سیره عبادی امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

دعاهای گوناگونی از [[امام مجتبی]]{{ع}} [[روایت]] شده که مجموعه‌ای از معارف و [[آداب]] [[نیایش]] با ذات مقدس باری تعالی و [[خشوع]] و کرنش در برابر عظمتش را در خود جای داده که به نمونه‌هایی از آن [[دعاها]] اشاره می‌کنیم: [[امام]]{{ع}} عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ الْخَلَفُ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ- وَ لَيْسَ فِي خَلْقِكَ خَلَفٌ مِنْكَ إِلَهِي مَنْ أَحْسَنَ فَبِرَحْمَتِكَ وَ مَنْ أَسَاءَ فَبِخَطِيئَتِهِ فَلَا الَّذِي أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْ رِفْدِكَ وَ مَعُونَتِكَ وَ لَا الَّذِي أَسَاءَ اسْتَبْدَلَ بِكَ وَ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِكَ إِلَهِي بِكَ عَرَفْتُكَ وَ بِكَ اهْتَدَيْتُ إِلَى أَمْرِكَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ فَيَا مَنْ هُوَ هَكَذَا وَ لَا هَكَذَا غَيْرُهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِي الْإِخْلَاصَ فِي عَمَلِي وَ السَّعَةَ فِي رِزْقِي اللَّهُمَّ اجْعَلْ خَيْرَ عُمُرِي آخِرَهُ وَ خَيْرَ عَمَلِي خَوَاتِمَهُ وَ خَيْرَ أَيَّامِي يَوْمَ أَلْقَاكَ إِلَهِي أَطَعْتُكَ وَ لَكَ الْمِنَّةُ عَلَيَّ فِي أَحَبِّ الْأَشْيَاءِ إِلَيْكَ الْإِيمَانِ بِكَ وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ وَ لَمْ أَعْصِكَ فِي أَبْغَضِ الْأَشْيَاءِ إِلَيْكَ الشِّرْكِ بِكَ وَ التَّكْذِيبِ بِرَسُولِكَ فَاغْفِرْ لِي مَا بَيْنَهُمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ}}<ref>مهج الدعوات، ص۱۴۴.</ref>؛ خدایا! از میان آفریدگانت تنها [[جانشین]] تویی و چون تو جانشینی میان آنان وجود ندارد. خدایا! آن کس که [[عمل نیک]] انجام داد با [[رحمت]] تو بدان [[توفیق]] یافت و آن‌کس که [[مرتکب گناه]] شد با خطای خودش بدان دست یازید. بنابراین، نه آن‌کس که [[کار نیک]] انجام داده از پشتیبانی و حمایت تو بی‌نیاز است و نه کسی که از او بدی سر زده دیگری را به جای تو برگزیده و از تحت قدرتت خارج گشته است. خدایا! به وسیله خودت تو را شناختم و به واسطه ذات مقدست به دستوراتت راه یافتم و اگر خود نبودی هیچ‌گاه تو را نمی‌شناختم. ای کسی که دارای این صفات هستی و دیگران از آن برخوردار نیستند بر محمد و خاندانش [[درود]] فرست و [[اخلاص]] در عمل و روزی فراوان برایم مقرر فرما. خدایا! پایان کارم را ختم به خیر گردان و بهترین روزهایم را [[روز]] دیدار با خودت قرار ده. خدایا! از تو [[فرمان]] بردم و به عطای محبوب‌ترین اشیاء نزد خود که [[ایمان]] به تو و تصدیق پیامبرت بود، بر من منّت نهادی و در تنفّرآمیزترین اشیاء که [[شرک]] به تو و [[تکذیب]] [[رسول]] گرامی‌ات بود از فرمانت [[سرپیچی]] نکردم. پس ای مهربان‌ترین مهربانان! گناهانی را که در این میان از من سرزده بر من ببخشای. [[ابن کثیر]] آورده: [[امام مجتبی]]{{ع}} هر شب که به خانه‌های همسرانش می‌رفت [[سوره]] [[مبارک]] [[کهف]] را با خود می‌برد و همواره در بستر خویش قبل از خوابیدن، [[تلاوت]] می‌نمود<ref>به البدایة و النهایه، ج۸، ص۴۲، چاپ دار احیاء التراث العربی ۱۴۰۸ مراجعه شود.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)| پیشوایان هدایت ج۴]]، ص ۳۸.</ref>

== منابع ==