←قیام کربلا
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
دلیل عدم [[همراهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و به تبع [[قوم خزاعه]] با [[قیام]] [[ابا عبدالله الحسین]]{{ع}}، در بعضی مصادر، شکاک بودن [[سلیمان بن صرد]] و تعلل و درنگ بسیار او در کارها عنوان شده است<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۱۹.</ref>. این در حالی است که برخی دیگر از منابع، علت باز ماندن سلیمان بن صرد و دیگر [[شیعیان]] را [[زندانی]] بودن آنان به وقت شهادت [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}} ذکر کرده‌اند. این منابع در توضیح بیشتر این امر، چنین عنوان داشته‌اند که: «چون [[امام حسین]]{{ع}} به کربلا رسید، نامه‌ای به جماعتی از بزرگان [[شیعه کوفه]] از جمله سلیمان بن صرد خزاعی نوشتند. [[ابن زیاد]] از مکاتبه [[اهل کوفه]] با [[امام]]{{ع}} [[آگاهی]] یافت و از این رو ۴۵۰۰ تن از [[اصحاب امام علی]]{{ع}} و بزرگانشان از جمله سلیمان بن صرد و ابراهیم بن اشتر و [[صعصعه]] و... را زندانی کرد. از این رو آنان بواسطه [[محبوس]] بودن، راهی برای [[نصرت]] امام حسین{{ع}} نداشتند و بدین ترتیب از همراهی با [[قیام عاشورا]] و [[یاری رساندن]] به سید و ساالار [[شهیدان]]{{ع}} باز ماندند».<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸. نیز ر.ک: امین، اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۸۶.</ref> | دلیل عدم [[همراهی]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و به تبع [[قوم خزاعه]] با [[قیام]] [[ابا عبدالله الحسین]]{{ع}}، در بعضی مصادر، شکاک بودن [[سلیمان بن صرد]] و تعلل و درنگ بسیار او در کارها عنوان شده است<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۱۹.</ref>. این در حالی است که برخی دیگر از منابع، علت باز ماندن سلیمان بن صرد و دیگر [[شیعیان]] را [[زندانی]] بودن آنان به وقت شهادت [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}} ذکر کرده‌اند. این منابع در توضیح بیشتر این امر، چنین عنوان داشته‌اند که: «چون [[امام حسین]]{{ع}} به کربلا رسید، نامه‌ای به جماعتی از بزرگان [[شیعه کوفه]] از جمله سلیمان بن صرد خزاعی نوشتند. [[ابن زیاد]] از مکاتبه [[اهل کوفه]] با [[امام]]{{ع}} [[آگاهی]] یافت و از این رو ۴۵۰۰ تن از [[اصحاب امام علی]]{{ع}} و بزرگانشان از جمله سلیمان بن صرد و ابراهیم بن اشتر و [[صعصعه]] و... را زندانی کرد. از این رو آنان بواسطه [[محبوس]] بودن، راهی برای [[نصرت]] امام حسین{{ع}} نداشتند و بدین ترتیب از همراهی با [[قیام عاشورا]] و [[یاری رساندن]] به سید و ساالار [[شهیدان]]{{ع}} باز ماندند».<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸. نیز ر.ک: امین، اعیان الشیعه، ج۱، ص۵۸۶.</ref> | ||
در پی این واقعه دلخراش، ابو رمح عمیر بن مالک بن حنطب بن عبد شمس بن سعد بن ابی غنم بن حبیب بن حبتر بن عدی بن سلول بن کعب از شعرای مشهور و معمّر این [[قوم]] که ایام [[جاهلی]] را [[درک]] کرده بود<ref>عوتبی صحاری، الأنساب، ج۲، ص۵۹۰.</ref>، در رثای آن حضرت، قصیده‌ای بلند با مطلع: | در پی این واقعه دلخراش، ابو رمح عمیر بن مالک بن حنطب بن عبد شمس بن سعد بن ابی غنم بن حبیب بن حبتر بن عدی بن سلول بن کعب از شعرای مشهور و معمّر این [[قوم]] که ایام [[جاهلی]] را [[درک]] کرده بود<ref>عوتبی صحاری، الأنساب، ج۲، ص۵۹۰.</ref>، در رثای آن حضرت، قصیده‌ای بلند با مطلع: | ||
{{عربی|جالت علي عيني سحابة ماطر *** فلم تصح بعد الدّمع حتي تجلّت | |||
و | و تبكي علي رهط النبي محمّد *** و ما أكثرت في الدّمع لا بل أقلّت و...}} | ||
ابری بارانی بر روی چشمانم پدیدار گشت، پس سیل اشک‌هایم کاسته نمی‌شود بلکه بیشتر می‌شود. و [[گریه]] می‌کنی برای [[آل محمد]]{{صل}} و چه بسیار گریه می‌کنی، نه بلکه [در این [[مصیبت]]] کم گریه می‌کنی و.».. سرود<ref>عوتبی صحاری، الأنساب، ج۲، ص۵۹۱-۲۹۴.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | ابری بارانی بر روی چشمانم پدیدار گشت، پس سیل اشک‌هایم کاسته نمی‌شود بلکه بیشتر می‌شود. و [[گریه]] می‌کنی برای [[آل محمد]]{{صل}} و چه بسیار گریه می‌کنی، نه بلکه [در این [[مصیبت]]] کم گریه می‌کنی و.».. سرود<ref>عوتبی صحاری، الأنساب، ج۲، ص۵۹۱-۲۹۴.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | ||