه دختر عبد المطلب نقل است: هنگامی که [[حسین]] {{ع}} از شکم مادرش زاده شد، او را به پیامبر {{صل}} دادم و پیامبر {{صل}} زبانش را در دهان او نهاد و حسین {{ع}} زبان [[پیامبر خدا]] را مکید و من [[گمان]] می‌کردم که پیامبر خدا {{صل}} جز شیر یا عسل به او نخوراند. حسین {{ع}} بول کرد و پیامبر {{صل}} میان چشمانش را بوسید. سپس او را به من داد و در حالی که می‌گریست، فرمود: «ای پسرکم! [[خدا]] کسانی را که کشنده تو هستند، بکشد!» و سه بار، این را فرمود. گفتم: پدر و مادرم به فدایت! چه کسی او را می‌کشد؟ فرمود: «بازماندگان دسته [[متجاوز]]، از [[بنی امیه]]. خدا آنان را [[لعنت]] کند!»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا سَقَطَ الْحُسَيْنُ {{ع}} مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ فَدَفَعْتُهُ إِلَى النَّبِيِّ {{صل}} فَوَضَعَ‏ النَّبِيُّ‏ لِسَانَهُ‏ فِي‏ فِيهِ‏ وَ أَقْبَلَ الْحُسَيْنُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِ اللَّهِ يَمُصُّهُ قَالَتْ وَ مَا كُنْتُ أَحْسَبُ رَسُولَ اللَّهِ يَغْذُوهُ إِلَّا لَبَناً أَوْ عَسَلًا قَالَتْ فَبَالَ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ فَقَبَّلَ النَّبِيُّ بَيْنَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ دَفَعَهُ إِلَيَّ وَ هُوَ يَبْكِي وَ يَقُولُ لَعَنَ اللَّهُ قَوْماً هُمْ قَاتِلُوكَ يَا بُنَيَّ يَقُولُهَا ثَلَاثاً قَالَتْ فَقُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي وَ مَنْ يَقْتُلُهُ قَالَ بَقِيَّةُ الْفِئَةِ الْبَاغِيَةِ مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ}} (الأمالی، صدوق، ص۱۹۹، ح۲۱۲؛ روضة الواعظین، ص۱۷۲).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص ۲۳۶.</ref>