←مقام ابراهیم در آیات و روایات
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== مقام ابراهیم در آیات و روایات == | == مقام ابراهیم در آیات و روایات == | ||
[[خداوند]] در دو [[آیه]] از [[آیات قرآن کریم]]، جایگاه باعظمت مقام را بیان فرموده است: {{متن قرآن|وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که خانه (کعبه) را برای مردم جای بازگشت و امن کردیم و (گفتیم) از «مقام ابراهیم» نمازگاه گزینید» سوره بقره، آیه ۱۲۵.</ref> در این آیه خداوند از [[مسلمانان]] خواسته است تا مقام ابراهیم را برای اقامه نماز [[انتخاب]] و در آنجا نماز بگزارند. در آیه دیگری آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ * فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}<ref>«بی‌گمان نخستین خانه‌ای که برای (عبادت) مردم (بنا) نهاده شد همان است که در مکّه است، خجسته و رهنمون برای جهانیان * در آن نشانه‌هایی روشن (چون) مقام ابراهیم وجود دارد و هر که در آن در آید در امان است» سوره آل عمران، آیه ۹۶-۹۷.</ref>. در این [[آیه شریفه]] نیز [[خداوند]] مقام ابراهیم را به عنوان [[آیه]] و نشانه‌ای روشن از [[آیات]] [[پروردگار]] یاد کرده است. | [[خداوند]] در دو [[آیه]] از [[آیات قرآن کریم]]، جایگاه باعظمت مقام را بیان فرموده است: {{متن قرآن|وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که خانه (کعبه) را برای مردم جای بازگشت و امن کردیم و (گفتیم) از «مقام ابراهیم» نمازگاه گزینید» سوره بقره، آیه ۱۲۵.</ref> در این آیه خداوند از [[مسلمانان]] خواسته است تا مقام ابراهیم را برای اقامه نماز [[انتخاب]] و در آنجا نماز بگزارند. در آیه دیگری آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ * فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}<ref>«بی‌گمان نخستین خانه‌ای که برای (عبادت) مردم (بنا) نهاده شد همان است که در مکّه است، خجسته و رهنمون برای جهانیان * در آن نشانه‌هایی روشن (چون) مقام ابراهیم وجود دارد و هر که در آن در آید در امان است» سوره آل عمران، آیه ۹۶-۹۷.</ref>. در این [[آیه شریفه]] نیز [[خداوند]] مقام ابراهیم را به عنوان [[آیه]] و نشانه‌ای روشن از [[آیات]] [[پروردگار]] یاد کرده است. مفسران قرآن کریم، فرورفتن پاهای [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} در سنگی سخت و نگهداشتن این سنگ از هر گونه تعرض و نابودی با گذشت هزاران سال را دلیل عظمت و نشانه بودن مقام ابراهیم دانسته‌اند. | ||
[[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: همراه [[رسول خدا]]{{صل}} کنار [[بیت الله الحرام]] آمدیم. آن حضرت [[حجرالاسود]] را استلام کرد. پس هفت شوط [[طواف]] کرد و پس از آن نزد مقام ابراهیم آمده این آیه را [[تلاوت]] فرمود: {{متن قرآن|وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى}} آنگاه مقام را میان خود و [[کعبه]] قرار داد و دو رکعت [[نماز]] گزارد<ref>صحیح مسلم، ج۲، ص۸۸۷ (به نقل از حج در اندیشه اسلامی، سیدعلی قاضی عسکر، قم، نشر مشعر، ص۱۴۳)</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۹۶۵.</ref> | [[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: همراه [[رسول خدا]]{{صل}} کنار [[بیت الله الحرام]] آمدیم. آن حضرت [[حجرالاسود]] را استلام کرد. پس هفت شوط [[طواف]] کرد و پس از آن نزد مقام ابراهیم آمده این آیه را [[تلاوت]] فرمود: {{متن قرآن|وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى}} آنگاه مقام را میان خود و [[کعبه]] قرار داد و دو رکعت [[نماز]] گزارد<ref>صحیح مسلم، ج۲، ص۸۸۷ (به نقل از حج در اندیشه اسلامی، سیدعلی قاضی عسکر، قم، نشر مشعر، ص۱۴۳)</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۹۶۵.</ref> | ||