بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
*'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت حق، آخرین فراز از دعای ندبه را به خود اختصاص می‌دهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | *'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت حق، آخرین فراز از دعای ندبه را به خود اختصاص می‌دهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | ||
*لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این دعا و سند آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدی‌پور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | *لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این دعا و سند آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدی‌پور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | ||
==دعای ندبه در موعودنامه== | |||
*دعایی است جامع و پرسوز که از دیرباز مورد توجه شیعیان و منتظران حقیقی [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} بوده است. این دعا در حقیقت، بیان‌گر تاریخ فشرده‌ای از حضور حجت‌ها و اولیای الهی بر پهنه خاک است. سلسله‌ای که از [[حضرت آدم]] {{ع}} آغاز، و تا آخرین حجت خدا، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} ادامه می‌یابد. دعای ندبه را [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}} به دوستان و شیعیانش تعلیم داده و به آن‌ها امر فرموده که این دعا را در اعیاد چهارگانه (فطر، قربان، غدیر و جمعه) بخوانند و به ما امر فرموده که در عصر [[غیبت]] با این دعا، با پیشوای خود راز دل بگوییم و تجدید میثاق کنیم. | |||
*برخی معترضان به دعای ندبه می‌گویند: هنگامی که [[امام صادق]] {{ع}}، دعای ندبه را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد حضرت ولی عصر {{ع}} مانده بود، پس چگونه ممکن است، انسان نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به دنیا می‌آید، گریه و زاری کند و در فراقش اشک بریزد؟! پاسخ این است که: این معنی درباره افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد موردنظر گل سرسبد جهان خلقت باشد و همه پیامبران الهی، نوید او را به پیروان خود داده باشند و به امّت خود از غیبت طولانی و انتظار او گفت‌وگو کرده باشند، بسیار منطقی است که افراد دردآشنا در انتظار آمدنش ثانیه‌شماری کنند و از طول غیبتش گریه‌ها سر دهند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۰.</ref>. | |||
*گروهی از اصحاب به محضر [[امام صادق]] {{ع}} شرفیاب شده و حضرتش را دیدند که روی خاک‌ها نشسته، همانند مادر داغ‌دیده، سیل اشک، روان کرده و ناله‌های جانسوز سر می‌دهد. هنگامی که از علت آن جویا شده بودند فرمودند که برای طولانی شدن غیبت [[حضرت قائم]] {{ع}} و پریشانی مؤمنان در دوران غیبت اشک می‌ریزند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳.</ref>. | |||
*بسیاری از امامان {{عم}} در قنوت نماز خود، از غیبت ولی، به پیشگاه خداوند شکایت می‌کردند و می‌فرمودند: {{عربی|اندازه=155%|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا..."}} از جمله آنان، [[امام علی]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]] و [[امام باقر]] {{عم}} است<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدی‌پور، ص ۳۴.</ref>. عاشقان و منتظران مولا، دعای ندبه را هرصبح جمعه زمزمه می‌کنند. متن کامل این دعای ارزشمند در مفاتیح الجنان آمده است. علاوه بر دعای ندبه، یکی از زیارتنامه‌های سرداب مقدّس نیز "ندبه" نامیده می‌شود و آن زیارت، مشهور به "[[زیارت آل یاسین]]" است<ref>همان، ص ۱۶۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۳۰.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۳۶: | خط ۴۰: | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
{{امام مهدی}} | |||
[[رده: | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:دعای ندبه]] | [[رده:دعای ندبه]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | |||