←میراث علمی امام مجتبی{{ع}}
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[سعید بن ابی سرح]] که از ناحیه زیاد، مورد ستم و بیداد قرار گرفته بود، به حضرت پناه آورد، [[امام]] او را پناه داد. به گفته [[راویان]]: سعید به [[دوستی]] و [[محبت اهل بیت]]{{عم}} معروف بود، به همین دلیل زیاد او را تحت پیگرد قرار داد و جهت پناه جستن به امام حسن{{ع}} به مدینه گریخت، زیاد با اطلاع یافتن از ماجرا، به سراغ [[برادر]] و [[فرزندان]] و [[همسر]] سعید رفت و آنها را [[زندانی]] و خانه‌یشان را ویران و اموالش را [[مصادره]] کرد، وقتی امام حسن{{ع}} از قضیه [[آگاه]] شد، این کار فوق العاده بر او گران آمد و طی نامه‌ای به زیاد به او دستور داد، سعید را [[امان]] دهد و [[زن]] و فرزندانش را [[آزاد]] و خانه‌اش را بنا کند و اموالش را به وی بازگرداند<ref>حیاة الامام الحسن، ج۲، ص۲۸۹- ۲۹۰.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۴، ص ۲۲۷.</ref> | [[سعید بن ابی سرح]] که از ناحیه زیاد، مورد ستم و بیداد قرار گرفته بود، به حضرت پناه آورد، [[امام]] او را پناه داد. به گفته [[راویان]]: سعید به [[دوستی]] و [[محبت اهل بیت]]{{عم}} معروف بود، به همین دلیل زیاد او را تحت پیگرد قرار داد و جهت پناه جستن به امام حسن{{ع}} به مدینه گریخت، زیاد با اطلاع یافتن از ماجرا، به سراغ [[برادر]] و [[فرزندان]] و [[همسر]] سعید رفت و آنها را [[زندانی]] و خانه‌یشان را ویران و اموالش را [[مصادره]] کرد، وقتی امام حسن{{ع}} از قضیه [[آگاه]] شد، این کار فوق العاده بر او گران آمد و طی نامه‌ای به زیاد به او دستور داد، سعید را [[امان]] دهد و [[زن]] و فرزندانش را [[آزاد]] و خانه‌اش را بنا کند و اموالش را به وی بازگرداند<ref>حیاة الامام الحسن، ج۲، ص۲۸۹- ۲۹۰.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۴، ص ۲۲۷.</ref> | ||
== | ==میراث علمی امام مجتبی{{ع}}== | ||
===[[میراث]] [[امام]]{{ع}} در چشم‌اندازی کلی=== | ===[[میراث]] [[امام]]{{ع}} در چشم‌اندازی کلی=== | ||
[[امام مجتبی]]{{ع}} نیز مانند پدر ارجمند و جد بزرگوارش [[رهبری الهی]] به شمار می‌آمد که مسئولیت‌های [[رهبری]] وی را می‌توان در جمله‌ای کوتاه و پر معنا و دارای ابعاد گوناگون «[[ارشاد]] و [[هدایت]] به [[فرمان]] [[خدای متعال]]» که برخاسته از این فرموده اوست، عنوان کرد. | [[امام مجتبی]]{{ع}} نیز مانند پدر ارجمند و جد بزرگوارش [[رهبری الهی]] به شمار می‌آمد که مسئولیت‌های [[رهبری]] وی را می‌توان در جمله‌ای کوتاه و پر معنا و دارای ابعاد گوناگون «[[ارشاد]] و [[هدایت]] به [[فرمان]] [[خدای متعال]]» که برخاسته از این فرموده اوست، عنوان کرد. | ||