←صلح امام حسن{{ع}}
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
نقل شده است دو [[روز]] پس از [[شهادت امام علی]]{{ع}}، [[مردم]] به سوی [[حسن]]{{ع}} آمدند تا با او [[بیعت]] کنند<ref>التنبیه و الإشراف، ص۲۶۰.</ref> و بدین‌گونه ایشان به عنوان [[خلیفه]] وارد عمل شد و این مهم‌ترین مسأله در [[زندگی]] آن حضرت بود که پس از [[مصالحه]] [[معاویه]]، تبیین‌ها و تفسیرهای گوناگونی را متوجه خود ساخته است. روایت‌های مربوط به [[خلافت]] [[امام حسن]]{{ع}} تا حد بالایی از [[هم‌گرایی]] عمومی مردم با آن حضرت حکایت دارد. امام حسن{{ع}} شش ماه و سه [[روز]]<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۰۲.</ref> و بنا بر [[نقلی]]، هفت ماه و یازده روز<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۴.</ref> خلیفه بود<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[معصومه اخلاقی|اخلاقی]]، [[امام حسن بن علی مجتبی (مقاله)|مقاله «امام حسن بن علی مجتبی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]]، ص ۴۲۲-۴۳۸.</ref>. | نقل شده است دو [[روز]] پس از [[شهادت امام علی]]{{ع}}، [[مردم]] به سوی [[حسن]]{{ع}} آمدند تا با او [[بیعت]] کنند<ref>التنبیه و الإشراف، ص۲۶۰.</ref> و بدین‌گونه ایشان به عنوان [[خلیفه]] وارد عمل شد و این مهم‌ترین مسأله در [[زندگی]] آن حضرت بود که پس از [[مصالحه]] [[معاویه]]، تبیین‌ها و تفسیرهای گوناگونی را متوجه خود ساخته است. روایت‌های مربوط به [[خلافت]] [[امام حسن]]{{ع}} تا حد بالایی از [[هم‌گرایی]] عمومی مردم با آن حضرت حکایت دارد. امام حسن{{ع}} شش ماه و سه [[روز]]<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۰۲.</ref> و بنا بر [[نقلی]]، هفت ماه و یازده روز<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۴.</ref> خلیفه بود<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[معصومه اخلاقی|اخلاقی]]، [[امام حسن بن علی مجتبی (مقاله)|مقاله «امام حسن بن علی مجتبی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]]، ص ۴۲۲-۴۳۸.</ref>. | ||
=== | === صلح امام حسن{{ع}}=== | ||
{{نوشتار اصلی|صلح امام حسن}} | {{نوشتار اصلی|صلح امام حسن}} | ||
از مهم‌ترین حوادث [[زندگی امام مجتبی]]{{ع}} [[صلح]] ایشان با [[معاویه]] است. در نیمه [[جمادی الاول]] [[سال ۴۱ هجری]]<ref>ابن عبدالبر، الإستیعاب، ج۱، ص۳۸۷.</ref>. ایشان بنا به [[مصالح اسلام]] و شرایط پیش‌آمده با [[معاویه]] [[صلح]] کرد. حضرت در ابتدای کار خواست از راه درگیری مسلّحانه جلوی [[انحراف]] در [[فرهنگ سیاسی]] [[جامعه اسلامی]] را بگیرد؛ امّا به سبب مساعد نبودن اوضاع، [[اختلافات]] و [[تفرقه]] موجود بین [[یاران امام حسن مجتبی|یاران حضرت]] و [[دنیاخواهی]] آنها، [[سیاست‌های فریبنده معاویه]]، [[خودفروختگی]] بعضی یاران و... در این زمینه نتوانست توفیقی به دست آورد. | از مهم‌ترین حوادث [[زندگی امام مجتبی]]{{ع}} [[صلح]] ایشان با [[معاویه]] است. در نیمه [[جمادی الاول]] [[سال ۴۱ هجری]]<ref>ابن عبدالبر، الإستیعاب، ج۱، ص۳۸۷.</ref>. ایشان بنا به [[مصالح اسلام]] و شرایط پیش‌آمده با [[معاویه]] [[صلح]] کرد. حضرت در ابتدای کار خواست از راه درگیری مسلّحانه جلوی [[انحراف]] در [[فرهنگ سیاسی]] [[جامعه اسلامی]] را بگیرد؛ امّا به سبب مساعد نبودن اوضاع، [[اختلافات]] و [[تفرقه]] موجود بین [[یاران امام حسن مجتبی|یاران حضرت]] و [[دنیاخواهی]] آنها، [[سیاست‌های فریبنده معاویه]]، [[خودفروختگی]] بعضی یاران و... در این زمینه نتوانست توفیقی به دست آورد. | ||