شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| مدخل اصلی        = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

}}

'''شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

==پاسخ‌های دیگر==

{{یادآوری پاسخ}}

[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]

::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:

::::::«به دلیل دشمنی حاکم عباسی با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان نیابت آن حضرت، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل [[غیبت صغرا]] و نیابتِ نایب اوّل، شیعیان از طریق وکلا که نمایندگانِ نایبان بودند با آن‌ها ارتباط داشتند؛ یعنی مردم، خواسته‌ها یا سؤالات خود را با وکیلان مطرح می‌کردند یا وجوهات شرعی خود را به ایشان می‌سپردند و وکیلان، آن‌ها را به سفیر و نایب [[امام]]{{ع}} منتقل می‌کردند و پاسخ درخواست‌ها نیز با واسطه به دست مردم می‌رسید. [[محمد بن عثمان]] در بغداد، ده وکیل داشت که [[حسین بن روح]] از جمله‌ آن‌ها بود. این‌ها به ظاهر وکلای نائب دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای سازمان وکالت [[شیعه]] فعالیت می‌کردند. گفتنی است در کنار رابطه غیر مستقیم عده‌ای از افراد مورد اعتماد امکان ارتباط مستقیم با شخص نائب را نیز پیدا می‌کردند و خواسته‌های خود را بی‌واسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از نایب دریافت می‌کردند که مواردی از آنها را [[شیخ طوسی]] بیان کرده است.<ref> تاریخ عصر [[غیبت]]، ص ۳۰۴ – ۳۰۶.</ref> این‌گونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دوم نایب [[امام]]، به وجود آمد»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

[[رده:پرسش‌های مهدویت]]

[[رده:پرسش‌های مهدویت]]