←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از موضوعاتی که [[روایات]] پرشماری دربارۀ آن نقل شده است، چگونگی قضاوت امام زمان {{ع}} میان [[مردم]] و حل مشکلات قضائی [[انسان]] است. شیوۀ قضاوت حضرت مهدی {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت {{ع}} با شواهد و [[دلایل]] ظاهری قضاوت نمی‌کند؛ بلکه معیار | از موضوعاتی که [[روایات]] پرشماری دربارۀ آن نقل شده است، چگونگی قضاوت امام زمان {{ع}} میان [[مردم]] و حل مشکلات قضائی [[انسان]] است. شیوۀ قضاوت حضرت مهدی {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت {{ع}} با شواهد و [[دلایل]] ظاهری قضاوت نمی‌کند؛ بلکه معیار قضاوت مهدوی، [[علم باطنی]] است. [[امام]] {{ع}} با دیدن هر کس، به درون او راه می‌یابد و می‌داند چه کس بر [[حق]] است و چه کس بر [[باطل]]. حضرت مهدی {{ع}} از دانشی [[الهی]] بهره‌مند است که از گذر آن حتی میان [[اهل کتاب]] به کتاب ایشان قضاوت می‌کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۱ ص۲۹.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نقل است: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و [[آل داوود]] و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند و [[بینه]] طلب نمی‌کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ {{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج، ۵۲، ص۳۳۹.</ref> | ||
[[خداوند]] به او [[الهام]] می‌کند و بر اساس [[علم]] خویش به داوری برمی‌خیزد و هر قومی را به آنچه پنهان می‌دارند، [[آگاه]] می‌سازد. [[دوست]] را از [[دشمن]]، به چهره بازمی‌شناسد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص۳۳۹.</ref>. از برخی روایات برمی‌آید امام {{ع}} برای قضاوت نمایندگانی به این سوی و آن سوی [[جهان]] می‌فرستد و آنان با تعالیم و به [[یاری]] آن حضرت {{ع}} از گونه‌ای [[علم غیبی]] برخوردارند و در قضاوت از آن بهره می‌گیرند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص۳۳۹.</ref>.<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۲۹۰.</ref> | [[خداوند]] به او [[الهام]] می‌کند و بر اساس [[علم]] خویش به داوری برمی‌خیزد و هر قومی را به آنچه پنهان می‌دارند، [[آگاه]] می‌سازد. [[دوست]] را از [[دشمن]]، به چهره بازمی‌شناسد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص۳۳۹.</ref>. از برخی روایات برمی‌آید امام {{ع}} برای قضاوت نمایندگانی به این سوی و آن سوی [[جهان]] می‌فرستد و آنان با تعالیم و به [[یاری]] آن حضرت {{ع}} از گونه‌ای [[علم غیبی]] برخوردارند و در قضاوت از آن بهره می‌گیرند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص۳۳۹.</ref>.<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۲۹۰.</ref> | ||