←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«اهل کتاب»، [[یهودیان]]، [[مسیحیان]] و [[مجوسیان]] هستند. | «اهل کتاب»، [[یهودیان]]، [[مسیحیان]] و [[مجوسیان]] هستند. منشأ اطلاق عنوان اهل کتاب به سه گروه یادشده کتاب<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ}} «کافران از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخ‌اند، جاودانه در آنند، آنانند که بدترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۶.</ref> و [[سنّت]]<ref>وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref> است و از آن در بسیاری از باب‌های [[فقهی]] بحث شده است. مشهور [[فقها]] عنوان اهل کتاب را فقط بر یهودیان و مسیحیان منطبق کرده و مجوسیان را از مصادیق آن ندانسته‌اند. در اینکه سامریّه و [[صابئان]] از [[اهل]] کتابند یا نه، [[اختلاف]] است. اهل کتاب به [[حربی]] و [[ذمی]] تقسیم می‌شوند<ref>فرهنگ فقه، ج۱، ص۷۷۲.</ref>. | ||
[[احترام]] و [[حقوق]] ویژه [[زرتشتیان]] و یهودیان و مسیحیان به دلیل انتسابی است که اینان به [[پیامبران]] آسمانی و کتب سماوی دارند، هر چند بر اساس [[نصوص]] [[قرآنی]]، [[آیین]] و [[کتب آسمانی]] این سه [[پیامبر]] بزرگ [[تحریف]] شده و در اصل [[توحید]] که اساس تعالیم انبیاء است دچار [[انحراف]] و [[آلودگی]] به [[شرک]] شده است {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که: جز خداوند را نپرستیم و چیزی را شریک او ندانیم و یکی از ما، دیگری را به جای خداوند، به خدایی نگیرد پس اگر روی گرداندند بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>. این احترام ویژه بنابر [[حدیث]] معتبری که از امیرالمؤمنین علی{{ع}} نقل شده در مورد زرتشتیان ([[مجوس]]) نیز صادق است. | |||
[[احترام]] و [[حقوق]] ویژه [[زرتشتیان]] و یهودیان و مسیحیان به دلیل انتسابی است که اینان به [[پیامبران]] آسمانی و کتب سماوی دارند، هر چند بر اساس [[نصوص]] [[قرآنی]]، [[آیین]] و [[کتب آسمانی]] این سه [[پیامبر]] بزرگ [[تحریف]] شده و در اصل [[توحید]] که اساس | |||
اهل کتاب بر اساس | اهل کتاب بر اساس قرارداد ذمّه در ازای تعهدات اندکی که بر عهده می‌گیرند، از حقوق و آزادی‌های وسیعی برخوردار می‌شوند که مقایسه آن دو در [[قانون]] [[ذمه]] نشان‌دهنده [[میزان]] احترامی است که [[اسلام]] به [[ادیان]] و اصولاً نسبت به [[عقیده]] و [[ایمان]] قائل شده است. در اصل سیزدهم [[قانون اساسی]] به سه مورد از [[حقوق]] و امتیازات [[اقلیت‌های دینی]] اشاره شده: | ||
#[[آزادی]] انجام | # [[آزادی]] انجام مراسم دینی؛ | ||
#آزادی در عمل به مقررات [[دینی]] خود در زمینه [[ازدواج]] و [[طلاق]] و [[ارث]] و [[وصیت]]؛ | # آزادی در عمل به مقررات [[دینی]] خود در زمینه [[ازدواج]] و [[طلاق]] و [[ارث]] و [[وصیت]]؛ | ||
#آزادی در [[تعلیمات دینی]] بر اساس [[آیین]] خود. که حدود این [[آزادی‌ها]] را [[قانون]] معیّن می‌کند<ref>فقه سیاسی، ج۱، ص۲۴۳.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۳۹۵.</ref> | # آزادی در [[تعلیمات دینی]] بر اساس [[آیین]] خود. که حدود این [[آزادی‌ها]] را [[قانون]] معیّن می‌کند<ref>فقه سیاسی، ج۱، ص۲۴۳.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۳۹۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||