←نهی از معاشرت با منکران و مدعیان نبوت
(←مقدمه) |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== [[نهی]] از [[معاشرت]] با منکران و [[مدعیان نبوت]] == | == [[نهی]] از [[معاشرت]] با منکران و [[مدعیان نبوت]] == | ||
از نکات دیگری که در [[سیره معصومان]]{{عم}} در پرورش شناخت و [[ایمان]] به [[نبوت | از نکات دیگری که در [[سیره معصومان]]{{عم}} در پرورش شناخت و [[ایمان]] به [[نبوت حضرت محمد]]{{صل}} برجسته است، این است که آنان متربیان خود را از معاشرت با کسانی که درباره نبوت [[اعتقادات]] نادرستی داشتند و احیاناً [[مدعی نبوت]] بودند، بازمی‌داشتند. برای نمونه به این [[سیره]] توجه فرمایید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[خداوند]] ابا الخطاب و کسانی را که با او کشته شدند و کسانی از آنان را که باقی ماندند [[لعنت]] کند و کسانی را که [[محبت]] آنان در قلبشان راه یافته است لعنت کند<ref>{{متن حدیث|عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِيهِ عِمْرَانَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ: لَعَنَ اللَّهُ أَبَا الْخَطَّابِ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قُتِلَ مَعَهُ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَقِيَ مِنْهُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ دَخَلَ قَلْبَهُ رَحْمَةٌ لَهُمْ}} (مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۲۷۹).</ref>. | ||
علت [[لعن]] و [[نفرین]] اباالخطاب که پیش‌تر از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} بود آن بود که وی [[ادعای نبوت]] می‌کرد و خود را [[پیامبر]] می‌دانست. سید نعمت الله جزائری می‌گوید: [[ابوالخطاب]] [[اسدی]] خود را به امام صادق{{ع}} منتسب می‌کرد. هنگامی که [[امام]]{{ع}} دانست وی در [[حق]] ایشان [[غلو]] می‌کند، از او [[تبری]] جست. ابوالخطاب پس از این ادعا کرد که [[امامان]]{{عم}} پیامبرند و خود او نیز پیامبر است<ref>[[سید علی حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]] و [[محمد داوودی|داوودی]]، [[سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۲۰.</ref>. | علت [[لعن]] و [[نفرین]] اباالخطاب که پیش‌تر از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} بود آن بود که وی [[ادعای نبوت]] می‌کرد و خود را [[پیامبر]] می‌دانست. سید نعمت الله جزائری می‌گوید: [[ابوالخطاب]] [[اسدی]] خود را به امام صادق{{ع}} منتسب می‌کرد. هنگامی که [[امام]]{{ع}} دانست وی در [[حق]] ایشان [[غلو]] می‌کند، از او [[تبری]] جست. ابوالخطاب پس از این ادعا کرد که [[امامان]]{{عم}} پیامبرند و خود او نیز پیامبر است<ref>[[سید علی حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]] و [[محمد داوودی|داوودی]]، [[سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۲۰.</ref>. | ||