شناخت امام: تفاوت میان نسخه‌ها

آنچه تاکنون مطرح شد شامل حال افرادی است که امکان شناخت امام برایشان وجود دارد؛ اما کسانی که قادر به آن نیستند، تکلیف وجوب [[شناخت امام زمان]]{{ع}} از عهده آنها تا زمان برداشته شدن عذرشان، ساقط است؛ چنان که [[یعقوب بن شعیب]] گوید: به امام صادق{{ع}} گفتم اگر برای [[امام]] حادثه‌ای رخ دهد (امام [[وفات]] کند)، مردم چکار باید بکنند؟ امام فرمود: سخن [[خداوند]] کجاست؟ (آیا [[قرآن]] نخوانده‌ای؟) خداوند می‌فرماید: {{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ}}<ref>«چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند باشد که بپرهیزند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.</ref> امام در ادامه سخنش فرمود: {{متن حدیث|هُمْ فِي عُذْرٍ مَا دَامُوا فِي الطَّلَبِ وَ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ يَنْتَظِرُونَهُمْ فِي عُذْرٍ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْهِمْ أَصْحَابُهُمْ}}؛ آنان مادامی که در حال جست‌وجو، هستند معذورند و کسانی که [[منتظر]] جست‌وجوگر هستند، نیز معذورند تا آنان برگردند»<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۸.</ref>.

همین فرد در [[حدیث]] دیگری می‌گوید: «درباره کسانی که امامشان درگذشته، از [[امام]] پرسیدم چه می‌گویید و آنها چه باید بکنند؟» امام فرمود: سخن [[خداوند]] کجاست؟ (آیا [[قرآن]] نخوانده‌ای؟) خداوند می‌فرماید: {{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ}} تا آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ}}. گفتم: فدایت شوم، [[تکلیف]] انتظارکشندگان تا [[زمان]] بازگشت جست‌وجوگران [[علم]] چیست؟ فرمود: خداوند تو را [[رحمت]] کند. آیا نمی‌دانی میان محمد و [[عیسی]] ۲۵۰ سال فاصله بود؟! پس کسانی که بر [[دین]] عیسی بودند، ولی چون در [[انتظار]] دین محمد بودند و از [[دنیا]] رفتند، خداوند اجرشان را دو برابر داد<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۱۱۷؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۷، ص۴۲۲؛ بحرانی، البرهان، ج۲، ص۱۷۳.</ref>. مفاد این [[روایت]] این است: کسانی که در عصر تولد امام می‌زیستند و از وجود ایشان خبردار نشدند، اگر برای [[آگاهی]] تلاش کرده، ولی به نتیجه‌ای نرسیدند، معذورند؛ زیرا تکلیف مالا یطاق [[قبیح]] است.