پیش‌گویی شهادت امام حسین در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب [[الملهوف (کتاب)|الملهوف]] آمده: هنگامی که [[امام حسین]] {{ع}} یک سالش تمام شد، دوازده [[فرشته]] بر پیامبر خدا فرود آمدند... که صورتشان [برافروخته و] قرمز و چشمانشان گریان بود و بال‌های خود را گسترده بودند و می‌گفتند: ای [[محمد]]! به زودی بر سر حسین، [[فرزند فاطمه]]، آن خواهد آمد که [[قابیل]] بر سر [[هابیل]] آورد و [[پاداش]] هابیل را به او خواهند داد و مانند [[گناه]] و [[مجازات]] قابیل بر سر [[قاتل]] او خواهد آمد. و در [[آسمان‌ها]]، [[فرشته]] مقربی نمی‌ماند، جز آنکه همگی بر [[پیامبر]] {{صل}} فرود می‌آیند و به او [[سلام]] می‌کنند و [[عزای حسین]] {{ع}} را به او تسلیت می‌گویند و [[پاداش]] اعطایی به [[حسین]] {{ع}} را به او خبر می‌دهند و [[تربت]] او را به وی عرضه می‌کنند و پیامبر {{صل}} می‌فرماید: «خدایا! هر کس او را وا گذاشت، وا بگذارش و هر کس او را کشت، بکشش و از آنچه می‌طلبد، بی‌بهره‌اش بگذار»<ref>{{متن حدیث|فَلَمَّا أَتَتْ عَلَى الْحُسَيْنِ {{ع}} مِنْ‏ مَوْلِدِهِ‏ سَنَةٌ كَامِلَةٌ هَبَطَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} اثْنَا عَشَرَ مَلَكاً... مُحْمَرَّةٌ وُجُوهُهُمْ بَاكِيَةٌ عُيُونُهُمْ قَدْ نَشَرُوا أَجْنِحَتَهُمْ وَ هُمْ يَقُولُونَ يَا مُحَمَّدُ {{صل}} سَيَنْزِلُ بِوَلَدِكَ الْحُسَيْنِ بْنِ فَاطِمَةَ {{س}} مَا نَزَلَ بِهَابِيلَ مِنْ قَابِيلَ وَ سَيُعْطَى مِثْلَ أَجْرِ هَابِيلَ وَ يُحْمَلُ عَلَى قَاتِلِهِ مِثْلُ وِزْرِ قَابِيلَ وَ لَمْ يَبْقَ فِي السَّمَاوَاتِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ إِلَّا وَ نَزَلَ إِلَى النَّبِيِّ {{صل}} كُلٌّ يُقْرِئُهُ السَّلَامَ وَ يُعَزِّيهِ فِي الْحُسَيْنِ {{ع}} وَ يُخْبِرُهُ بِثَوَابِ مَا يُعْطَى وَ يَعْرِضُ عَلَيْهِ تُرْبَتَهُ وَ النَّبِيُّ {{صل}} يَقُولُ اللَّهُمَّ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ اقْتُلْ مَنْ قَتَلَهُ وَ لَا تُمَتِّعْهُ بِمَا طَلَبَهُ}} (الملهوف، ص۹۲؛ مثیر الأحزان، ص۱۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص ۲۳۷.</ref>