تطبیق دادن نشانه‌های ظهور با وقایع: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[روایات]]، نشانه‌هایی برای [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} بیان شده است، اما کیفیت دقیق و خصوصیات آنها روشن نیست؛ همین امر بستری برای تحلیل‌ها و تفسیرهای شخصی و احتمالی گردیده است. در این میان، احتمال جعل و تحریفِ لفظی و [[معنوی]] به انگیزه‌های مختلف را هم نمی‌توان از نظر دور داشت؛ بدین رو، دقت در [[احادیث]] [[علائم ظهور]] و [[شناخت]] دقیق آنها در بازشناسی ادعاهای دروغین از ادعای واقعی، بسیار مهم و نقش‌آفرین است.

در تطبیق علامت‌های [[ظهور]] نمی‌توان به صرف احتمالِ مطابقت یک واقعۀ خارجی با یکی از [[علائم ظهور]]، به پیش‌بینی [[وقت ظهور]] یا قیامِ متصل بدان پرداخت. این نکته نیز درست است که در کنار هم قرار گرفتن شماری از [[نشانه‌ها]]، به ویژه آنهایی که در احادیث معتبر آمده و حتمی توصیف شده‌اند، موجب [[اطمینان]] به نزدیک بودن [[ظهور]] می‌گردد؛ ولی متأسفانه هر از چند گاه، به بهانۀ ایجاد [[شوق]] [[ظهور]]، موجی [[انحرافی]]، فضای [[فکری]] و [[رفتاری]] [[مردم]] را دچار تشویش کرده و با ایجاد برخی انتظارات و توقعات کاذب، آسیب جدی به جامعۀ منتظر می‌زند؛ در حالی که [[مباحث مهدویت]]، از پشتوانۀ [[عقلی]] و [[نقلی]] برخوردار است و کسی در نقل روایات [[حق]] ندارد بدون توجه به شواهد قطعی، [[نشانه‌های ظهور]] را بر افراد مختلف و حوادث زمان تطبیق دهد. نکته مهمی که بایستی بدان توجه داشت این است که به [[دلیل]] عدم تحقق تطبیق‌های مطرح شده، باعث بی‌اعتقادی افراد نسبت به اصل [[ظهور]] می‌گردد و افراد در اصل [[ظهور]] و [[روایات]] به [[شک و تردید]] می‌افتند.

# اَسناد برخی از [[احادیث]] در این زمینه دارای اشکال است و شاید علت ذکر این [[روایات]] این باشد که اصل [[روایات]] برای تحقیق و [[تأمل]] درباره آن باقی بماند و روشن شود که همۀ گروه‌ها چه مخالفین و چه موافقین اهلبیت {{ع}} در اصل [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} اتفاق دارند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۷، ح ۹۰.</ref>.

# تطبیق علایم بر افراد و اشخاص، نوعی [[تعیین وقت ظهور]] است. براساس [[حکمت]] [[خداوند]] وقت ظهور امام زمان مخفی است و کسی نمی‌‌تواند زمانی را برای [[ظهور]] تعیین کند لذا اگر شخصی [[تعیین وقت]] می‌کند از [[مدّعیان دروغین]] است که [[ائمه]] آنها را، [[کذاب]] معرفی می‌کنند.<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ‏ سَأَلْتُهُ عَنِ الْقَائِمِ {{ع}} فَقَالَ کَذَبَ الْوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهْلُ بَیْتٍ لَا نُوَقِّت‏}}؛ از امام صادق درباره قائم سؤال شد، ایشان فرمودند: کسی که برای ظهور قائم وقت تعیین کند، دروغ‌گوست. ما اهل بیت هیچ وقتی را برای ظهور تعیین نمی‌کنیم. الکافی، ج‏۱، ص۳۶۸.</ref>

# شاید مراد [[امام]]، واقعۀ خارجی دیگری باشد. در مواردی که سخن از وقوع یک نشانه و [[فرج]] بعد از آن بیان شده است، گویا مراد، [[فرج]] و [[ظهور امام زمان]] {{ع}} نیست، بلکه یک [[گشایش]] و [[آرامش]] و راحتی برای [[مؤمنان]] مورد نظر است. [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: «[[منتظر]] صدایی باشید که از طرف [[دمشق]] ناگهان به شما می‌رسد و در آن گشایشی بزرگ برای شما خواهد بود»<ref>{{متن حدیث|تَوَقَّعُوا الصَّوْتَ یَأْتِیکُمْ بَغْتَهً مِنْ قِبَلِ دِمَشْقَ، فِیهِ لَکُمْ فَرَجُ عَظِیمٌ}}؛ غیبة نعمانی، ص ۲۷۹، ح ۶۶.</ref>. اینکه کلمۀ "[[فرج]]" به صورت نکره آمده و معنای آن "گشایشی" است نه "[[گشایش]] خاص" و ویژه، همین نکته نشان می‌دهد این [[فرج]] معلوم نیست مربوط به [[قیام امام زمان]] {{ع}} باشد. ضمن آنکه برخی از علامت‌ها خبر از یک اتفاق و واقعه است و ربطی به [[ظهور]] حضرت ندارد؛ مانند وقوع گرمای شدید یا [[روایات]] "[[پرچم‌های سیاه]]" که به [[بنی العباس]] اشاره دارد.

بنابراین، شباهت یک واقعۀ خارجی با یک علامت این احتمال را در ذهن ایجاد می‌کند که شاید این واقعه همان علامتی باشد که [[امام]] خبر داده است و به همین جهت، [[انسان]] به دنبال کسب آمادگی بیشتر برای [[ظهور]] خواهد بود و از طرفی چون صرف احتمال است، اگر [[ظهور]] واقع نشد [[انسان]] دچار سرخوردگی نمی‌شود و روحیۀ خود را از دست نمی‌دهد.