←برداشت‌هایی از شخصیت حضرت امام باقر{{ع}}
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== برداشت‌هایی از [[شخصیت]] [[حضرت امام باقر]]{{ع}} == | == برداشت‌هایی از [[شخصیت]] [[حضرت امام باقر]]{{ع}} == | ||
# ابرش کلبی به [[امام باقر]]{{ع}} عرضه داشت: تو به [[حقّ]]، فرزند [[رسول خدا]] هستی. سپس به سمت [[هشام بن عبدالملک]] رفت و به او گفت: ای [[بنی امیه]] دست از سر ما بردارید که این [[مرد]] داناترین [[مردم]] روی [[زمین]] به آنچه در زمین و [[آسمان]] است می‌باشد،؛ چراکه فرزند رسول خداست<ref>المناقب، ج۲، ص۲۸۶.</ref>. | # [[ابرش کلبی]] به [[امام باقر]]{{ع}} عرضه داشت: تو به [[حقّ]]، فرزند [[رسول خدا]] هستی. سپس به سمت [[هشام بن عبدالملک]] رفت و به او گفت: ای [[بنی امیه]] دست از سر ما بردارید که این [[مرد]] داناترین [[مردم]] روی [[زمین]] به آنچه در زمین و [[آسمان]] است می‌باشد،؛ چراکه فرزند رسول خداست<ref>المناقب، ج۲، ص۲۸۶.</ref>. | ||
# ابو اسحاق گوید: من هیچگاه مانند او را ندیدم<ref>ائمّتنا، ج۱، ص۳۹۶، به نقل از اعیان الشّیعه، ج۲، ص۲۰.</ref>. | # ابو اسحاق گوید: من هیچگاه مانند او را ندیدم<ref>ائمّتنا، ج۱، ص۳۹۶، به نقل از اعیان الشّیعه، ج۲، ص۲۰.</ref>. | ||
# عبدالله بن عطاء مکی گوید: من ندیدم که دانشمندان هیچگاه در نزد کسی به اندازه‌ای که در برابر ابو جعفر محمّد بن علی بن الحسین{{عم}} [[خضوع]] و کرنش می‌کنند، خضوع و کرنش کرده باشند. من حکم بن عتیبه را ـ با همه [[بزرگواری]] که در میان [[قوم]] خود داشت ـ دیدم که در پیش روی [[امام]] محمّد [[باقر]]{{ع}} آن‌چنان نشسته بود که گویا پسربچّه‌ای در برابر معلّم خود نشسته است<ref>بحار الانوار، ج۱۱، ص۸۲.</ref>. | # عبدالله بن عطاء مکی گوید: من ندیدم که دانشمندان هیچگاه در نزد کسی به اندازه‌ای که در برابر ابو جعفر محمّد بن علی بن الحسین{{عم}} [[خضوع]] و کرنش می‌کنند، خضوع و کرنش کرده باشند. من حکم بن عتیبه را ـ با همه [[بزرگواری]] که در میان [[قوم]] خود داشت ـ دیدم که در پیش روی [[امام]] محمّد [[باقر]]{{ع}} آن‌چنان نشسته بود که گویا پسربچّه‌ای در برابر معلّم خود نشسته است<ref>بحار الانوار، ج۱۱، ص۸۲.</ref>. | ||