سیره علمی امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[امام مجتبی]]{{ع}} پس از [[صلح با معاویه]] که مردم حضور وی رسیده و زبان به ملامت و [[نکوهش]] آن [[بزرگوار]] می‌گشودند، فرمود: آیا نمی‌دانید که هریک از ما [[اهل بیت]] زیر [[سلطه]] و [[حاکمیت]] [[ستم‌پیشگان]] دورانش [[زندگی]] می‌کند، جز (حضرت) [[قائم]]{{ع}} که [[عیسی]] [[روح الله]] پشت‌سرش [[نماز]] می‌گزارد. [[خداوند]] ولادت آن بزرگوار را [[نهان]] ساخت و وجود مقدسش را در پرده [[غیب]] قرار داد تا به [[هنگام ظهور]]، بیعتی را از کسی برگردن نداشته باشد وی [[نهمین فرزند برادرم حسین]] و فرزند برجسته‌ترین کنیزان است. [[خدای متعال]] عمر او را در دوران غیبتش طولانی می‌گرداند و سپس به [[قدرت]] خود وی را در چهره مردی کمتر از چهل سال ظاهر می‌سازد<ref>جهت آشنایی به منابع این حدیث به معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۱۶۵ مراجعه شود.</ref>.

# [[امام حسن]]{{ع}} با نقل روایتی از پدر بزرگوارش [[امیر مؤمنان]]{{ع}} از [[حکمرانی]] معاویه و [[بدعت‌گذاری]] آنان و [[ستیز]] با دشمنانشان خبر داده تا آنجا که فرمود: تا اینکه خداوند در [[آخر الزمان]] و دوران سخت و [[دشواری]]، و در [[حال]] بی‌خبری از مردم، شخصی را بر می‌انگیزد و او را با فرشتگانش مورد [[حمایت]] قرار می‌دهد، یارانش را [[حافظ]] است و با [[معجزات]] خود وی را [[پیروز]] می‌گرداند و بر ساکنان [[زمین]] [[سیطره]] می‌بخشد. ناگزیر همه سر به [[فرمان]] او می‌نهند زمین را پر از [[عدل و داد]] و نور و [[برهان]] می‌نماید سراسر [[گیتی]] به [[اطاعت]] او در می‌آیند، هر کافری بدو [[ایمان]] می‌آورد و هر [[انسان]] [[تبهکاری]] [[درستکار]] می‌شود و در [[سایه]] حکومتش، درندگان نسبت به یکدیگر آزاری نمی‌رسانند. زمین گیاهانش را می‌رویاند و آسمان‌ برکاتش را فرو می‌ریزد گنج‌های زمین برایش آشکار می‌گردند، بر شرق و غرب [[جهان]] چهل سال [[حکمرانی]] خواهد کرد، [[سعادتمند]] کسی است که دورانش را [[درک]] کرده و به سخنانش گوش فرادهد<ref>معجم أحادیث الامام المهدی، ج۳، ص۱۶۷.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۴، ص ۲۸۲.</ref>

== منابع ==