سیره قضایی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان مدخل  =  

| مداخل مرتبط =  

مهم‌ترین [[رسالت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} اجرای کامل [[احکام]] و [[قوانین اسلام]] است، بدون [[شک]] '''سیره قضایی''' آن حضرت نیز چیزی جز احیای سنّت جدش و تحقق کامل [[دستورات]] معطّل مانده [[دین اسلام]] در [[جامعه]] نخواهد بود. شیوه قضاوت [[امام مهدی]] {{ع}} چنان نیست که با شواهد و [[دلایل]] ظاهری باشد؛ بلکه معیار [[قضاوت]] مهدوی، به واسطه دانش الهی [[علم باطنی]] است.

مهم‌ترین [[رسالت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} به عنوان [[خاتم اوصیای رسول اکرم]] {{صل}} اجرای کامل [[احکام]] و [[قوانین اسلام]] است، بدون [[شک]] سیره قضایی آن [[حضرت]] نیز چیزی جز [[احیای سنّت]] جدش و تحقق کامل [[دستورات]] معطّل مانده [[دین اسلام]] در [[جامعه]] نخواهد بود.

در عصر [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} چونان [[داود]] [[نبی]] {{ع}} و جدش [[حضرت محمد]] {{صل}} حکم و [[قضاوت]] خواهد نمود. [[حکم داودی]]، حکم بر اساس حق و [[عدالت]] است؛ چنانکه [[قرآن]] فرمود: {{متن قرآن|يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«ای داود! ما تو را در زمین خلیفه (خویش) کرده‌ایم پس میان مردم به درستی داوری کن و از هوا و هوس پیروی مکن که تو را از راه خداوند گمراه کند؛ به راستی آن کسان که از راه خداوند گمراه گردند، چون روز حساب را فراموش کرده‌اند، عذابی سخت خواهند داشت» سوره ص، آیه ۲۶.</ref> و حکم [[محمدی]] {{صل}} قضاوت بر اساس عدالت و دستور الهی است: {{متن قرآن|وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ}}<ref>«و اگر میان آنان داوری کردی به داد داوری کن» سوره مائده، آیه ۴۲.</ref>؛ {{متن قرآن|فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ}}<ref>«و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستاده‌ایم که کتاب پیش از خود را راست می‌شمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواسته‌های آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شریعت و راهی داده‌ایم و اگر خداوند می‌خواست شما را امّتی یگانه می‌گردانید لیک (نگردانید) تا شما را در آنچه‌تان داده است بیازماید؛ پس در کارهای خیر بر یکدیگر پیشی گیرید، بازگشت همه شما به سوی خداوند است بنابراین شما را از آنچه در آن اختلاف می‌ورزیدید آگاه می‌گرداند» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref> محوریت عدالت و [[دستورات]] الهی در سیره قضایی [[حضرت مهدی]] {{ع}} سبب می‌شود که در هیچ گوشه‌ای از [[جهان]] بر کسی [[ظلم و ستم]] روا نگردد و همگان از [[نعمت]] [[عدالت]] بهره مند گردند.

البته [[حکم]] بر اساس [[علم غیب]] و واقع، بر خلاف شیوه معمول در [[زمان پیامبر اکرم]] {{صل}} و دیگر [[ائمه]] {{عم}} می‌باشد، چون قضاوت رایج در [[زمان ائمه]] {{عم}} و زمان [[قبل از ظهور]] بر اساس حکم ظاهر بوده است؛ چنانکه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "من تنها بر اساس [[سوگندها]] و اقامه شواهد و [[گواهی]] در میان شما به [[داوری]] می‌پردازم"<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا أَقْضِي بَيْنَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَ الْأَيْمَانِ‌}}؛ الکافی، ج۷، ص۴۱۴.</ref>؛ امّا سیره قضایی [[آخرین امام]] {{ع}} با آن تفاوت دارد. شاید دلیل این تفاوت این باشد که [[حکم]] به واقع و داوری بر پایه [[علم امام]] {{ع}} با دو محذور مواجه بوده است: یکی اینکه در عصر [[غیبت امام]] {{ع}}، قاضیان [[علم]] به واقع ندارند و شاید در بسیاری از موارد علم شان در [[حقیقت]] [[جهل مرکب]] باشد. دوم اینکه [[مردم]] نیز [[تحمّل]] حکم به واقع را ندارند و داوری داودی برای بسیاری از مردم غیر قابل تحمّل است؛ لذا از حکم به واقع [[چشم پوشی]] شده و حکم به [[بیّنه]] و قسم، به عنوان روش [[قضاوت]] کردن معیّن گردیده است.